Ομιλία του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, Αλέξη Τσίπρα, στο Μέγαρο Μουσικής Κομοτηνής
Ευχαριστώ θερμά για την παρουσία σας σήμερα εδώ στην Κομοτηνή. Είμαι ιδιαίτερα ευτυχής και χαρούμενος που είμαι ξανά εδώ απέναντι σας. Που έχω τη δυνατότητα να βλέπω, όχι το χαμόγελό σας, γιατί φοράμε μάσκες, αλλά τα μάτια σας, το βλέμμα σας, την αισιοδοξία σας. Φαίνεται και με τις μάσκες η αισιοδοξία σ’ αυτήν εδώ την εκδήλωση που οργανώνουμε, στην Κομοτηνή, στο Μέγαρο της Μουσικής που κρατήσαμε όλα τα απαραίτητα μέτρα, προκειμένου να μπορέσουμε να βρεθούμε σήμερα, καθώς για σχεδόν δυο χρόνια, ενάμιση χρόνο, η πανδημία μας είχε στερήσει από το πολυτιμότερο όπλο που έχουμε εμείς ως κόμμα, τη δια ζώσης, τη διαπροσωπική επαφή με τους ανθρώπους.
Διότι εμείς δεν είμαστε ένα κόμμα των χορηγιών και των ολιγαρχών ούτε της μιντιακής παροχής, για να μπορούμε να επικοινωνούμε με τους πολίτες από μακριά. Δια ζώσης. Σπίτι-σπίτι καμιά φορά, καφενείο το καφενείο μέσα από τις εκδηλώσεις, από τις συγκεντρώσεις. Αυτή είναι η δύναμή μας.
Και γι’ αυτό τον λόγο σήμερα εδώ από τη Θράκη, είναι ο δεύτερος σταθμός μιας προσπάθειας που κάνουμε, να ξαναπιάσουμε αυτό το νήμα της επαφής. Σε μια πορεία προς τον λαό, με τον λαό, για τον λαό, με την κοινωνία στην πρώτη γραμμή. Και είναι μεγάλη η χαρά μου που βρίσκομαι σ’ αυτή την ξεχωριστή γωνιά του τόπου μας. Στη Θράκη της Ιστορίας, στη Θράκη των αγώνων, στη Θράκη της δημιουργίας. Στη Θράκη που δοκιμάζεται σήμερα, όπως όλη η χώρα μας δοκιμάζεται σήμερα, καθώς βυθίζεται στην ανασφάλεια και στην αγωνία.
Και, πιστεύω, ποτέ άλλοτε, ακόμη και στα πιο δύσκολα χρόνια της οικονομικής κρίσης, δεν υπήρξε στον τόπο τόσο μεγάλη ανασφάλεια και αβεβαιότητα σπαρμένη στις ψυχές των ανθρώπων. Γιατί σήμερα βρισκόμαστε, επιτρέψτε μου να πω, εγκλωβισμένοι μέσα σε διπλή παγίδα. Είναι σαν να είμαστε μέσα σ’ έναν διπλό κλοιό.
Από τη μια η πανδημία, που όχι μόνο δεν τελείωσε αλλά παίρνει ολοένα και πιο ανεξέλεγκτες διαστάσεις και μας απειλεί ξανά όλους, εμβολιασμένους και ανεμβολίαστους. Και από την άλλη η ακρίβεια, η ραγδαία μείωση της αγοραστικής δύναμης των νοικοκυριών, αυτό που πολιορκεί κάθε νοικοκυριό και κάθε επιχείρηση. Οι τεράστιες αυξήσεις στα καύσιμα, στο ρεύμα, στα ενοίκια, και στα είδη πρώτης ανάγκης.
Η ανοδική πορεία του πληθωρισμού, οι ανατιμήσεις από μέρα σε μέρα, η αδυναμία να καλυφθεί ο μήνας με τις πενιχρές αμοιβές, που παραμένουν εδώ και χρόνια καθηλωμένες. Χιλιάδες συμπολίτες μας σήμερα βρίσκονται εγκλωβισμένοι σ’ αυτό τον διπλό κλοιό, χιλιάδες συμπολίτες μας βρίσκονται σήμερα αντιμέτωποι με την αρρώστια, την αγωνία, ακόμα και τον θάνατο. Και εκατομμύρια οικογένειες βρίσκονται αντιμέτωπες με το πρόβλημα της επιβίωσης.
