Γράφει ο Δημήτρης Ριζούλης
Οτι ο ΣΥΡΙΖΑ στραβά αρμενίζει εδώ και καιρό δεν αποτελεί είδηση. Ομως, στον πανικό του να διατηρηθεί στην εξουσία, δεν αντιλαμβάνεται τα επικοινωνιακά λάθη στα οποία πέφτει συνεχώς. Γκάφες στρατηγικής σημασίας, που αθροιστικά τον οδηγούν στην πλήρη μετάλλαξη συγκριτικά με το πώς εμφανιζόταν πριν από τις εκλογές.
Το αντιμνημονιακό κόμμα, που θα ακύρωνε με έναν νόμο και ένα άρθρο τις συμφωνίες με τους δανειστές, όχι μόνο υπέγραψε νέο Μνημόνιο, αλλά με τη ρητορική του θυμίζει όλο και περισσότερο τη Ν.Δ. επί Σαμαρά στα τελευταία της. Τότε, που οι Ευρωπαίοι παρουσιάζονταν από την κυβέρνηση ως ο μπαμπούλας που θα κάνει «ντα» την αντιπολίτευση, αν δεν υποταχθεί. Τελικώς, οι δανειστές τράβηξαν το χάλι κάτω από τα πόδια του «πειθαρχημένου» Σαμαρά και του συνεταίρου του Βενιζέλου (απορρίπτοντας το περιβόητο «mail Χαρδούβελη» και μπλοκάροντας επί μήνες τις δόσεις), και άνοιξαν την πόρτα στον «απείθαρχο» Τσίπρα.
Τώρα, η ιστορία επαναλαμβάνεται με αντίθετους πρωταγωνιστές. Ο ΣΥΡΙΖΑ, βυθισμένος στα λάθη του, απειλεί ότι θα καταγγείλει τη Ν.Δ. στους Ευρωπαίους για τη στάση της στο Σκοπιανό! Δηλαδή, θα φωνάξει πάλι τον «μπαμπούλα» για να βάλει τάξη και να επιβάλει τιμωρίες. Τίποτα δεν διδάχθηκαν οι συριζαίοι από το παρελθόν!
Από εκεί που κατηγορούσαν τους δανειστές ως τοκογλύφους και δυνάστες, τώρα τους ανακηρύσσουν διαιτητές ή, καλύτερα, αφεντικά (!) της εσωτερικής πολιτικής σκηνής. Πρόκειται πραγματικά για κωλοτούμπα ανάλογη με αυτήν του δημοψηφίσματος!
Η εξουσία φθείρει και οι καρέκλες της επηρεάζουν αρνητικά τους ανθρώπους. Σπάνιες είναι οι εξαιρέσεις. Εδώ, όμως, έχουμε να κάνουμε με πλήρη μετάλλαξη. Το κόμμα που έλεγε ότι θα βαράει τα νταούλια και οι αγορές θα χορεύουν στον ρυθμό τους παρακαλά πλέον κάθε πικραμένο να βοηθήσει να βγούμε στις αγορές. Οι «γύπες» της διεθνούς οικονομίας έγιναν ξαφνικά προνομιακοί συνομιλητές του κ. Τσακαλώτου στη Ν. Υόρκη και αλλού, σχεδόν κολλητοί. Τα «αρπακτικά» των funds έγιναν σύμβουλοι της κυβέρνησης της… Αριστεράς.
Ολοι οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών μετατράπηκαν σε «συμμάχους» των υπουργών. Η («go back») κυρία Μέρκελ αναγορεύτηκε περίπου σε «μέντορα» του πρωθυπουργού και οι διάφοροι αχυράνθρωποι της Γερμανίας έγιναν θεσμικοί παράγοντες κύρους, που υποστηρίζουν την κυβερνητική πολιτική. Απορώ πώς είναι δυνατόν να μην αντιλαμβάνονται στον ΣΥΡΙΖΑ πόσο κακό τούς κάνουν οι «στενές επαφές τρίτου τύπου» με όλα αυτά τα μοιραία πρόσωπα, που πρωταγωνίστησαν στην υποδούλωση και την ομηρεία της χώρας τα τελευταία οκτώ χρόνια… Τόσο πολύ τους αλλοίωσε η εξουσία, τελικά; Τόσο πολύ θόλωσε η κρίση τους;
Φτάσαμε, λοιπόν, στο σημείο ο παλιός καταληψίας Τσίπρας να μετατρέπεται σε… απουσιολόγο «καρφί» και να τρέχει στον δάσκαλο για να «δώσει» συμμαθητή του που είναι άτακτος! Αυτό έκανε χθες ο πρωθυπουργός στις συναντήσεις του με τον Μοσκοβισί και με άλλους Ευρωπαίους. «Κάρφωσε», υποτίθεται, τον Μητσοτάκη επειδή υποστήριξε στην ελληνική Βουλή ότι το Σκοπιανό ήταν αντάλλαγμα για να μην κοπούν οι συντάξεις. Ασχέτως τού αν είχε βάση ή όχι αυτό το επιχείρημα, ο κ. Τσίπρας τι παριστάνει; Τον χωροφύλακα της Ε.Ε. και των θεσμών της; Τον προστάτη των ευρωπαϊκών αρχών (ποιων;) και αξιών;
Φτάνει στο σημείο να εκθέτει τη χώρα του για να αποκομίσει (όπως νομίζει) μικροπολιτικά οφέλη. Αν πάντως προσδοκά ότι ο μέσος Ελληνας θα πει «να δεις τι θα του κάνει του Κυριάκου ο Μοσκοβισί…», γελιέται. Μάλλον το αντίθετο θα συμβεί. Κάπως έτσι την είχε πατήσει και ο Σαμαράς, που «θεοποίησε» τους ξένους και τελικά έχασε τα πάντα.
