Γράφει ο Βασίλης Ταλαμάγκας
Η Παγκόσμια Τράπεζα το επεσήμανε με κάθε επισημότητα. Το χάσμα αυξάνεται ανάμεσα στις πλούσιες και τις φτωχές χώρες.
Για το ένα τρίτο από αυτές, το κατά κεφαλήν ΑΕΠ είναι τώρα χαμηλότερο από εκείνο προ της πανδημίας Covid-19.
Παρά τις σημαντικές δυνατότητές τους σε πρώτες ύλες και έναν αυξανόμενο νέο ενεργό πληθυσμό, περισσότερες από τις μισές, από τις 75 πιο φτωχές χώρες, είδαν το κατά κεφαλήν ΑΕΠ τους να αυξάνεται με μικρότερο ρυθμό από τις πλούσιες χώρες την τελευταία χρονιά.
Σε ορισμένες χώρες η κατάσταση είναι πιο κρίσιμη, με μέσο ποσοστό ακραίας φτώχειας οκταπλάσιο του παγκόσμιου μέσου όρου. Σχεδόν το 25% του πληθυσμού ζει εκεί με λιγότερα από 2 δολάρια την ημέρα και το 90% των ανθρώπων που είναι αντιμέτωποι με λιμό ή υποσιτισμό συγκεντρώνονται σε αυτές τις χώρες, κυρίως στην Υποσαχάρια Αφρική καθώς και στην Ανατολική ή Νότια Ασία.
Τι σημαίνουν τα παραπάνω;
Ότι ο άνθρωπος όταν πεινάει δεν ορρωδεί πουθενά προκειμένου να δώσει λύση στο πρόβλημα του.
Η παγκόσμια γραφειοκρατία ίσως δεν μπορεί να κατανοήσει τους κινδύνους που απορρέουν από την αυξανόμενη φτώχεια.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα φαίνεται ότι το έχει η Ευρώπη.
Το μεταναστατευτικο ρεύμα από την Αφρική προς την Ευρώπη διαφαίνεται ότι θα είναι τα επόμενα χρόνια, από τα μεγαλύτερα που έχει αντιμετωπίσει διαχρονικά ο πλανήτης.
Δυστυχώς το έλλειμμα πολιτικής ηγεσίας κυρίως της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν βοηθάει ώστε να γίνει κατανοητή η δύσκολη κατάσταση που αντιμετωπίζει η ήπειρος μας.
Τα χειρότερα είναι μπροστά.