Βλέπουν το μηνιαίο εισόδημα να εξαερώνεται πριν καλά καλά τελειώσει η τρίτη βδομάδα του μήνα, αυτό που σήμερα αποκάλεσα ως «σύνδρομο της τρίτης εβδομάδας». Την τρίτη εβδομάδα του μήνα εξαερώνεται το εισόδημα και τελειώνουν οι δυνατότητες που έχει η μέση οικογένεια να βγάλει τον μήνα, να ανταποκριθεί στα υπέρογκα έξοδα.
Και το μεγάλο πρόβλημα, φίλες και φίλοι, απέναντι σε όλα αυτά, είναι ότι μας κυβερνά μια κυβέρνηση που έχει μετατρέψει τη κρίση, δυστυχώς, σε ευκαιρία για να στήσει το δικό της καθεστώς. Έχει ξοδέψει εκατομμύρια από τα χρήματα των Ελλήνων φορολογούμενων όχι για να πείσει τους πολίτες να εμβολιστούν, αλλά για να επιβάλει στα ΜΜΕ να κρύβουν την αλήθεια και να λιβανίζουν τον κύριο Μητσοτάκη.
Και έχει δαπανήσει αυτή η κυβέρνηση 2 δισ. ευρώ σε απευθείας αναθέσεις σε ημέτερους, μόλις μέσα σε 18 μήνες, σπάζοντας κάθε ρεκόρ απευθείας αναθέσεων από τη μεταπολίτευση και μετά. Και αξιοποιεί αυτό το καθεστώς προκειμένου να δημιουργεί μια εικονική, μια πλαστή πραγματικότητα.
Η χώρα μας είναι πρωταθλήτρια, δυστυχώς, τους τελευταίους τρεις μήνες σε θανάτους ανά εκατομμύριο πληθυσμού στην Ευρώπη. Ανθρωποι καθημερινά πεθαίνουν εκτός ΜΕΘ, αλλά ο πρωθυπουργός της χώρας βγαίνει στα τηλεοπτικά μέσα πριν μια εβδομάδα και μας λέει ότι είναι υπό έλεγχο η πανδημία. Φανταστείτε και να μην ήταν.
Η χώρα είναι πρωταθλήτρια στις τιμές του ρεύματος. Καταγράψαμε ρεκόρ στην τιμή χονδρικής πώλησης ρεύματος το μήνα Οκτώβρη, πάνω από 200 ευρώ τη μεγαβατώρα. Η πλειοψηφία των νοικοκυριών δεν βγάζει τον μήνα, και μας λένε «μη στεναχωριέστε είναι παροδικό φαινόμενο».
Μπαίνουμε έτσι στον πιο δύσκολο, τον πιο σκληρό χειμώνα της τελευταίας δεκαετίας. Και θέλω να πω ευθύς εξαρχής, με τη δυνατότητα που μου δίνεται να επικοινωνήσω μαζί σας και να το πω απολύτως ξεκάθαρα: Κανείς δεν μπορεί να περιμένει σωτηρία ή στήριξη από αυτούς που έχουν μεγάλη ευθύνη γι’ αυτή την κατάσταση που βιώνει σήμερα ο μέσος Έλληνας πολίτης.
Κανείς δεν μπορεί να περιμένει σωτηρία ή στήριξη από την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Διότι δεν γίνεται για όλα να φταίνε κάποιοι εξωγενείς παράγοντες. Μας λένε «μα, η πανδημία είναι πανδημία, αφορά όλο τον κόσμο». Ναι, όλο τον κόσμο αφορά, όλη την Ευρώπη αφορά, αλλά η Ελλάδα είναι πρωταθλήτρια σε θανάτους τους τελευταίους 3 μήνες. Δυο χρόνια μετά, που δεν μπορεί κανείς να λέει ότι αιφνιδιάστηκε, ότι δεν είχε τον χρόνο να ετοιμαστεί.
Μας λένε ότι η ενεργειακή κρίση είναι πανευρωπαϊκή και παγκόσμια. Ναι, αλλά η Ελλάδα είναι πρωταθλήτρια, η μικρή χώρα της Ευρώπης είναι πρωταθλήτρια στην Ευρώπη, στην τιμή του ρεύματος. Διότι δεν υπάρχουν παρεμβάσεις εκεί στην πηγή της διαμόρφωσης των τιμών και στην αισχροκέρδεια και στα καρτέλ.
