Του Νίκου Φυλάγγελου
Η απορία δεν είναι ρητορική, αλλά εδράζεται στην αντικειμενική και αυθόρμητη αγωνία και ενδιαφέρον για την ψυχοσύνθεση όλων αυτών των ανθρώπων που, κάνουν πασαρέλα εδώ και πολύ καιρό από τα ΜΜΕ ως υποψήφιοι… “σωτήρες” μας, διεκδικώντας μια θέση στην επόμενη Βουλή.
Τι θα κάνουν εφόσον δεν εκλεγούν; Πώς θα ζήσουν; Πώς θα προσαρμοστούν στην κοινωνική απόρριψη; Πώς θα αντέξουν να μην προβάλλονται από τα ίδια ΜΜΕ που μέχρι πρότινος τους αποθέωναν;
Μια ματιά να ρίξετε στη… ζωηρή μνήμη σας, θα τους κάνετε εύκολα εικόνα. Αρκετοί από αυτούς, για πολλούς μήνες είχαν πιάσει στασίδι στα κανάλια, τα οποία και τους προέβαλαν προκλητικά και ανεξήγητα.
Η ετυμηγορία της κοινωνίας ωστόσο είναι… σοκαριστική. Γι’ αυτό και οι περισσότεροι από αυτούς τους σωτήρες”, κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου δεν κατάφεραν να πείσουν τους πολίτες να τους ακούσουν από κοντά. Και όσοι το έκαναν, στη συνέχεια… έφυγαν τρέχοντας.
Οι εποχές που μια εμφάνιση στην τηλεόραση “αγόραζε” την εκλογή κάποιου στο Κοινοβούλιο, έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί. Γι’ αυτό και είναι κρίμα να προσπαθούν κάποιοι να “αγοράσουν” μια εμφάνισή τους στην τηλεόραση. Η κοινωνία καταλαβαίνει. Και… απαντάει καταλλήλως στις κάλπες.
