Του Παναγιώτη Σφυρίδη
Καρδιοχειρουργού
Όπως έλεγε ο Μπρέχτ «οι μικρές αλλαγές είναι εχθροί των μεγάλων αλλαγών». Αυτό ισχύει στην παρούσα φάση για όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής της χώρας και κυρίως για την εκπαίδευση-παιδεία, την οικονομία, την υγεία και την εθνική άμυνα για να αναφέρουμε τους σημαντικότερους από αυτούς. Επίκαιρη όσο ποτέ είναι η αλήθεια αυτή και στην περίπτωση του πολύπαθου ΕΣΥ, ειδικότερα δε όσον αφορά την στελέχωσή του με υψηλού επιπέδου ιατρικό προσωπικό. Το πρόβλημα εντάθηκε τα τελευταία χρόνια λόγω του περιορισμού των προσλήψεων, ενώ η πρόβλεψη για το μέλλον είναι αποκαρδιωτική εάν αναλογισθεί κανείς ότι σημαντικός αριθμός αποφοίτων των πανεπιστημίων μας έχουν μεταναστεύσει δικαίως (συνήθως μόνιμα) στο εξωτερικό. Εάν σε αυτό προσθέσουμε και την απαξίωση της πλειονότητας των νοσοκομειακών υλικοτεχνικών υποδομών τα χρόνια της οικονομικής ένδειας, τότε βρισκόμαστε κυριολεκτικά μπροστά σε μία επερχόμενη κρίση. Ήδη παρατηρείται το φαινόμενο σε μεγάλα νοσοκομεία των Αθηνών με την συνταξιοδότηση έμπειρων ιατρών, αδυναμία να καλυφθεί το κενό και αριθμητικά και ποιοτικά. Χρειάζεται επομένως άμεσα ένα «shock” στοχευμένων παρεμβάσεων σε 3 επίπεδα: 1oν) στην γρήγορη διαδικαστικά πρόσληψη τεκμηριωμένα έμπειρου και υψηλού επιπέδου ιατρικού προσωπικού, βασισμένη στις πραγματικές ανάγκες κάθε κλινικής 2ον) να δοθούν κίνητρα (οικονομικά, επιστημονικά) στην προσέλκυση και παραμονή στο ΕΣΥ των αρίστων ιατρών και 3ον) στην διαρκή και ουσιαστική αξιολόγηση της παραγωγικότητας και αποτελεσμάτων των ιατρών ΕΣΥ. Έτσι για παράδειγμα μπορούμε να «δανεισθούμε» στοιχεία στο ζήτημα αυτό από συστήματα υγείας δυτικοευρωπαϊκών χωρών (π.χ για τη χώρα μας το Ολλανδικό που γνωρίζω εις βάθος, είναι καλό πρότυπο) και γρήγορα να εισέλθουμε σε ένα δρόμο συνολικά εκσυγχρονισμού και ανανέωσης του ΕΣΥ. Τότε μόνο η Ελληνική κοινωνία θα είναι «ευγνωμονούσα» προς τους υπευθύνους του υπουργείου Υγείας όχι μόνο για το παρόν αλλά κυρίως για το μέλλον.
