Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Είμαι εδώ σήμερα για να αναδείξω μια αφόρητη πραγματικότητα που δεν επιδέχεται αμφισβήτησης ή ωραιοποίησης. Είμαι εδώ, όμως, και για να προτείνω λύσεις για την αντιμετώπισή της. Η κατάσταση σήμερα στα δημόσια πανεπιστήμια συνιστά έναν μεγάλο κίνδυνο που αφορά όχι μόνον την Παιδεία, αλλά και το σύνολο της κοινωνικής μας ζωής.
Ένα τεράστιο πρόβλημα το οποίο, δυστυχώς, με την ανοχή της κυβέρνησης, συνεχώς διογκώνεται. Μια απειλή για τις ζωές και τις περιουσίες των πολιτών, μια απειλή τελικά για την ίδια την Δημοκρατία: Γιατί βέβαια η ανομία και η βία, που έχουν καταλάβει τα πανεπιστήμια, εξάγονται και κατακαίνε, κάθε τόσο, την καθημερινότητα των Ελλήνων. Εγκληματικές ομάδες χρησιμοποιούν, σήμερα, τα Πανεπιστήμια, ως βάση για δραστηριότητες του κοινού ποινικού δικαίου, όπως η διακίνηση ναρκωτικών ή το εμπόριο λαθραίων προϊόντων. Ενώ την ίδια ώρα, οι διαβόητες «συλλογικότητες», όπως τις αποκαλεί η κυβέρνηση, ελέγχουν πολλές πανεπιστημιακές σχολές. Τις έχουν μετατρέψει σε στέκια κουκουλοφόρων, σε γιάφκες για μολότοφ και σε ορμητήρια για επεισόδια και καταστροφές στις περιοχές γύρω τους.
Με λίγα λόγια, αυτό που άλλοτε λέγαμε «πανεπιστημιακό άσυλο» έχει καταλυθεί στην πράξη, από γνωστούς-άγνωστους τραμπούκους. Έγινε «παραβατικό άσυλο». Η διακίνηση των ιδεών, η ίδια η γνώση διώκεται μέσα στον ίδιο τον φυσικό της χώρο. Και χώροι που, ακόμη και στις πιο δύσκολες στιγμές της ιστορίας μας, υπήρξαν φάροι δημοκρατικών δικαιωμάτων ζουν τώρα υπό την κατοχή μιας μαφίας που φορά πολιτική κουκούλα. Η ίδια η επέτειος του Πολυτεχνείου έχει μετατραπεί σε έναν διαγωνισμό ρίψης μολότοφ. Και αντί η Αθήνα να γιορτάζει κάθε χρόνο με μαζική συμμετοχή, την αρχή του τέλους της χούντας, μετατρέπεται κάθε χρόνο σε μια έρημη σιδηρόφρακτη πολιτεία στην οποία κυκλοφορούν μόνο τα ΜΑΤ και οι κουκουλοφόροι. Απέναντι σ’ αυτήν την απαράδεκτη κατάσταση, η Πολιτεία άλλοτε αδρανεί και άλλοτε φλερτάρει ανοιχτά, με τους πρωταγωνιστές της βίας.
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, το κράτος εμφανίζεται ανίκανο και αδύναμο, να προστατέψει φοιτητές, να προστατέψει καθηγητές, να προστατέψει τους υπαλλήλους των Πανεπιστημίων. Και μαζί τους βέβαια, και τις συνοικίες που τα περιβάλλουν ή ανθρώπους που, απλά, τυχαίνουν να περνούν από εκεί. Και τα πανεπιστήμια, τα πανεπιστήμιά μας, από κυψέλες ελεύθερης σκέψης έχουν μετατραπεί σε έναν ιδιότυπο χώρο λογοκρισίας δια της βίας. Αν δεν μου αρέσουν αυτά που λες, αυτά που πρεσβεύεις, αν δεν μου αρέσει το πως είσαι ντυμένος, απλά, σε πλακώνω στο ξύλο. Στην Ελλάδα του κ. Τσίπρα, ο μόνος χώρος στον οποίον δεν μπορείς να εκφράσεις ελεύθερα την άποψή σου είναι το δημόσιο πανεπιστήμιο. Το άσυλο ιδεών μετατράπηκε σε άσυλο ανομίας, παραβατικότητας και βίας.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Τη σημερινή ερώτηση την υπογράφω εγώ. Ουσιαστικά, όμως, η ερώτηση αυτή έχει συνταχθεί, από τις τραυματικές εμπειρίες και από την προσωπική αγωνία όσων -και είναι πολλοί αυτοί- εμπλέκονται στην τραγωδία των ελληνικών πανεπιστημίων: Τη συνυπογράφουν άτυπα 1.500 φοιτητές που σε επιστολή τους αναφέρουν:
«Φοβόμαστε να κυκλοφορήσουμε σε πολλές περιοχές του πανεπιστημίου, το οποίο τείνει να μετατραπεί σε γκέτο, ειδικά μετά τη δύση του ηλίου και εγκαταλείπεται στην τύχη του. Σε λίγο δεν θα αρκεί να σκύβουμε το κεφάλι και να επιταχύνουμε το βήμα μας, περνώντας, δίπλα από τους εμπόρους που προκαλούν με κάθε τρόπο. Θα φτάσουμε να μην πηγαίνουμε στα μαθήματα μας».
