Δ. Ριζούλης: Ας τελειώνει η πλάκα με την πονηρή ρετσινιά του λαϊκισμού


 
Γράφει ο Δημήτρης Ριζούλης
Πηγή: εφημερίδα “Δημοκρατία”
 
Mια είδηση που «έπαιξε» κατά κόρον στα ελληνικά μέσα ενημέρωσης τις τελευταίες ημέρες ανέφερε ότι «ένας στους τέσσερις Ευρωπαίους ψηφίζει λαϊκιστές». Τη σχετική έρευνα έκανε ο «Guardian» σε συνεργασία με 30 πολιτικούς επιστήμονες. Αυτό που κανείς δεν μας είπε όμως είναι τι εννοούμε όταν αναφερόμαστε σε λαϊκιστές και πώς τους ορίζουμε. Διότι τα τελευταία χρόνια επιχειρείται να παρουσιαστεί ως λαϊκιστικό κάθε κόμμα που χαλάει τη σούπα του κατεστημένου, το οποίο δεν θέλει να χάσει τα πρωτεία.
Οι λεγόμενοι αντισυστημικοί ή οι ανεξάρτητοι ξαφνικά βαπτίζονται λαϊκιστές ώστε να τους ξεχωρίσουμε από όλους τους άλλους, που όμως επίσης είναι λαϊκιστές αλλά το παίζουν «σοβαροί και υπεύθυνοι»! Η ρετσινιά του λαϊκιστή είναι η νέα καραμέλα της εποχής, που μαζί με αυτή του ακροδεξιού προσκολλάται σε όποιον διαφέρει.
Μας παρουσιάζουν ως λαϊκιστές τον Τραμπ, τον Σαλβίνι, τη Λεπέν, τον Ορμπαν, τον Κουρτς, τους Podemos, τον Τσίπρα και άλλους. Ομως στη σχετική λίστα δεν περιλαμβάνουν τον μεθύστακα Γιούνκερ (που φοράει ένα μαύρο και ένα καφέ παπούτσι μέσα στη… θολούρα του), τον «βασανιστή» των λαών Σόιμπλε, τον Ντάισελμπλουμ με το ψεύτικο πτυχίο και τον Ομπάμα των συμβιβασμών και της αδράνειας.
Η συζήτηση περί λαϊκισμού είναι σαφέστατα προπαγανδιστική και κατευθυνόμενη για να αντιμετωπιστεί η άνοδος των ηγετών που πρεσβεύουν διαφορετική ατζέντα σπάζοντας τις «πολιτικά ορθές» ισορροπίες. Είναι μάλλον ο μόνος τρόπος να αντιμετωπιστούν μέσω της δυσφήμισης.
Τα λεξικά αναφέρουν ότι ο λαϊκισμός είναι «η ιδεολογία ή στάση που εκφράζεται κυρίως στην πολιτική και την τέχνη και που χαρακτηρίζεται από υπερβολική και μη αυθεντική λαϊκότητα». Λες και η λαϊκότητα είναι εξ ορισμού κάτι κακό. Αντιθέτως οι πολιτικοί οφείλουν να αφουγκράζονται τον λαό και να μιλούν τη γλώσσα του.
Ενας άλλος συνήθης ορισμός είναι «η πολιτική ιδεολογία και πρακτική που αποσκοπεί στον αποπροσανατολισμό και στην κολακεία του λαού, ώστε να τον παρασύρει σε επιλογές που φαίνεται ότι είναι υπέρ του λαού, στην πραγματικότητα όμως είναι εναντίον του». Για το θέμα έχει γραφτεί πλήθος βιβλίων και άρθρων και έχουν ασχοληθεί σχεδόν όλοι οι ειδικοί, από πολιτικούς επιστήμονες έως ψυχολόγους. Πάμε όμως στην πράξη να δούμε τι συμβαίνει για τους εγκαλούμενους ως λαϊκιστές της εποχής μας.
Ο Τσίπρας, σύμφωνα με την έρευνα του «Guardian», θεωρείται λαϊκιστής. Σωστά! Είναι πράγματι λαϊκιστής, είπε φρικτά ψέματα, άλλα υποσχέθηκε και άλλα έκανε.
Ομως το ίδιο λαϊκιστής δεν ήταν και ο Σαμαράς που δήθεν έσκιζε τα Μνημόνια; Ή το ΠΑΣΟΚ που έταζε ότι λεφτά υπάρχουν; Αν πάμε ακόμα πιο πίσω, περίπου τα ίδια θα προκύψουν. Ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν έλεγε «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο»; Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης δεν είχε τάξει στη δική του πρωθυπουργική θητεία χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας και αντ’ αυτού έκανε απολύσεις;
Ο Κώστας Σημίτης δεν μας παραμύθιαζε για την ισχυρή Ελλάδα, που ήταν μια σκέτη φούσκα; Και ο Κώστας Καραμανλής δεν είχε υποσχεθεί «σεμνή και ταπεινή» διακυβέρνηση, ενώ συνέβη το ακριβώς αντίθετο;
Συμπέρασμα: Ολοι οι πολιτικοί τις τελευταίες δεκαετίες στην Ελλάδα ήταν ασυνεπείς και λαϊκιστές. Αλλοι σε μεγαλύτερο και άλλοι σε μικρότερο βαθμό, κανένας δεν ξέφυγε από τον γενικό κανόνα. Ας μην παριστάνουν λοιπόν σήμερα τους κήρυκες κατά του λαϊκισμού αυτοί που υποστήριξαν τις παλαιότερες εξίσου λαϊκιστικές ηγεσίες.
Τα ίδια συμβαίνουν σε διεθνές επίπεδο. Γιατί είναι λαϊκιστής ο Σαλβίνι και δεν ήταν ο Ρέντσι, που αποδείχτηκε λίγος, άγευστος και άοσμος; Γιατί είναι λαϊκίστρια η Λεπέν και όχι ο ανίκανος και δοτός Μακρόν, που καταρρέει μες στα ψέματά του και «γλείφει» τους Γερμανούς μπας και διασωθεί;
Γιατί είναι λαϊκιστής ο Τραμπ και όχι ο Ομπάμα, ο οποίος παριστάνοντας τον ειρηνιστή έταζε το τέλος των πολεμικών επιχειρήσεων υπέρ των αμερικανικών συμφερόντων και επί των ημερών του άνοιξαν νέα μέτωπα και έπεσαν νέες βόμβες (Λιβύη, Σομαλία, Υεμένη, Πακιστάν και Συρία);
Ας τελειώνει λοιπόν η πλάκα με την πονηρή ρετσινιά του λαϊκισμού. Ο συγκεκριμένος όρος είναι συνώνυμος της πολιτικής όπως έχει καταντήσει και ισχύει σχεδόν για όλους! Γι’ αυτό οι κοινωνίες βαδίζουν κατά διαόλου!

