Της Μαρίκας Λυσιάνθη
Οι εικόνες από τη συνάντηση του Ταγίπ Ερντογάν με την Άνγκελα Μέρκελ στην Κωνσταντινούπολη ανήκουν στην κατηγορία όσων… μιλούν από μόνες τους. Η Γερμανίδα Καγκελάριος και φυσική ηγέτης της Ευρωπαϊκής Ένωσης τα τελευταία 15 χρόνια είναι η μόνη που μπορεί να βάλει τον “σουλτάνο”… στη θέση του.
Δεν το κάνει, όπως έδειξε και με τη Διάσκεψη του Βερολίνου για τη Λιβύη. Δεν το έκανε ούτε σήμερα στην Κωνσταντινούπολη. Όχι επειδή δεν μπορεί. Αλλά επειδή… δεν θέλει. Επειδή τα συμφέροντα της Γερμανίας είναι σύνθετα και πολυεπίπεδα. Και η Τουρκία, του Ερντογάν ιδίως, είναι πολύ μεγάλη… αγορά.
Κάπως έτσι, ο Τούρκος Πρόεδρος εμφανίστηκε με τις δηλώσεις του ως… σερίφης της περιοχής. Υποδεικνύοντας τι πρέπει να γίνει στη Λιβύη, φυσικά σύμφωνα με τις δικές του επιθυμίες και τους σχεδιασμούς. Με την Άνγκελα Μέρκελ να… σιωπά. Και έτσι, να… συναινεί στην πράξη.
Αυτά για όσους δυσκολεύονται να κατανοήσουν τις ισορροπίες σε διεθνές επίπεδο. Εκεί από όπου εμείς απουσιάζουμε εδώ και μια δεκαετία, μετά την εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας μας, λόγω των Μνημονίων που υπέγραψε ο Γιώργος Παπανδρέου.