Αυτή η επιστολή υπογράφεται από 1.500 φοιτητές.
Σε αυτούς κ. Τσίπρα πρέπει να απαντήσετε σήμερα, όχι σε μένα. Μέχρι πότε θα ανέχεστε οι φοιτητές να περπατούν με σκυφτό το κεφάλι από τον φόβο μέσα στα ελληνικά πανεπιστήμια; Την ερώτησή μου συνυπογράφουν άτυπα, καθηγητές που μιλούν ανοιχτά, για αυτά που συμβαίνουν. Όπως ο καθηγητής του Αριστοτελείου, ο κ. Ορέστης Καλογήρου, ο οποίος κατήγγειλε δημόσια εμπόριο ναρκωτικών μέρα μεσημέρι, όχι βράδυ, μέρα μεσημέρι. Για να δεχτεί, αμέσως μετά, ο ίδιος επίθεση από βαποράκι μέσα στο Πανεπιστήμιο:
«Μου έμεινε» -στην ανάμνησή του αναφέρεται ο κ. Καλογήρου- «ο φόβος ότι μια μέρα θα βρω τα λάστιχα του αυτοκινήτου κομμένα ή το αυτοκίνητο καμένο ή ότι θα με στριμώξουν σε μια γωνιά και θα με ξυλοκοπήσουν».
Και σε αυτόν οφείλετε εξηγήσεις κύριε Τσίπρα. Μέχρι πότε θα ανέχεστε τα βαποράκια να μπαινοβγαίνουν στα πανεπιστήμια και οι καθηγητές και οι φοιτητές, να ζουν υπό την απειλή τους;
Την ερώτησή μου συνυπογράφουν οι πρυτανικές αρχές του Πανεπιστημίου Αθηνών που κατήγγειλαν ανοιχτά την εγκατάσταση του «Ρουβίκωνα» μέσα στην Φιλοσοφική και την παρεμπόδιση της ομαλής λειτουργίας της σχολής. Είναι οι πανεπιστημιακοί και φοιτητές οι οποίοι έκαναν οι ίδιοι ανθρώπινη ασπίδα με κίνδυνο της σωματικής τους ακεραιότητας για να προστατεύσουν το δημόσιο πανεπιστήμιο από τους τραμπούκους.
Η πρυτανεία του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, για να μην μας λέτε ότι αυτά γίνονται μόνο σε λίγα Πανεπιστήμια της Αθήνας, καταγγέλλει συνεχώς φαινόμενα βίας κατά καθηγητών. Η Σύγκλητος του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, έκλεισε συμβολικά το ίδρυμα για να διαμαρτυρηθεί. Ο καθηγητής κ. Τσακλόγλου δήλωσε ότι «πριν μερικούς μήνες είχαμε ορκωμοσία και οι γονείς που έφταναν για την τελετή βρίσκονταν μπροστά σε χρήστες ναρκωτικών σε διάφορα σημεία της σχολής».
Την ερώτησή μου την υπογράφουν 93 καθηγητές της Νομικής που καταγγέλλουν ανοιχτά, ότι «η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί θέτει σε κίνδυνο την υγεία, την ασφάλεια και την αξιοπρέπεια των φοιτητών μας, των διδασκόντων και όλων των εργαζόμενων, προσβάλει την ίδια την ιστορία της Νομικής Σχολής». Σας την καταθέτω και αυτήν.
