Γράφει ο Δημήτρης Ριζούλης
Πηγή: εφημερίδα “Δημοκρατία”
Ποιος θα υπερασπιστεί, άραγε, τον απλό αγωνιστή παπά, συχνά πολύτεκνο, που βρίσκεται στη διάθεση των πιστών όλες τις ώρες, κάθε ημέρα και λαμβάνει μισθό 678 ευρώ; Ναι, τόσα παίρνει ο νεοδιοριζόμενος, εφόσον όμως έχει πτυχίο πανεπιστημίου. Διαφορετικά, η αμοιβή του είναι 644 ευρώ!
Λιθοβολήστε, λοιπόν, τους… πάμπλουτους παπάδες που καταστρέφουν την οικονομία της χώρας. Πετάξτε τους από το «τρένο» του Δημοσίου – άλλωστε, άχρηστοι είναι… Κάτι τέτοιες ανοησίες δεν υποστηρίζουν οι συριζαίοι και οι μηδενιστές της Αριστεράς εδώ και δεκαετίες, φορτώνοντας στον ιερό κλήρο όλα τα στραβά και τα ανάποδα της δημοσιονομικής στενότητας της χώρας; Κατάφεραν, όμως, να επιβάλουν στην κοινή γνώμη αυτή την προπαγάνδα.
Ετσι, όλο και πιο συχνά ακούγονται ισοπεδωτικά σχόλια και γενικεύσεις που προσβάλλουν κατάφωρα τη συνεισφορά του εφημεριακού κλήρου στην κοινωνία, τόσο σε πνευματικό όσο και σε υλικό επίπεδο. Πόσοι και πόσοι βρήκαν καταφύγιο, οικονομικά βοηθήματα και φαγητό στις ενορίες τα τελευταία χρόνια της κρίσης. Πόσες αυτοκτονίες αποσοβήθηκαν με την πνευματική παρέμβαση παπάδων, πόσοι άνθρωποι στάθηκαν όρθιοι και αντιμετώπισαν την κατάθλιψη με τη βοήθεια κάποιου ιερέα. Πρέπει να είναι ανόητος κάποιος, αν δεν βλέπει αυτό το τεράστιο έργο και ελαφρά τη καρδία υποστηρίξει ότι οι κληρικοί είναι «βαρίδια» που κακώς πληρώνει το κράτος. Και, αν προχωρήσουμε ακόμα περισσότερο, ας σκεφτούμε:
Στον πόνο και στην απελπισία μας πού στρεφόμαστε (ένθεοι και άθεοι, απ’ ό,τι έχει αποδειχθεί); Ενώπιον μιας βαριάς ασθένειας, από πού προσπαθούμε να αντλήσουμε δύναμη; Ποιος είναι δίπλα στη χήρα, στα παιδιά που χάνουν τους γονείς τους ή, ακόμα χειρότερα, στους γονείς που χάνουν τα παιδιά τους;
Πόσες ψυχές γιατρεύονται ή έστω βρίσκουν παρηγοριά από αυτούς που φορούν το τιμημένο ράσο; Αυτή η προσφορά, λοιπόν, πόσο αποτιμάται σε χρήμα;
Για να τα βάλουμε κάτω και να τα υπολογίσουμε! Είμαστε στην εποχή που απαιτούμε να προσλαμβάνονται όλο και περισσότεροι ψυχολόγοι (στα σχολεία, στους χώρους εργασίας κ.α.), αλλά θέλουμε να ρίξουμε στο πυρ το εξώτερον αυτούς που επί αιώνες κάνουν με αγάπη το ίδιο πράγμα: Γαληνεύουν την ψυχή μας και μας δίνουν κίνητρο να συνεχίσουμε να ζούμε ελπίζοντας στη σωτηρία μας.
Μάθαμε, με αφορμή το παζάρι Τσίπρα – Ιερωνύμου, ότι η δαπάνη για τη μισθοδοσία του κλήρου φτάνει τα 200.000.000 ευρώ. Αυτό, λοιπόν, είναι το… τεράστιο ποσό που μας οδήγησε στην κρίση και στο Μνημόνιο… Τι κι αν το Δημόσιο σπαταλά πολύ περισσότερα σε άλλες ασήμαντες δραστηριότητες; Αυτοί (οι αριστεροί μηδενιστές) με το ράσο δαιμονίζονται και αυτό έχουν στο στόχαστρο.
«Ναι, αλλά οι παπάδες έχουν και τα τυχερά τους» θα αντιτάξουν ορισμένοι. Πράγματι, υπάρχουν και αυτά τα φαινόμενα (όπως υπάρχουν και επίορκοι ιερείς), αλλά στις μέρες μας είναι περιορισμένα. Τελείωσαν οι παλιές εποχές και σε αρκετές μητροπόλεις είναι απαγορευμένο (και σωστά) να δέχεται χρήματα απευθείας ο ιερέας. Οσο για το παγκάρι; Πάτε μια βόλτα σε μια καταμέτρηση ναού, να δείτε πόσα μονόλεπτα ή και… κουμπιά θα βρείτε μέσα. Εκτός από τους μεγάλους ναούς των πόλεων, στις υπόλοιπες ενορίες παλεύουν με κάθε τρόπο (κυρίως με εράνους) να καλύψουν τα πάγια έξοδα. Ομως, η Εκκλησία, ακόμα κι αν δεν έχει πόρους, δεν θα κηρύξει πτώχευση, ούτε θα κλείσει την πόρτα.
Θα είναι πάντα ανοιχτή για κηδείες, μνημόσυνα, γάμους, βαφτίσεις, εξομολογήσεις… Και, αν τα χρήματα δεν φτάνουν, θα μαγειρέψουν από κοινού οι γυναίκες της γειτονιάς για να προσφέρουν και ένα υποτυπώδες συσσίτιο εκ των ενόντων.
Ας σταματήσει λοιπόν η ελεεινή προπαγάνδα με στόχο την απαξίωση του κλήρου και, κατ’ επέκταση, της πίστης. Δεν είναι μόνο άδικη, αλλά και κοινωνικά επικίνδυνη.
ΥΓ.: Ως προς την ουσία της συμφωνίας Τσίπρα – Ιερωνύμου, τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους. Είναι τόσο κακή και πρόχειρη που ακυρώθηκε σε λιγότερο από 24 ώρες. Χαμένη, όμως, βγήκε μόνο η πλευρά της Εκκλησίας, που διχάστηκε χωρίς λόγο. Αλλο ένα μεγάλο σφάλμα του Αρχιεπισκόπου, που σιγά σιγά χάνει και την εκ των έσω αποδοχή.