Best Of

Ο Πιερρακάκης αναζητεί εσωκομματικές συμμαχίες

    Ο Κυριάκος Πιερρακάκης «βαφτίστηκε» δελφίνος για το μέλλον της...

Η «Ιερή Τράπεζα» της Εκκλησίας… σκανδαλίζει

  Πολλά χρόνια μετά την εμπλοκή του στη διοίκηση του...

Η «πράσινη» Σδούκου και η «γαλάζια» κοινωνική βάση

  Η επιλογή της Αλεξάνδρας Σδούκου για το αξίωμα της...

Υπό διαρκή αμφισβήτηση ο Βεσυρόπουλος στη ΝΔ

    Η επιλογή του Απόστολου Βεσυρόπουλου για το αξίωμα του...

Newsletter

spot_img

Δείτε επίσης...

Ο Πιερρακάκης αναζητεί εσωκομματικές συμμαχίες

    Ο Κυριάκος Πιερρακάκης «βαφτίστηκε» δελφίνος για το μέλλον της...

Τα Τέμπη ως «απόδειξη» ηθικής. Συνείδησης. Αξιοπρέπειας

  Η σειρά των σκέψεων… Αυτή που κάθε φορά καθορίζει...

Η «Ιερή Τράπεζα» της Εκκλησίας… σκανδαλίζει

  Πολλά χρόνια μετά την εμπλοκή του στη διοίκηση του...

Το Χάρβαρντ και ο… πόλεμος που κήρυξε ο Τραμπ στους «πεφωτισμένους»

  Η ανοικτή σύγκρουση του Οβάλ Γραφείου με το διάσημο...

Ο Μερτς… ψηφίζει Μακρόν

  Τη Γαλλία αναμένεται να επισκεφτεί ο Φρίντριχ Μερτς στις...
Υστερόγραφα Team
Υστερόγραφα Team
Η δημοσιογραφική ομάδα των Υστερόγραφων... κάνει παιχνίδι

Ο Πιερρακάκης αναζητεί εσωκομματικές συμμαχίες

    Ο Κυριάκος Πιερρακάκης «βαφτίστηκε» δελφίνος για το μέλλον της Νέας Δημοκρατίας, και φροντίζει να… δικαιώνει όσους βλέπουν στο πρόσωπό του μια εναλλακτική υποψηφιότητα για...

Τα Τέμπη ως «απόδειξη» ηθικής. Συνείδησης. Αξιοπρέπειας

  Η σειρά των σκέψεων… Αυτή που κάθε φορά καθορίζει και διαμορφώνει το σκηνικό αλλά και τις ψυχολογικές και συναισθηματικές συνθήκες καλείται κάποιος να διαδραματίσει...

Η «Ιερή Τράπεζα» της Εκκλησίας… σκανδαλίζει

  Πολλά χρόνια μετά την εμπλοκή του στη διοίκηση του ποδοσφαιρικού Παναθηναϊκού και αργότερα με τη δικαστική περιπέτειά του στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, ο Άγγελος Φιλιππίδης...