Της Μαρίκας Λυσιάνθη
Είναι από τις στιγμές που, δεν μπορείς παρά να παραδεχθείς, για άλλη μια φορά, πόσο… λατρεμένο παραμένει το Twitter.
Μέσα και υπό το βάρος της εποχής των τρολ, του κανιβαλισμού ιδεών και προσωπικοτήτων, της διάχυσης μηνυμάτων που στρέφουν την κοινωνία στον πειρασμό της αυτοκαταστροφής των άκρων.
Παρόλαυτά, παραμένει το πιο “εγκεφαλικό” από τα social media.
Και επιδεικνύει μια ανεξάρτητη, ανατροφοδούμενη συνείδηση, που το υποχρεώνει να μην εγκαταλείπει “σταυροφορίες”.
Μια τέτοια “ηθική υποχρέωση” ήταν το 2016 να φράξει το δρόμο της Χίλαρι Κλίντον προς τον Λευκό Οίκο, ακόμη κι αν κάτι τέτοιο σήμαινε ότι, στο Οβάλ Γραφείο θα καθόταν ένας… διασκεδαστής, σαν τον Ντόναλντ Τραμπ.
Η πιο τοξική πολιτικός των τρεχουσών γενεών ήταν το λάθος μέσο-μήνυμα, για να γκρεμιστεί, με πρωταγωνίστρια εκείνη, η “γυάλινη οροφή”.
Και η… υποχρέωση του Twitter συνεχίζεται μέχρι και σήμερα.
Την ώρα που η διακυβέρνηση Τραμπ κλυδωνίζεται, εμφανίζεται η Χίλαρι… αγκαλιά με την τοξικότητά της, για να του προσφέρει, εξ αντανακλάσεως, πολιτικές ανάσες.
Όπως με τη δήλωσή της, ότι, η διερευνούμενη “παρέμβαση” της Ρωσίας στις προεδρικές εκλογές του 2016, που οδήγησε τελικά στην ήττα της, μπορεί να συγκριθεί με την… 11η Σεπτεμβρίου και το χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους.
Το Twitter αντέδρασε άμεσα.
Και η πρώην Υπουργός Εξωτερικών… μαζεύτηκε.
