Του Νίκου Φυλάγγελου
Η συνέντευξη της Γιάννας Αγγελοπούλου στον Παύλο Τσίμα και την τηλεόραση του ΣΚΑΪ, ήταν όσο… αποκαλυπτική θα την περίμενε κανείς.
Άλλωστε, η γυναίκα που συνδέθηκε με το τελευταίο “success story” της Ελλάδας, δηλαδή τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, δεν μιλάει συχνά, δεν μιλάει πολύ και δεν… λέει όσα σκέφτεται.
Η σύνδεση του 2004 με το 2021 είναι ενδιαφέρουσα. Ειδικά στο σκέλος της διδακτικής αξίας του. Πόσα χάσαμε στη διαδρομή… Μια Ελλάδα που εξέπεμπε φως και αυτοπεποίθηση, κατέληξε ουραγός των τελευταίων βαλκανικών χωρών που εντάχθηκαν στην Ενωμένη Ευρώπη.
Με ακρωτηριασμένη εθνική αυτοδιάθεση, χαμένη αξιοπρέπεια και αυτοπεποίθηση. Μια Ελλάδα που έχασε το φως.
Με τη συνέντευξή της, η Γιάννα Αγγελοπούλου ταξίδεψε την εθνική μνήμη σε εκείνη την περισσότερο φωτεινή και αισιόδοξη περίοδο. Και η έμμεση επίκληση της “Ιθάκης” του Κωνσταντίνου Καβάφη για να παραδεχτεί ότι… σημασία έχει το ταξίδι, αλλά και για να εξηγήσει αυτά που… δεν εξηγούνται και ταλαιπώρησαν τη χώρα, ανοίγει παράθυρο ευκαιρίας σε μια ουσιαστική συζήτηση για τα αίτια της εθνικής κακοδαιμονίας.
Φτάνει να είμαστε επαρκώς γενναίοι ώστε να κάνουμε τη συζήτηση.
