Του Νίκου Φυλάγγελου
Η συνήθης… μυωπία με την οποία προσεγγίζει το εγχώριο πολιτικό και δημοσιογραφικό σύστημα τις διεθνείς εξελίξεις και ισορροπίες, δεν θα μπορούσε να μην χτυπήσει κόκκινο, με τις αμερικανικές εκλογές και τις επιπτώσεις της εκλογής του Τζο Μπάιντεν στην ισορροπία δύναμης με την Τουρκία.
Υπάρχουν πολλοί που περιμένουν από τον Τζο Μπάιντεν να “στριμώξει” τον Ταγίπ Ερντογάν. Και, σε κάθε περίπτωση, εκτιμούν ότι ο Τούρκος Πρόεδρος θα δυσκολευτεί με τον νέο ένοικο του Λευκού Οίκου, σε αντίθεση με τον… φίλο του, Ντόναλντ Τραμπ.
Μετά, βεβαίως, θα… γυρίσουμε πλευρό. Ο Τζο Μπάιντεν, οι Δημοκρατικοί, το βαθύ κράτος της Ουάσινγκτον, δεν θα λειτουργήσουν ποτέ ως κάτι περισσότερο από διαιτητές, ειδικά σε σχέση με την ισορροπία Ελλάδας-Τουρκίας. Πολύ περισσότερο, με το Κογκρέσο διχασμένο. Ακόμη περισσότερο, μετά από οριακή επικράτηση, σε μια Αμερική βαθιά διχασμένη σε κοινωνικό επίπεδο.
Δεν πρέπει επίσης να ξεχνάμε ότι, η διακυβέρνηση Μπάιντεν προσδιορίζει ως κεντρικό αντίπαλο των ΗΠΑ για την επόμενη μέρα, τη Ρωσία, όχι την Κίνα, όπως έκανε η διακυβέρνηση Τραμπ. Και για να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τη Ρωσία, χρειάζεται, μεταξύ άλλων, να της… αποσπάσει την Τουρκία. Και να επαναφέρει την Άγκυρα… στο ΝΑΤΟ, χωρίς αστερίσκους.
Για να το κάνει αυτό, η διακυβέρνηση Μπάιντεν χρειάζεται την Τουρκία. Όχι απαραιτήτως τον… Ταγίπ Ερντογάν. Αλλά την Τουρκία σίγουρα. Και αυτό καθιστά τα πράγματα περισσότερο περίπλοκα.
