Γράφει ο Βασίλης Βέργης
Η διαχρονικότητα της ιστορικής ατάκας του Κωνσταντίνου Καραμανλή παραμένει σχεδόν αναλλοίωτη από το 1963, όταν ειπώθηκε πρώτη φορά μετά τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη, έως σήμερα. Επαναλαμβάνεται σε τακτά χρονικά διαστήματα για να μας θυμίζει ότι στην Ελλάδα όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν. Πάντοτε, φυσικά, «προσαρμοζόμενη» στους νέους, στους… μοντέρνους καιρούς.
Τώρα έχουμε την οικονομική ελίτ (εγχώρια και ξένη), η οποία συνήθως «σφραγίζει» πολιτικές και επιβάλλει στους πολίτες τα «θέλω» της. Με τις κυβερνήσεις άλλοτε να παίζουν ρόλο «εντολοδόχου», άλλοτε να είναι ανίσχυρες σε σοκαριστικό βαθμό.
Για την οικονομία της συζήτησης να πάρω ως δεδομένο ότι δεν εστάλη sms της συζύγου του πρωθυπουργού Μαρέβας Μητσοτάκη στον επιχειρηματία Βαγγέλη Μαρινάκη. Να δεχτώ την κυβερνητική διάψευση στο… 50% των δύο κυριακάτικων δημοσιευμάτων. Ετσι κι αλλιώς η σχέση της κυβέρνησης με τη δημοσιογραφία στην πατρίδα μας έχει ως μότο «Τα δικά μας δικά μας και τα δικά σας δικά μας»! Οπως διαβάσαμε, μάλιστα, εσχάτως, δεν γίνεται να… εξανίσταται η κυβέρνηση στην «πρώτη κριτική που της έγινε μετά από 5 χρόνια».
Προφανώς αυτά τα χρόνια… δεν υπήρξε κάποιος λόγος για δημοσιογραφική κριτική. Τόσο τέλεια τα έκανε όλα ο «Μωυσής» της ελληνικής πολιτικής σκηνής! Ακόμη λοιπόν και να μην υπήρξε κανένα μήνυμα, τηλεφώνημα ή… σήματα καπνού από το περιβάλλον Μητσοτάκη, η πραγματικότητα δεν αλλάζει. Ούτε η ουσία.
Οι κ. Μπρατάκος και Παπασταύρου δεν έστειλαν sms στον κ. Μαρινάκη, αλλά πήγαν στο σπίτι του επιχειρηματία την ίδια ημέρα, στην οποία απ’ το πρωί γινόταν ο κακός χαμός. Προφανώς οι δύο «παρά τω πρωθυπουργώ» κύριοι γνώριζαν ότι το «ΒΗΜΑ» ανήκει στον κ. Μαρινάκη. Προφανώς δεν είχαν κλειστά κινητά όλες τις ώρες που Μαξίμου και «ΒΗΜΑ» αντάλλαξαν «επιθέσεις» μετά το αποκαλυπτικό πρωτοσέλιδο της εφημερίδας. Προφανώς θα μπορούσαν να αναβάλουν την «κοινωνική επίσκεψη» και να έστελναν ευχές στον πρόεδρο του Ολυμπιακού με ένα απλό μήνυμα.
Προτίμησαν όμως να πάνε στο σπίτι του. Την ημέρα του «κακού χαμού». Ετσι… αυθαίρετα το έπραξαν; Είναι «παιδάκια» και δεν μπορούσαν να καταλάβουν τις συνέπειες της απόφασής τους; Πήραν μόνοι τους την πρωτοβουλία, δίχως να ενημερώσουν σχετικά το Μέγαρο Μαξίμου; Συγγνώμη, για πόσο… Αμερικανάκια μας περνάτε;
Η χώρα βίωνε αλλεπάλληλους πολιτικούς σεισμούς και δύο στενοί συνεργάτες του κ. Μητσοτάκη πήγαν στον σπίτι του κ. Μαρινάκη χωρίς να το ξέρει ο πρωθυπουργός, δίχως να έχει δώσει εκείνος το πράσινο φως; Βρείτε άλλους να «δουλέψετε», παλικάρια… Το θέμα, λοιπόν, δεν είναι αν το γνώριζε ο πρωθυπουργός, αλλά γιατί επιδίωξε να «κατεβάσει» μέσω των δύο συνεργατών του την ένταση της «σύρραξης» με τον μεγαλοεπιχειρηματία. Εδώ κολλάει γάντι το «Ποιος δεν κυβερνάει αυτό τον τόπο».
Και για να μην το κουράζουμε, την απάντηση την πήραμε ακόμη πιο καθαρά όχι με την «καρατόμηση» (εδώ γελάνε) των δύο «εμπίστων», αλλά από το γεγονός ότι στην ομιλία του στη Βουλή ο κ. Μητσοτάκης δεν τόλμησε ούτε να ψελλίσει το όνομα «Βαγγέλης Μαρινάκης». Ελεγε γενικά και… αόριστα «τα οικονομικά συμφέροντα»!
Εκεί όμως που συμφωνούμε απόλυτα είναι στην ατάκα «Δεν θα συγκυβερνήσω με τα οικονομικά συμφέροντα». Προφανώς. Για να συμβεί αυτό, πρέπει επί της ουσίας πρωτίστως να… κυβερνάς!