Όπως επίσης μας έλεγαν για το καλοκαίρι που μας πέρασε, ότι οι πυρκαγιές οφείλονται στην κλιματική κρίση. Για όλα υπάρχει μια δικαιολογία. Εκτός από την ευθύνη της ίδιας της κυβέρνησης. Η χώρα κατέληξε να έχει 11 εκατομμύρια, όσοι οι κάτοικοι αυτής της χώρας, ατομικές ευθύνες, παρά μονάχα μία ευθύνη δεν υπάρχει: Του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης.
Η χώρα λοιπόν, θα το πω καθαρά, δεν βρίσκεται μόνο σε κλοιό πανδημίας και ακρίβειας: η χώρα βρίσκεται και σε κλοιό Μητσοτάκη. Εδώ και ενάμιση χρόνο, ο κ. Μητσοτάκης διαχειρίζεται τη πανδημία με τρόπο που αντί να δίνει λύσεις, γεννά νέα προβλήματα.
Επιστρατεύει το ψέμα και την προπαγάνδα αντί να αναμετρηθεί με την αλήθεια και τη σκληρή πραγματικότητα. Προστατεύει τα συμφέροντα μιας χούφτας ιδιωτικών ομίλων στην Υγεία, αντί να οχυρώνει το Εθνικό Σύστημα Υγείας.
Αποφασίζει μόνος μαζί με τους αποτυχημένους κόλακες που τον περιστοιχίζουν, τις κρίσιμες αποφάσεις, αντί να δώσει χώρο και ρόλο στην επιστήμη και τους ειδικούς.
Σπέρνει τον διχασμό και την ανασφάλεια, αντί να επιδιώκει την ενότητα και την ομοψυχία ενός λαού που, ιδιαίτερα τούτες τις κρίσιμες ώρες, πρέπει να είναι σαν μια γροθιά για να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά έναν τέτοιο πρωτοφανή κίνδυνο.
Και πάνω απ’ όλα, έχει χάσει κάθε αξιοπιστία. Το έλλειμμα που έχει τούτη την ώρα η χώρα και η κοινωνία απέναντι στην πανδημία είναι το έλλειμμα της εμπιστοσύνης. Το σημαντικότερο τείχος ανοσίας για την αντιμετώπιση της πανδημίας είναι η εμπιστοσύνη.
Και δεν υπάρχει γιατί κανένας πια δεν μπορεί να εμπιστευθεί αυτή την κυβέρνηση και τον κ. Μητσοτάκη. Ούτε ο πιο φανατικός υποστηρικτής της Νέας Δημοκρατίας δεν μπορεί να κλείνει πια τα μάτια μπροστά σε αυτό το ατέρμονο γαϊτανάκι της προχειρότητας και της ανοργανωσιάς.
Με το ένα lock down πίσω από το άλλο, που κατέληξαν το ένα σε περισσότερες απώλειες από το προηγούμενο.
Με τα νοσοκομεία να βρίσκονται κάθε τρεις μήνες στο όριο των αντοχών τους.
Με τα σχολεία για δεύτερη φορά, να ανοίγουν όπως έκλεισαν τον περασμένο Ιούνιο και οι τάξεις να είναι εστίες υπερμετάδοσης, όπου στοιβάζονται 30-30 οι μαθητές και που για να κλείσει μια τάξη πρέπει να νοσήσει το 50% των μαθητών, δηλαδή 16 μαθητές. Προχθές η Βουλή έκλεισε, μόλις βρέθηκε ένας υπουργός, με rapid test, να νοσεί. Αμέσως έκλεισε. Στα σχολεία που στέλνουμε τα παιδιά μας πρέπει να νοσήσουν 15.
Κυρίως όμως, με μια μόνιμη καρικατούρα στις οθόνες των τηλεοράσεων, ενός πρωθυπουργού που έχει κηρύξει τρεις φορές τη λήξη της πανδημίας, σήμερα, εμφανίζεται ξανά θρασύς και ανεύθυνος, αρνητής της πραγματικότητας να αυτοσυγχαίρεται, ενώ δυστυχώς κάθε εβδομάδα, σε απώλειες χάνουμε σχεδόν ένα χωριό 300-400 συμπολιτών μας. Κάθε εβδομάδα.
