Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Πηγή: anoixtoparathyro.gr
Οι καταιγιστικές εξελίξεις των τελευταίων ημερών ανέδειξαν τον Αλέξη Τσίπρα κυρίαρχο του παιχνιδιού. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αντίθετα πάει από τη μια ήττα στην άλλη και περιορίζεται πλέον σε μάχες οπισθοφυλακών…
Ο προπαγανδιστικός μηχανισμός της ΝΔ το μόνο που μπόρεσε να αντιτάξει ήταν δυο δημοσκοπήσεις- ως συνήθως κάθε φορά που βρίσκεται σε δύσκολη θέση. Και οι δυο έφερναν τον ΣΥΡΙΖΑ δέκα μονάδες πίσω και τη ΝΔ, σχεδόν αυτοδύναμη. Έχει καθιερωθεί πλέον: όσο καλύτερα πάει η κυβέρνηση και όσο χειρότερος είναι ο Κυριάκος, τόσο η ψαλίδα ανοίγει! Όνειρα χειμερινής νυκτός.
Αυτή τη φορά συνέβη κάτι ενδιαφέρον: κανείς δεν έδωσε σημασία στη δημοσκοπική σφήνα. Λογικό. Με τον Πρωθυπουργό να έχει τον έλεγχο των εξελίξεων, με πλήρη επικράτηση σε δυο κορυφαίες κοινοβουλευτικές μάχες- την ψήφο εμπιστοσύνης και τη Συμφωνία των Πρεσπών -και πρώτο τραπέζι πίστα στη διεθνή επικαιρότητα, πρέπει να τρώει κουτόχορτο κάποιος για να πιστέψει ότι ωφελημένος είναι ο… αντίπαλός του. Αυτό που όλοι αντιλαμβάνονται είναι το αντίθετο: ο Τσίπρας πάει όλο και καλύτερα και ο Μητσοτάκης όλο και χειρότερα.
Δεν είναι τυχαίο ότι στο εσωτερικό της ΝΔ άρχισε ο χορός των δελφίνων. Πρόκειται για προετοιμασία των επιμέρους ομάδων για νέο μοίρασμα της τράπουλας, καθώς δεν συμμερίζονται την πλειοδοσία Μητσοτάκη υπέρ του εαυτού του. Αυτοί ξέρουν.
Ο Σαμαράς παρέταξε στη Βουλή την κοινοβουλευτική ομάδα του και στο συλλαλητήριο τον πανελλαδικό μηχανισμό του- σε κατάσταση ετοιμότητας για γιουρούσι. Σε στυλ «η ΝΔ είναι μία είναι Σαμαρική» που είπε ευφυώς ο Νίκος Κοτζιάς.
Από την -πάντα ισχυρότερη -πτέρυγα των Καραμανλικών βγήκε μπροστά ο Νίκος Δένδιας,που αντιπαρατέθηκε ευθέως μαζί τους και του αποδοκίμασε, εκ μέρους του «κεντροδεξιού κεκτημένου» της ΝΔ. Και η Ντόρα Μπακογιάννη σε σύγκλιση μαζί τους, ανιχνεύει αν μπορεί να πάρει το αίμα της πίσω -από τον Σαμαρά και τον αδελφό της.
Την ίδια στιγμή ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αφού κάλυψε τα συλλαλητήρια, τις απειλές κατά βουλευτών και τους τραμπουκισμούς, αποκήρυξε εκ των υστέρων όσους μιλούν για προδότες και καλύπτουν τη βία -για να τον αγνοήσει πλήρως πρώτος από όλους ο γραμματέας Αυγενάκης.
Είναι φανερό όμως ότι ο πρόεδρος της ΝΔ πελαγοδρομεί πλέον. Εξηγούσε στον Economist ότι «παρά την ολοκλήρωση της τρίτης δανειακής σύμβασης τον Αύγουστο του 2018, η χώρα μου δεν έχει γυρίσει σελίδα». Ή παραπληροφορούσε υποστηρίζοντας ότι «η συμφωνία προσφέρθηκε στην Ελλάδα το 2008 και την απέρριψε λόγω της εθνότητας και της γλώσσας»- ενώ το αντίθετο συνέβη: η Ελλάδα πρότεινε τη συμφωνία και τα Σκόπια την απέρριψαν. Και επιμένει ότι με αυτόν «η Ελλάδα να είναι η πρώτη χώρα της Ευρώπης που θα γυρίσει σελίδα μετά την επικράτηση του λαϊκισμού».
Το ιμπέριουμ του Πρωθυπουργού
Είναι η μεγάλη αντίφαση των ημερών. Τη στιγμή ο Τσίπρας κλείνει το Μνημόνιο, λύνει το Μακεδονικό, ανασυγκροτεί την Κεντροαριστερά και διευρύνει την πολιτική βάση του, κυριαρχεί στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή, προτείνεται για Νόμπελ, βάζει την οικονομία σε αναπτυξιακή τροχιά και παίρνει μέτρα ανακούφισης όσων χτυπήθηκαν περισσότερο από τη κρίση -τα οποία ψηφίζει και η ΝΔ- και γενικώς την ώρα που μαζεύει όλο το χαρτί στην εγχώρια πολιτική σκηνή και στα διεθνή ΜΜΕ, κάποιοι επιμένουν να προεξοφλούν την ήττα του.
Είναι απορίας άξιον όμως πώς και γιατί θα ηττηθεί, όταν τα πολιτικά δεδομένα διαμορφώνονται όλο και πιο ευκρινώς υπέρ του. Πέραν του κυβερνητικού απολογισμού του είναι συντριπτικά ανώτερος του αντιπάλου του στις αντιπαραθέσεις τους, είναι αδιαμφισβήτητος στο κόμμα του και του αναγνωρίζεται διεθνώς το προτέρημα να διορθώνει τα λάθη του.
