Της Βαρβάρας Ηλιοπούλου
Πολιτισμολόγος-Κοιν.Επιστήμονας
Έχει παρατηρηθεί ότι το δεύτερο κύμα της πανδημίας, συνοδευόμενο και με το δεύτερο lockdown κουβαλάει μια επιβάρυνση. Κι αυτό γιατί υπάρχει επιπλέον φορτίο από το πρώτο lockdown το οποίο μετριέται από περισσότερους ανθρώπους που είτε νοσούν, είτε πεθαίνουν. Αυτό λοιπόν μας επιβαρύνει και μας δημιουργεί το φόβο ότι βρισκόμαστε σε συνεχή απειλή. Επίσης ακόμη κι όταν επέλθει η χρονική στιγμή του εμβολιασμού ή της θεραπείας δεν θα αποκλειστεί ο φόβος της ενδεχόμενης παράτασης. Διαφαίνεται λοιπόν η επικράτηση λοιπόν του φόβου, της ανασφάλειας και της οικονομικής δυσπραγίας. Και μετά από όλα αυτά, εμφανίζεται η μέθοδος της τηλεκπαίδευσης για τα παιδιά που αποτελεί πρωτόγνωρη μέθοδο αλλά αναγκαία κατάσταση. Όλες οι σχολικές αλλά και μη σχολικές δραστηριότητες επιβάλλονται μέσα από την οθόνη. Σχολείο, φροντιστήρια, ηλεκτρονικά παιχνίδια και συνομιλίες με φίλους όλα λειτουργούν μέσα από τη μέθοδο αυτή.. Εν μέσω πανδημίας λοιπόν καλούνται όλοι οι εμπλεκόμενοι, εκπαίδευση και παιδιά να συνυπάρξουν μέσα από τις λειτουργίες ενός υπολογιστή. Φυσικά και οι μικροί μας φίλοι είχαν περισσότερη εξοικείωση στη χρήση της τεχνολογίας από άλλες γενιές, αλλά δεν παύει η φυσική παρουσία στην σχολική τάξη και η άμεση επικοινωνία με το δάσκαλο να είναι αναντικατάστατη ειδικά για ψυχολογικούς λόγους. Όμως λόγω της υγειονομικής κρίσης αν δεν προκύψει συμμόρφωση με τους κανόνες της αναγκαίας κατάστασης δηλαδή της μεθόδου της τηλεκπαίδευσης, τότε μπορεί να χαθεί η επαφή με την εκπαίδευσή , τους φίλους , τη διασκέδασή , την κοινωνικοποίησή, τις διαπροσωπικές σχέσεις.
Απαραίτητη συνδρομή τη δεδομένη χρονική στιγμή της τηλεκπαίδευσης είναι η βοήθεια και η στήριξη από τους γονείς. Κάθε γονιός οφείλει να είναι ενθαρρυντικός στα νέα δεδομένα, να μην είναι πιεστικός και να μην είναι επικριτικός στις δυσκολίες που μπορεί να αντιμετωπίσει κάθε παιδί, γιατί αυτό θα προκαλέσει άγχος, άρνηση και θα επιφέρει αρνητικά συναισθήματα αλλά και στοχοποίηση της τηλεκπαίδευσης γενικότερα.
Ούτως ή άλλως η συγκεκριμένη μέθοδος θα είναι προσωρινή και δεν μπορεί για κανένα λόγο να αντικαταστήσει τη φυσική εκπροσώπηση μαθητών και εκπαιδευτικών.
Τέλος τα παιδιά έχουν τη δυνατότητα να αντιληφθούν και να προσαρμοστούν στις επικρατούσες συνθήκες. Συνήθως όμως ο τρόπος που αντιλαμβάνονται οι γονείς τα ζητήματα, είναι τελικά αυτό που επηρεάζει τα παιδιά κι όχι τόσο οι ίδιες οι συνθήκες. Ακόμη και μέσα στους περιορισμούς και στις πρωτόγνωρες συνθήκες υπάρχει η δυνατότητα να ανταποκριθούμε με καλή διάθεση και να περάσουμε όσο γίνεται καλύτερα. Αυτή η περίοδος λοιπόν μπορεί να αφήσει όχι κατάλοιπα, αλλά αναμνήσεις, ότι μια δύσκολη χρονιά την ξεπεράσαμε με επιτυχία γιατί οπλιστήκαμε με υπομονή, δύναμη και αισιοδοξία.
Οι κρίσεις δεν αφήνουν απαραίτητα μόνο πληγές και άσχημες εμπειρίες, αλλά μας οπλίζουν με δύναμη για να ανταποκριθούμε σε δυσμενείς καταστάσεις που είναι απρόβλεπτες και πρωτόγνωρες. Η εξήγηση προκύπτει γιατί οι άνθρωποι είμαστε κατασκευασμένοι να ανταποκριθούμε και σε κρίσιμες καταστάσεις. Κι όταν έρχεται η στιγμή που τα καταφέρνουμε τότε είναι που αισθανόμαστε δυνατοί και νικητές.