Ώρες ώρες, μου δίνει την εντύπωση ότι είναι σαν να ζουν σε μια άλλη Ελλάδα. Μια μικρή και φαύλη Ελλάδα λίγων και ισχυρών που έχουν οχυρωθεί πίσω από ένα τείχος προπαγάνδας και ψεμάτων και ζουν ανέμελοι, ανταλλάσσοντας δώρα και χάρες και ρουσφέτια μεταξύ τους, σκορπώντας κρατικό χρήμα, εκχωρώντας δημόσιο πλούτο, αδιαφορώντας παντελώς για τη ζωή όσων βρίσκονται έξω από τα δικά τους τείχη.
Έξω στον πραγματικό κόσμο, εκεί που δίνει ο πολίτης την καθημερινή μάχη με την επιβίωση, αλλά και την καθημερινή μάχη με τον ιό, εκεί όπου ο πολίτης ζει μέσα στην ανασφάλεια. Εκεί όπου καθημερινά οι συμπολίτες μας, σχεδόν όλοι, συνωστίζονται για να πάνε στις δουλειές τους. Στέλνουμε αγωνιώντας τα παιδιά μας στα σχολεία κάθε πρωί, φοβόμαστε για τους ηλικιωμένους στο σπίτι, τους παππούδες και τις γιαγιάδες, παρά το ότι είναι εμβολιασμένοι, κάθε φορά που θέλουν να πάνε την Κυριακή στην εκκλησία.
Και βεβαίως χτυπάμε ξύλο μην τύχει κάποιος από μας, κάποιος γνωστός μας, κάποιος συγγενής μας, να βρεθεί σε μια κρίσιμη στιγμή, σε μια κρίσιμη ώρα χωρίς να υπάρχει κρεβάτι σε ΜΕΘ. Αυτή είναι η πραγματικότητα σήμερα.
Οφείλω να πω ότι ο κ. Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του κατάφεραν κάτι το οποίο είναι πραγματικά είναι εξαιρετικά δύσκολο, σχεδόν ακατόρθωτο: Ο Νοέμβρης του ’21, να είναι χειρότερος από τον Νοέμβρη του ’20, όταν δεν είχαμε εμβόλια, όταν δεν είχαμε την εμπειρία και την επιστημονική γνώση που έχουμε σήμερα για το πώς κινείται ο ιός και πώς πρέπει να τον αντιμετωπίσουμε.
Πουθενά στην Ευρώπη δε συμβαίνει αυτό. Η περσινή χρονιά ήταν παντού δυσκολότερη. Μόνο στην Ελλάδα που συναγωνίζεται, ίσως, κάποιες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία συμβαίνει αυτό. Και φτάσαμε σήμερα να είμαστε στην κορυφή της Ευρώπης στους θανάτους, αλλά στον πάτο της Ευρώπης σε εμβολιασμούς.
Δεν γίνεται λοιπόν αυτή η δραματική πορεία, αυτή η τραγική αποτυχία να είναι φυσικό φαινόμενο. Η τραγωδία που ζει η πατρίδα μας έχει ονοματεπώνυμο και υπογραφή. Και ο υπεύθυνος αυτής της αποτυχίας δεν μπορεί πια να κρύβεται.
Είναι αυτός που συνειδητά έχει αφήσει το Εθνικό Σύστημα Υγείας δυο χρόνια σχεδόν μετά, με 2.500 λιγότερους μόνιμους υγειονομικούς. Είναι αυτός που έκανε κουρέλι τις συστάσεις της παγκόσμιας επιστημονικής κοινότητας, ταυτίζοντας τον εμβολιασμό με την ελευθερία, καλλιεργώντας τον εφησυχασμό, λέγοντας στους πολίτες: Εμβολιαστείτε, σκουπίστε, τελειώσατε.
Είναι αυτός που εξευτέλισε, απαξίωσε τους επιστήμονες και τις Επιστημονικές Επιτροπές βάζοντας τους να υποστηρίζουν -κάποιους απ’ αυτούς, προφανώς, όχι όλους- ότι στα μέσα μεταφοράς που στοιβάζεται ο κόσμος σαν τις σαρδέλες, δεν κολλάει ο ιός, ούτε στα σχολεία όπου συγχωνεύονται τάξεις και συνωστίζονται οι μαθητές κολλάει ο ιός.
