Γράφει η Αφροδίτη Αλ Σάλεχ
Πηγή: capital.gr
Μια, οπωσδήποτε κακότεχνη, μεταφορά του αριστουργήματος του Λακλό, “Επικίνδυνες Σχέσεις”, είδαμε στη Βουλή την Παρασκευή, με τον σπαραξικάρδιο και ωστόσο μοχθηρό διάλογο Τσίπρα –Καμμένου.
Εντάξει, θα μπορούσε κάποιος να πει ότι διαπράττω ιεροσυλία και πως ίσως το πάω πολύ μακρυά και πως θα αρκούσε η αναφορά πχ στη Στέλλα (“Στέλλα φύγε κρατάω μαχαίρι” / “Φίλα με, Μίλτο… φίλα με” – στον ρόλο της Στέλλας ο Καμμένος).
Αλλά εγώ θα επιμείνω στις “Επικίνδυνες Σχέσεις”. Ίσως γατί οι “Επικίνδυνες Σχέσεις” είναι μια ιστορία ίντριγκας, ένα παιχνίδι εξουσίας, με κατευθυνόμενες και συγκρουόμενες παραπλανήσεις και αποπλανήσεις, με τις οποίες καταστρέφουν μεν οι θύτες τα θύματα τους αλλά πέφτουν και οι ίδιοι μέσα στην παγίδα που έστησαν, δια της αλληλοεξουδετερώσεως. Αυτό σύντομα θα συμβεί και στη δική μας περίπτωση, κάτι που εν τέλει δεν είναι καθόλου δυσάρεστο.
Δεν είμαι σε θέση να προσδιορίσω ποιος υποδύθηκε τη διαβολική Μαρκησία και ποιος τον διαβόητο Βαλμόν (για τους σινεφίλ, στην ταινία του Στίβεν Φρίαρς, Γκλεν Κλόουζ και Τζον Μάλκοβιτς) … ο Τσίπρας ή ο Καμμένος; Όμως λίγη σημασία έχει καθώς και στο έργο του Λακλό, τα όρια είναι δυσδιάκριτα και οι ρόλοι εναλλάσσονται. Η Μαρκησία οδηγεί τον Βαλμόν ή ο Βαλμόν τη Μαρκησία στο παιχνίδι αυτό διαφθοράς και απληστίας; Ο Τσίπρας τον Καμμένο ή ο Καμμένος τον Τσίπρα;…
Πίσω στη Βουλή.
Η είσοδος είναι θεαματική…
Καμμένος: “Ελπίζω να μην αληθεύει ότι ο Πρωθυπουργός σήμερα δεν θα παραστεί στη συζήτηση…”
(Στο σημείο αυτό εισέρχεται στην αίθουσα ο Πρωθυπουργός)
Καμμένος: “Ήρθε; Τον ευχαριστώ”
Εντυπωσιακή έναρξη, κινηματογραφική απολύτως! Σχεδόν ακούς το κρινολίνο να πάλλεται – οι βεντάλιες να επιταχύνουν.
Ο Καμμένος ξεκινά την ομιλία του βασικό μέρος της οποίας είναι η υπενθύμιση στον Τσίπρα του τι έκανε για αυτόν και πώς αυτός τον θυσίασε. Όχι δεν πρόκειται για αποκαλύψεις. Ακόμα δεν έχει κριθεί το παιχνίδι. Ακόμα στέλνονται μηνύματα. Για την ώρα ο Καμμένος υπενθυμίζει την αφοσίωσή του στο Τσίπρα, τους αγώνες που δώσανε μαζί κτλ., και πως αυτά ανταμείφθηκαν: με προδοσία.
Ο Καμμένος όταν αναφέρεται σε όσα του έκανε ο Τσίπρα, μιλά για “έγκλημα”: “Έλαχε στο τέλος της κοινοβουλευτικής μου ζωής να εκτελεστώ και να μου κοπεί το δικαίωμα του να μιλάω από το Βήμα της Βουλής. Αυτό, κύριε Πρωθυπουργέ είναι ένα έγκλημα το οποίο διαπράξατε”. Ενώ τον αποκαλεί “εκτελεστή” και μάλιστα “ψυχρό”.
