Γράφει ο Γιώργος Χαρβαλιάς
Πηγή: εφημερίδα “Δημοκρατία”
Η συνταγή είναι γνωστή και εφαρμόζεται ευλαβικά από τις κατοχικές κυβερνήσεις σε όλη τη διάρκεια της μνημονιακής περιόδου. Οποτε γίνεται μαζικό συλλαλητήριο, ειδικά εν όψει κρίσιμης ψηφοφορίας στη Βουλή, στήνουμε έναν καβγά σε μια είσοδο της Βουλής, κατά προτίμηση προς τα λουλουδάδικα, και πλακώνουμε τα χημικά μέχρις εσχάτων, μέχρι να αποχωρήσει και ο τελευταίος φιλήσυχος διαδηλωτής. Για να ξέρουν και οι υπόλοιποι που έμειναν στον καναπέ του σπιτιού τους ότι διασφάλισαν έτσι, με την παθητική στάση τους, τη σωματική ακεραιότητά τους.
Αυτή τη μέθοδο καταστολής και κατατρομοκράτησης έκανε πράξη ο αλήστου μνήμης Παπουτσής, που υπηρέτησε επάξια και την κυβέρνηση Παπαδήμου και μετά τον έστειλαν να… ξεκουραστεί στην Παγκόσμια Τράπεζα οι Σαμαροβενιζέλοι. Αυτός έριχνε δακρυγόνα μέχρι και μέσα στους σταθμούς του μετρό. Για να ξέρουν οι Αγανακτισμένοι τι τους περιμένει την επόμενη φορά που θα μαζευτούν στο Σύνταγμα.
Χθες είδαμε ακριβώς το ίδιο έργο. Η συγκέντρωση ήταν τεράστια, χωρίς καμία αμφιβολία. Λαϊκή, αυθόρμητη, παθιασμένη, καλά οργανωμένη, επομένως και εξαιρετικά ενοχλητική για την κυβέρνηση. Αυτό το νέο κύμα αγανάκτησης και διαμαρτυρίας όχι για την περικοπή μισθών και συντάξεων, αλλά για το ξεπούλημα ιερών και όσιων της πατρίδας έπρεπε να πνιγεί πριν πάρει διαστάσεις εθνικής επιδημίας. Τρομάζουν και οι ξένοι με μια τέτοια εξέγερση, μήπως γίνει καμιά στραβή και δεν βρίσκουν στο μέλλον κυβερνήσεις του χεριού τους.
Δόγμα Παπουτσή, λοιπόν. Δώστε τους χημικά μέχρι να καταλάβουν κι όποιος αντέξει. Μόνο που το χθεσινό συλλαλητήριο ήταν διαφορετικό από τις διαδηλώσεις των Αγανακτισμένων. Εκεί κυριαρχούσαν τα βλέμματα απελπισίας ανθρώπων που έβλεπαν τη ζωή τους να γκρεμίζεται. Χθες κυριαρχούσαν τα βλέμματα αποφασιστικότητας και περηφάνιας απλών ανθρώπων που κατάλαβαν ότι ήρθε η ώρα να αναλάβουν ιστορικές ευθύνες έναντι των παππούδων τους.
Οι ατέλειωτες φάλαγγες πολιτών που κατέβαιναν χθες συντεταγμένα την Ερμού και τη Μητροπόλεως, αμέσως μετά τον χημικό βομβαρδισμό των Παπουτσήδων, δεν είχαν κανένα σημάδι κλονισμού του ηθικού τους. Τραγουδούσαν και φώναζαν συνθήματα υπέρ της Μακεδονίας και κατά των πολιτικών. Καθαρές φάτσες, υψηλό φρόνημα και μεγάλα ψυχικά αποθέματα.
Δεν θα «μασήσουν». Ξέρουν καλά ότι ο μηχανισμός εξουσίας έχει τα μέσα καταστολής, όμως αυτή τη φορά δεν μπορεί να τους ξεγελάσει κανείς. Εκτός από το πεζοδρόμιο, έχουν και άλλον τρόπο μαζικής απάντησης προς όλους αυτούς που τους κορόιδεψαν, πουλώντας στην αρχή τα «ασημικά» της πατρίδας και τώρα την ίδια της την Ιστορία. Θα τους απαντήσουν πίσω από το παραβάν…
