Του Νίκου Φυλάγγελου
Η δίκη της Χρυσής Αυγής αποτελεί ένα ενδιαφέρον case study για την κατάπτωση του τόπου μας. Την παρακμή. Διαρκή και επίμονη. Με επίκεντρο τη Δικαιοσύνη, που επιβεβαιώνει ότι παραμένει ο “μεγάλος ασθενής”, κάτι που εύκολα θα μπορούσε να επιβεβαιώσει και η σημερινή Πρόεδρος της Δημοκρατίας, με πολυετή διαδρομή και πρωταγωνιστικό ρόλο στην εποχή της εθνικής καταστροφής των Μνημονίων, μέσω του, κατώτερου των περιστάσεων, Συμβουλίου της Επικρατείας.
Για το πολιτικό σύστημα, δεν χρειάζεται να πούμε πολλά. Πριν τη δολοφονία Φύσσα, οι περισσότεροι… σφύριζαν αδιάφορα για την εγκληματική δράση και την επικινδυνότητα της Χρυσής Αυγής.
Η Δικαιοσύνη όμως; Πού ήταν; Και αν αυτά ανήκουν στο παρελθόν, δείτε την εικόνα του δικαστηρίου σήμερα, με την πρόεδρο και την εισαγγελέα να… αλληλομαχαιρώνται, σε δημόσια θέα. Με πολιτικούς, ΜΜΕ και social media, σε ρόλο χειροκροτητών ή κατηγόρων.
Δεν καταλαβαίνουν ότι, στο απόσπασμα μπαίνει η ίδια η Δικαιοσύνη. Δηλαδή η Δημοκρατία. Και αμφισβητούνται πλέον ευθέως οι Θεσμοί. Σε συνδυασμό με την τραγική εικόνα που έδειξε την προηγούμενη εβδομάδα το πολιτικό σύστημα, με έναν αδιανόητο αλληλοσπαραγμό, η σημερινή εικόνα της έδρας του δικαστηρίου επιταχύνει τη φθορά. Την πτώση. Την παρακμή.