Την ερώτησή μου την συνυπογράφουν, άτυπα, 415 καθηγητές του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης που σε επιστολή τους εκλιπαρούν την πολιτεία να παρέμβει: «Οι ασφαλείς και αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας και φοίτησης για τους καθηγητές και τους φοιτητές είναι το ελάχιστο που διεκδικούμε! Δεν ζητάμε από την πολιτεία παρά να υπερασπιστεί τα αυτονόητα δικαιώματά μας». Την καταθέτω. Σε όλους αυτούς κ. Τσίπρα πρέπει να απαντήσετε σήμερα, όχι σε μένα. Μέχρι πότε θα τους αφήνετε μόνους και ανυπεράσπιστους απέναντι σε συμμορίες των πολιτικών άκρων και στις μαφίες του κοινού εγκλήματος;
Την ερώτησή μου την συνυπογράφουν, ακόμη, άτυπα, νέοι άνθρωποι οι οποίοι δεν μπορούν σήμερα, να κυκλοφορήσουν ελεύθερα στη σχολή τους. Θυμάστε την περίπτωση του φοιτητή, του Δημήτρη Κοντοπίδη, άτομο με αναπηρία, που δέχτηκε επίθεση από ροπαλοφόρους, οι οποίοι απλά, διαφωνούσαν με την εκδήλωση στην οποία συμμετείχε; Απαντήστε λοιπόν και σε αυτό το παιδί, κύριε Τσίπρα. Ως πότε θα ανέχεστε τον κάθε ροπαλοφόρο να αποφασίζει ποιος θα μπει στο ελληνικό πανεπιστήμιο; Και ως πότε θα συγκαλύπτετε με τις πράξεις και τις παραλείψεις σας, αυτή την ομερτά της ατιμωρησίας, την οποία, το ίδιο το θύμα καταγγέλλει;
Την ερώτησή μου συνυπογράφουν, άτυπα, καθηγητές που κακοποιήθηκαν από ποικιλόμορφους εγκληματίες: Καθηγητής στη Θεσσαλονίκη που τον λήστεψαν, προ ημερών, σε ΑΤΜ μέσα στο πανεπιστήμιο. Ο καθηγητής της Φιλοσοφικής κ. Μάνος Στεφανίδης που περιγράφει γλαφυρά ληστείες και ξυλοδαρμούς μέσα στο πανεπιστήμιο, δηλώνει τυχερός που το γραφείο του είναι στον 9ο όροφο και έχει διαρρηχθεί μόνο μία φορά. Ο καθηγητής κ. Άγγελος Συρίγος, που έπεσε στα χέρια μπράβων -δήθεν αντιεξουσιαστών- οι οποίοι αφού πρώτα τον χτύπησαν άνανδρα, όταν αυτός ζήτησε αυτονόητα την προστασία της Αστυνομίας, είδε το πρόσωπό του σε αφίσες να στοχοποιείται ονομαστικά.
Σε όλους αυτούς, λοιπόν, κ. Τσίπρα, πρέπει να απαντήσετε σήμερα. Μέχρι πότε θα ανέχεστε τις παρακρατικές, φασιστικές πρακτικές αυτών των ομάδων; Και έως πότε θα αφήνετε ανυπεράσπιστους όσους κρατούν την αξιοπρέπειά τους και σηκώνουν ανάστημα; Και αναρωτιέμαι τελικά: Με ποιους είστε τελικά όλοι εσείς; Με ποιους είστε; Είστε με τους καθηγητές; Είστε με τους φοιτητές; Είστε με τους εργαζόμενους; Ή είστε με τις συμμορίες των τραμπούκων και τον υπόκοσμο του εγκλήματος που έχει διεισδύσει στα πανεπιστήμια; Εμείς ξέρουμε με ποιους είμαστε. Είμαστε με τον φοιτητή και με όχι τον καταληψία. Είμαστε με τον καθηγητή και όχι με το βαποράκι. Είμαστε με τον μαγαζάτορα και όχι με τον κουκουλοφόρο. Είμαστε με τη νομιμότητα. Είμαστε με την κανονικότητα. Είμαστε με όλους αυτούς -και είναι πάρα πολλοί όλοι αυτοί που σας καταγγέλλουν- που λένε ως εδώ! Δεν πάει άλλο! Φτάνει πια! Αξίζουμε καλύτερα από αυτή τη ντροπή κ. Τσίπρα. Θα σας δείξω ορισμένες φωτογραφίες, είναι από το Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Τις καταθέτω στα πρακτικά. Μια εικόνα χίλιες λέξεις κ. Τσίπρα. Είναι αυτή εικόνα πανεπιστημίου; Είστε υπερήφανος που είστε πρωθυπουργός μιας χώρας που έχει αφήσει τα δημόσια πανεπιστήμια σε αυτή την κατάντια κ. Τσίπρα; Και επιμένετε να ισχυρίζεστε ότι το ζήτημα αυτό αφορά λίγους, ότι δήθεν αυτά τα οποία σας λέμε είναι μια ακροδεξιά ατζέντα; Φαντάζομαι τα ίδια θα ακούσουμε και σήμερα. To θέμα αυτό αφορά τη μεγάλη πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας, τον απλό φοιτητή ο οποίος έχει μοχθήσει για να μπει στο δημόσιο πανεπιστήμιο, τον καθηγητή ο οποίος θέλει να προσφέρει και σήμερα αισθάνεται ότι εκβιάζεται και τρομοκρατείται από συμμορίες που έχουν καταλάβει τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα.