Απειλεί και ότι θα παραιτηθεί και από Βουλευτής. “Σήμερα το βράδυ ίσως να σας δώσω και την παραίτησή μου από Βουλευτής, ίσως αυτό θα ήταν καλύτερο”.
Εντάξει δεν λέει ότι θα παραιτηθεί, λέει πως ίσως να παραιτηθεί. Μην υπερβάλλουμε κιόλας. Δεν είναι τόσο χαζός. Χρησιμοποιεί το κλασσικό μοτίβο του “θα φαρμακωθώ”. Ο Καμμένος ακόμα παίζει τα ρέστα του. Η τελευταία πράξη, της εκδίκησης, δεν ξεκίνησε ακόμα.
Ενδιαφέρον επίσης παρουσιάζει και η αναφορά του κινδύνου που διατρέχει. Δηλαδή δεν φτάνει που ο Τσίπρας τον “σκότωσε”, αλλά τον βάζει και σε κίνδυνο! “Σας τη χαρίζω και ασφάλειά μου. Κι από εκεί και πέρα ο καθένας παίρνει και το ρίσκο του. Όλοι θα ξέρουν, αν κάτι γίνει, το πώς έγινε.” …Περίεργη αναφορά την οποία και επαναλαμβάνει και την επόμενη μέρα σε σχετική συνέντευξή του. Δηλαδή τι; Ποιοι είναι οι κίνδυνοι που διατρέχει ο Καμμένος και από ποιον; Το μυστήριο εντείνεται!
Από το κλίμα των “Επικίνδυνων Σχέσεων” μας βγάζει η επαναλαμβανόμενη αναφορά του στα “παιδιά” που θα “μείνουν χωρίς δουλειά”. Εντάξει εκεί μεταπηδάμε από τον Στίβεν Φρίαρς στη Φίνος Φιλμ. Εκεί το έργο γίνεται πιο λαϊκό.
Στο κλίμα όμως μας επαναφέρει η παρέμβαση του Πρωθυπουργού που του απευθύνεται μάλιστα στον πληθυντικό! Ο οποίος στη σύντομη αλλά μεγαλοπρεπή παρέμβασή του, του τονίζει πως δεν πρέπει να ακυρώνει όσα σπουδαία κάνανε μαζί και πως κάποτε θα τον ευγνωμονεί που τον “σκότωσε” γιατί έτσι τον προστάτευσε…! Ω!
Αυτά τα ωραία έγιναν το βράδυ της Παρασκευής στο ελληνικό Κοινοβούλιο, με τον ελληνικό λαό να παρακολουθεί άναυδος τη σύγκρουση αυτή δύο πολιτικών “εραστών”.
Η συνέχεια θα δοθεί υποθέτω μέσω των ΜΜΕ. Ήδη ο κ. Καμμένος ξεκίνησε με μισόλογα τύπου “ξέρω μυστικά” κτλ κτλ. Το μοντέλο Βαρουφάκη.
Χάρμα όλα αυτά, δεν λέω. Και θα μας διασκέδαζαν τα μάλα αν ήταν μια μελό οπερέτα που παρακολουθούσαμε σε κάποια παρακμιακή σκηνή θεάτρου κάποιο καλοκαίρι. Όμως δεν είναι. Πρόκειται δυστυχώς για τους ανθρώπους που ακόμα έχουν τη δύναμη να αποφασίζουν για τις ζωές μας και τις ζωές των παιδιών μας. Τι κι αν ο Καμμένος έφυγε από την κυβέρνηση. Το ιδιότυπο μόρφωμα συριζανελ παραμένει, ενισχυμένο με νέα ρετάλια.
Λίγοι μήνες έχουν μείνει μέχρι τις εκλογές. Το κακότεχνο αυτό έργο που έχουν ανεβάσει, θα ρίξει αυλαία. Οι συνέπειες όμως αυτών των χρόνων της διακυβέρνησής τους, δεν θα εξαλειφθούν διόλου εύκολα. Και θα χρειαστεί πολύς κόπος και μεγάλη προσπάθεια για να μπορέσουμε και πάλι να ανασάνουμε. Ας έχουμε τουλάχιστον μάθει πως οι επικίνδυνες σχέσεις, ακόμα και ως γελοίες, δεν είναι πάντοτε ανώδυνες.