Αντίθετα ο Κυριάκος Μητσοτάκης θολώνει διαρκώς το προφίλ και την παρουσία του. Δεν κατάφερε να επιβληθεί ως ηγέτης της παράταξης του και είναι μάλλον ο αδύναμος κρίκος στους εσωκομματικούς σχηματισμούς. Ως αρχηγός δεν έδειξε οξυδέρκεια και πολιτικά προσόντα, αλλά αντίθετα σύρθηκε πίσω από επιλογές άλλων και αλλοίωσε τα χαρακτηριστικά του κόμματος των Καραμανλήδων μετακινούμενος προς τα δεξιά, υπό την πίεση ακραίων στοιχείων και κακή εκτίμηση των πολιτικών δεδομένων και της συγκυρίας. Χώρια τα μειδιάματα που προκαλεί με τις αστοχίες και τις γκάφες του.
Είναι ολοφάνερο ότι στη διάταξη για την τελική αναμέτρηση στην κάλπη ο Αλέξης Τσίπρας θα είναι σε καλύτερη θέση από τον Κυριάκο Μητσοτάκη από κάθε άποψη. Το ιμπέριουμ του Πρωθυπουργού περιλαμβάνει πολιτική συγκρότηση, σκηνική παρουσία, προσωπική απήχηση, διεθνή αναγνώριση, παραταξιακή επιρροή, κυβερνητικό απολογισμό, προγραμματικό αφήγημα για το μέλλον, ηθικό πλεονέκτημα- παρά τη στοχευμένη προσπάθεια να αμφισβητηθεί- καλύτερη στρατηγική και ευχέρεια απεμπλοκής από τα αδιέξοδα, ακόμη και όταν αυτά προέρχονται από το εσωτερικό της κυβέρνησης, ως τη περίπτωση Καμμένου.
Επιπλέον η συρρίκνωση των ενδιαμέσων κομμάτων τον ωφελεί εμφανώς, ενώ η χαμηλή συσπείρωση των παλαιών ψηφοφόρων του ως τώρα, αφήνει περιθώρια εντυπωσιακής ανάκαμψης. Το ιππικό είναι στη γωνία και περιμένει…
Τι κρίνει τις εκλογές
Αντίθετα ο Κυριάκος Μητσοτάκης εξάντλησε όλα τα περιθώρια του και δεν έχει να περιμένει κάτι. Έχασε ήδη το πακέτο των εξαγγελιών του -τις οποίες υλοποιεί ήδη η κυβέρνηση- απογοητεύει διαρκώς με τις δημόσιες εμφανίσεις του, βρίσκεται σε ευρωπαϊκή καραντίνα, θεωρείται προσωρινός στην ηγεσία της ΝΔ, ενώ κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή από τους σκελετούς στα κομματικά ντουλάπια -και ειδικά από τις υποθέσεις που ερευνά η Δικαιοσύνη.
Η εξαφάνιση των μικρών κομμάτων αποδυνάμωσε δραματικά την προοπτική της πρωθυπουργίας του, καθώς χάνονται εταίροι που θεωρούσε δεδομένους και αυτό με τη σειρά του λειτουργεί αποσταθεροποιητικά για τον ίδιο στο εσωτερικό της ΝΔ. Το μόνο όπλο του είναι η ομιχλώδης θεωρία» να φύγουν αυτοί γιατί μας κορόιδεψαν»- και τώρα «γιατί πούλησαν τη Μακεδονία» -που διαμόρφωσε η αμερικανόπνευστη και φαιά- προπαγάνδα της ΝΔ. Πάντα με τη συνδρομή ενός ισχυρού μιντιακού συστήματος που ορίζει κατ’ ουσίαν και το πλαίσιο άσκησης αντιπολίτευσης από τον Κυριάκο.
Ωστόσο στο βαθμό που αποδίδει αυτή η προπαγάνδα το όφελος δεν απορροφάται αποκλειστικά από τη ΝΔ -την οποία συνδράμει και ο σημιτικός πυρήνας των πάλαι ποτέ «εκσυγχρονιστών» του ΠΑΣΟΚ -αλλά διαχέεται και εκείθεν της ΝΔ. Άρα δεν επηρεάζει απαραιτήτως το συσχετισμό μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ. Επιπλέον λειτουργεί συσπειρωτικά με κυβερνών κόμμα, ειδικά μετά την αποσυγκόλληση Καμμένου.
Πράγματι πάντως το επικοινωνιακό πλεονέκτημα της ΝΔ υποδηλώνει την αχίλλειο πτέρνα του Αλέξη Τσίπρα. Η κυβερνητική παράταξη δεν κατάφερε να αποκτήσει επικοινωνιακό ισοδύναμο και η επικαιρότητα διαμορφώνεται σε βάρος της. Ακόμη και όταν υπάρχουν επιτυχίες της κυβέρνησης συνολικά, ή του Πρωθυπουργού, το όνομα το οποίου επιχειρεί να φορτίσει αρνητικά η μιντιακή ομάδα που προωθεί τον Κυριάκο Μητσοτάκη, τροφοδοτώντας αναλόγως και τη ρητορική του ιδίου.
Την ώρα της κάλπης ωστόσο η επικοινωνία δίνει τη θέση της στην πολιτική. Οι εκλογές κρίνονται από τα συμφραζόμενα της συγκυρίας, κυρίως στο πεδίο της οικονομίας και της προσδοκίας τον πολιτών για το μέλλον τους. Και κρίνονται από το κεντρικό δίλημμα στο οποίο θα κληθούν να τοποθετηθούν οι ψηφοφόροι. Και σ’ αυτά το πλεονέκτημα του Τσίπρα είναι εμφανές…