Κύριες και κύριοι συνάδελφοι,
Ασφαλώς και το πρόβλημα της βίας στα πανεπιστήμια δεν είναι ένα πρόβλημα τωρινό. Νοσηρή κατάσταση υπάρχει εδώ και χρόνια. Όμως, πάει να γίνει πια καθεστώς. Εδώ δεν πρόκειται για μια σειρά από μεμονωμένα επεισόδια, αλλά για μια νέα πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που έχει εξαπλωθεί και έξω από τα πανεπιστήμια. Φυσικά η αλήθεια είναι απλή: Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να αντιμετωπίσει αυτά τα φαινόμενα επειδή, απλούστατα, δεν θέλει να το κάνει. Νομίζω ότι αυτό προκύπτει αβίαστα και από το πόρισμα της Επιτροπής Παρασκευόπουλου. Εκεί που ως λύση, κ. Τσίπρα, προτείνετε να απομακρυνθούν τα Α.Τ.Μ. από τα πανεπιστήμια για να μην τα ζηλεύουν οι κλέφτες. Να οργανωθούν συζητήσεις με όλους τους εμπλεκόμενους, μήπως οι κουκουλοφόροι αφήσουν τις μολότοφ και τα σφυριά και πιάσουν τα βιβλία και το πιάνο. Δεν περιμέναμε, βέβαια, τίποτα καλύτερο από έναν Υπουργό που με νόμο του έσπευσε να αποφυλακίσει χιλιάδες ποινικούς και τρομοκράτες. Εκτός και αν πιστεύετε, κ. Τσίπρα, ότι πρέπει η ασφάλεια των πανεπιστημίων να ανατεθεί στο «ρωμαλέο φοιτητικό κίνημα» του κ. Γαβρόγλου. Λες και είναι η δουλειά των παιδιών που σπουδάζουν να συγκρούονται με τους «ντίλερς» των ναρκωτικών. Για να καταλάβω, δηλαδή, αυτό το οποίο μας λέτε: Ανοίξατε τις πόρτες του πανεπιστημίου στην ανομία και τη βία και ζητάτε από τους φοιτητές να την αντιμετωπίσουν με αυτοδικία, προκείμενου να διαφυλαχθεί το άσυλο από τις επεμβάσεις της Αστυνομίας.
Και κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Θέλω να είμαι απολύτως ξεκάθαρος: Όλα αυτά θα τελειώσουν με την επόμενη κυβέρνηση. Με τη Ν.Δ. τα πανεπιστήμιά μας θα καθαρίσουν από συμμορίες, από εμπόρους ναρκωτικών, από λαθρέμπορους και από κάθε λογής τραμπούκους. Και δεν θα υπάρχει χώρος, ούτε δυνατότητα, για κατάληψη από εξωπανεπιστημιακά στοιχεία. Και όσοι σήμερα ασχημονούν στα πανεπιστήμια, απλά θα πεταχτούν έξω. Και το άσυλο θα καταργηθεί. Δεν θα αλλάξει απλά ο νόμος. Θα καταργηθεί. Γιατί προσέξτε θέλω να το εξηγήσω αυτό: Εάν σήμερα, σε οποιοδήποτε σημείο της χώρας, ένας πολίτης φωνάξει «βοήθεια», ένας αστυνομικός θα πάει να τον συνδράμει. Εάν αυτό συμβεί εντός του πανεπιστημίου, θα πρέπει να πει στοπ. «Είναι αδίκημα κατά της ζωής ή πλημμέλημα; Διότι αν είναι πλημμέλημα δεν μπορώ να σας βοηθήσω, θέλω άδεια του πρυτανικού συμβουλίου!». Αυτό ορίζει ο νόμος τον οποίο έχετε ψηφίσει 4485/2017, ο οποίος και θα καταργηθεί την επόμενη μέρα. Πρόκειται για κοροϊδία. Πρόκειται για μια κατάντια. Πρόκειται για μια προσβολή του κράτους Δικαίου. Πρόκειται για μια προσβολή εν τέλει της ίδιας της Δημοκρατίας.
