Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης
Πηγή: εφημερίδα “Δημοκρατία”
Οσυνομιλητής μου δείχνει να γνωρίζει άριστα τα θέματα της Εκκλησίας. Καταρτισμένος σε θέματα γης, συντηρητικός, με δική του εταιρία, με ρωτά αν θα ήθελα να ακούσω και την άλλη άποψη για την εκκλησιαστική περιουσία. «Βεβαίως» απαντώ. «Σωστά επικεντρωθήκατε στο θέμα της μισθοδοσίας των ιερέων, αλλά νομίζω ότι αδίκως ανησυχείτε. Και σας τα λέω εγώ, που είμαι κεντροδεξιός! Εάν πράγματι αφεθεί η εκκλησιαστική περιουσία -στις Μητροπόλεις ανήκει σχεδόν στο σύνολό της- να την αξιοποιήσουν, σας λέω πως στο μέλλον τα κέρδη που μπορεί να αποκομίζει με σωστό μάνατζμεντ η κοινή εταιρία Πολιτείας – Εκκλησίας μπορεί να φθάσουν και τα 800.000.000 ευρώ. Αρα, οι μισθοί των ιερέων θα είναι διασφαλισμένοι πλήρως».
Μου έκανε εντύπωση το ποσό: 800.000.000 ευρώ. Δεν είναι «στραγάλια»! Η πλέον κερδοφόρος εταιρία πετρελαιοειδών αυτή την εποχή στην Ελλάδα εμφάνισε προχθές κέρδη 236.000.000 ευρώ προ φόρων. Και τότε, ο συνομιλητής μου άρχισε να μου διηγείται απίθανες ιστορίες για επενδύσεις με πρωταγωνιστές τη Ρωσική Εκκλησία, ισραηλινές, αμερικανικές, καναδικές, αυστριακές και άλλες, και ειλικρινώς εντυπωσιάστηκα. Ποιος γνωρίζει -αν είναι ακριβές αυτό που μου ειπώθηκε- ότι η ίνα στα κάστανα έχει χημική υπεραξία για την κατασκευή φαρμάκων πολυεθνικών, στην οποία επιθυμούν να επενδύσουν ξένες εταιρίες και αναζητούν τρόπο σύστασης εταιρίας για συλλογή καστάνων σε εκτάσεις που έχει και η Ελληνική Εκκλησία; Το ίδιο και με τα φύλλα της ελαιόδενδρων αλλά και το πόσιμο νερό των πηγών που υπάρχουν σε εκτάσεις της Εκκλησίας. Και ποιος γνωρίζει ότι η Ρωσική Εκκλησία θέλει να πραγματοποιήσει μεγάλες επενδύσεις σε ξενοδοχεία, με σκοπό την ανάπτυξη του θρησκευτικού τουρισμού;
Και επειδή εξακολουθούσα να δείχνω δύσπιστος -δεν με ενθουσίαζε η ιδέα να εξαρτάται στο μέλλον η μισθοδοσία των ιερέων μας από άλλες Εκκλησίες ή από εταιρίες χωρών που μάχονται την Ελληνική Εκκλησία-, ο συνομιλητής μου έριξε το τελευταίο χαρτί του: «Εχεις ακουστά τον μητροπολίτη Καλαβρύτων Αμβρόσιο; Υποτίθεται ότι κυβέρνηση και Αμβρόσιος αποτελούν δύο ξεχωριστούς κόσμους. Αριστερή η κυβέρνηση, ακροδεξιός ο Αμβρόσιος. Κι όμως, αγαπητέ! Οι δύο αυτοί κόσμοι συμφωνούν στην προτεινόμενη μέθοδο αξιοποίησης της εκκλησιαστικής περιουσίας. Ο Αμβρόσιος ήδη λειτουργεί με προδιαγραφές “Χίλτον” έναν πρότυπο ξενώνα με 90 άτομα προσωπικό, στον οποίο φιλοξενούνται όλοι οι κατάκοιτοι γέροντες της Μητρόπολής του. Πού βρίσκει λεφτά για τη λειτουργία αυτού του ξενώνα; Από την αξιοποίηση της περιουσίας του. Ανακαίνισε κτίρια της Μητρόπολης στην περιοχή του
Διακοφτού, τα παραχώρησε σε ιδιώτη, ο οποίος άνοιξε ένα εξαιρετικό ξενοδοχείο, και από το μίσθωμά του χρηματοδοτείται η κοινωνική πολιτική της Μητροπόλεως Αιγιαλείας. Αυτά δεν προτείνει και ο Τσίπρας;»
Ηταν ενδιαφέρον το επιχείρημα – πειστικό. Και ακόμη πειστικότερη η κατακλείδα του: «Θα πεθάνουμε χωρίς επενδύσεις, αγαπητέ μου! Τον Εμφύλιο, που γλιτώσαμε το 2011 και το 2015, θα τον έχουμε στο μέλλον». Ωραίες μού ακούστηκαν αυτές οι πληροφορίες, αλλά έχω μια εμμονή με τις συνέπειες μιας πολιτικής μακροπρόθεσμα. Οχι μόνο βραχυπρόθεσμα.
Οποιος ξένος ελέγξει με επενδύσεις τη μισθοδοσία των ιερέων θα ελέγξει και την Εκκλησία. Παρά ταύτα, το ομολογώ – ίσως να υποφέρω από το ελάττωμα ενός σημαντικού Ελληνα πολιτικού, στον οποίο ο βασιλεύς είπε τη δεκαετία του 1960: «Εσύ, Σπύρο μου, έχεις το χάρισμα να βλέπεις τι θα γίνει στη χώρα μετά 20 χρόνια, αλλά αδυνατείς να προβλέψεις τι θα γίνει αύριο το πρωί»…