Δεν σας το λέω μόνο εγώ. Σας το λέει και η ΠΟΣΔΕΠ, η οποία θεωρεί ότι ο νόμος τον οποίον φέρατε για το άσυλο, ο νόμος ο δικός σας κ. Γαβρόγλου, ενθαρρύνει την ανομία. Σας καταθέτω την ανακοίνωσή τους. [ΚΑΤΑΘΕΣΗ 5]. Συναντήσατε την ΠΟΣΔΕΠ, κ. Τσίπρα; Συζητήσατε μαζί τους; Στον κ. Τσίπρα αναφέρομαι, όχι σε εσάς κ. Γαβρόγλου. Τους ακούσατε; Διότι, σε ό,τι με αφορά θέλω να είμαι ξεκάθαρος: Εάν την επόμενη μέρα τα πανεπιστήμια τα ίδια θέλουν να διαμορφώσουν ένα πλαίσιο προστασίας και περιφρούρησης, είμαι εδώ να το συζητήσω. Αλλά μέχρι να συμβεί αυτό, τα πανεπιστήμια θα έχουν την προστασία που έχει ο δημόσιος χώρος και θα εφαρμόζεται και σε αυτά η κοινή ποινική νομοθεσία. Το αίσχος το οποίο πάει να επικρατήσει, θα τελειώσει! Η γνώση θα προστατεύεται. Το ίδιο και η έρευνα και η ακαδημαϊκή ελευθερία. Ανοχή στο έγκλημα δεν πρόκειται να υπάρξει. Το χρωστάμε στη νέα γενιά, το χρωστάμε στο μέλλον αυτού του τόπου.
Και το δημόσιο πανεπιστήμιο θα σηκώσει ξανά το ανάστημά του, παρέχοντας εφόδια και ίσες ευκαιρίες στα παιδιά όλων των Ελλήνων. Θα λειτουργεί με αξιολόγηση, με αξιοκρατία και θα παρέχει ποιοτικές σπουδές. Θέλουμε πανεπιστήμια αυτόνομα, αυτοδιοικούμενα, σύγχρονα, εξωστρεφή, ελεύθερα. Θέλουμε ιδρύματα δημιουργικές κυψέλες που να διοικούνται σωστά, έχοντας μετρήσιμο ερευνητικό αποτέλεσμα. Δημόσια πανεπιστήμια, ελεύθερα, ανοιχτά και ασφαλή! Αυτά θέλουμε. Αυτά ζητούν οι Έλληνες πολίτες και αυτά θα εξασφαλίσουμε.
Κύριε Τσίπρα,
Αύριο το πρωί παρουσιάζουμε αναλυτικά το πρόγραμμά μας για την Παιδεία. Θα σας το στείλω. Όχι επειδή ελπίζω ότι μπορεί και από εκεί να αντιγράψετε πρόχειρα κάποιες θέσεις, όπως κάνατε αποσπασματικά και στην οικονομία. Αλλά για να δείτε ότι την ώρα που εσείς κρατάτε τη χώρα καθηλωμένη, υπάρχουν δυνάμεις που δουλεύουν, σχεδιάζουν για το πώς θα πάει η Ελλάδα μπροστά, για το πώς θα κάνουμε καλύτερη τη ζωή των νέων ανθρώπων. Και για το πώς, κ. Τσίπρα, θα τους δώσουμε το δικαίωμα να περπατούν με το κεφάλι ψηλά και όχι σκυμμένο από φόβο. Διότι αυτή, τελικά, είναι η μεγάλη μας διαφορά. Είστε το χθες του ψέματος, της ισοπέδωσης, της βίας και της ανομίας. Εμείς είμαστε η δύναμη της αλήθειας, της δουλειάς, της προόδου, που θα γυρίσει σελίδα για μια Ελλάδα φωτεινή, μια Ελλάδα αισιόδοξη. Κύριε Τσίπρα, φοβάμαι ότι η Ιστορία ήδη σας έχει ξεπεράσει. Οι Έλληνες -και ειδικά οι φοιτητές, οι καθηγητές, οι εργαζόμενοι οι οποίοι μας ακούν σήμερα- αξίζουν καλύτερα. Ό,τι και να κάνετε, θα πάμε, επιτέλους, την Ελλάδα μπροστά. Σας ευχαριστώ. |
|