Είναι αυτός που μιλά σήμερα επικινδύνως για πανδημία ανεμβολίαστων και θεωρεί τη μισή Ελλάδα ψεκασμένους. Αλλά τα πρωτοκλασάτα στελέχη του κ. Καρατζαφέρη που τους έβαλε στα τρία πιο κρίσιμα υπουργεία, αυτοί δεν είναι ψεκασμένοι.
Ο υπουργός Υγείας, που αμφισβητούσε τα εμβόλια, δεν είναι ψεκασμένος, είναι άριστος. Ο υπουργός Ανάπτυξης, που λέει να μη μετράμε τα κρούσματα, δεν είναι ψεκασμένος, είναι ρεαλιστής.
Είναι, τέλος, υπεύθυνος αυτός που έβαλε στο στόχαστρο τη νέα γενιά, τους νέους και τις νέες της χώρας για όλα, και για την πανδημία. Και φτάσαμε σήμερα, την ώρα που ένα εκατομμύριο πολίτες άνω των 50 είναι ανεμβολίαστοι και με δική τους ευθύνη, πάλι να είναι η νέα γενιά στο στόχαστρο.
Αυτός λοιπόν είναι ο υπεύθυνος, έχει όνομα και επώνυμο η ευθύνη. Είναι αυτός που την ώρα που όλοι μετράμε κρούσματα και νεκρούς, μετράει ψήφους και κάνει πελατειακές διευκολύνσεις, ακόμα και στα μέτρα, αφήνοντας την Εκκλησία έξω από τα μέτρα προστασίας για να μη συγκρουστεί με ακροδεξιούς κύκλους και εκλογικό ακροατήριο. Αυτός είναι ο υπεύθυνος.
Η χώρα όμως, φίλες και φίλοι, και η κοινωνία βρίσκονται σε υπαρξιακή κρίση και δεν αντέχουν άλλο τέτοια παιχνίδια. Εμείς, το γνωρίζετε πολύ καλά, με κίνδυνο να παρεξηγηθούμε από πολλούς από σας, να παρεξηγηθούμε ότι δεν κάναμε δυνατή και σκληρή αντιπολίτευση όλο αυτό το χρονικό διάστημα, προτάξαμε -και ορθώς, πιστεύω, γιατί είναι αξιακό ζήτημα- την ανθρώπινη ζωή. Από την πρώτη στιγμή της πανδημίας, βάλαμε σε δεύτερο πλάνο την πολιτική σύγκρουση.
Δείξαμε ανοχή, αποφύγαμε την πάγια πρακτική της Δεξιάς που, ως αντιπολίτευση, πάντα στα δύσκολα επενδύει στην καταστροφή και υπονομεύει κάθε εθνική προσπάθεια. Προτείναμε διαρκώς λύσεις, καταθέταμε προτάσεις. Ζητούσαμε συνεννόηση των πολιτικών δυνάμεων για να αντιμετωπισθεί αυτό το κακό συντονισμένα, για να κερδηθεί η μάχη της αξιοπιστίας και της εμπιστοσύνης.
Προτείναμε ακόμα και κοινό υπουργό Υγείας. Πρωτοφανές, να μοιραστούμε την ευθύνη. Δεν την είχαμε εμείς ως αντιπολίτευση, η κυβέρνηση την είχε. Αλλά το προτείναμε. Προτείναμε κοινή στρατηγική, ακόμα και τώρα που τα έχουν κάνει θάλασσα στον εμβολιασμό. Προτείναμε τις δύσκολες αποφάσεις να τις πάρει μια Επιστημονική Επιτροπή που θα ορίσουμε από κοινού.
Δυο χρόνια τώρα κάναμε παραπάνω απ’ ό,τι μας αναλογεί, σε επίδειξη υπευθυνότητας. Για να σωθεί κάθε ανθρώπινη ζωή. Γιατί η ανθρώπινη ζωή είναι η δική μας αξία.
Ο κόμπος όμως έφτασε στο χτένι. Και όπως ήταν ηθική μας υποχρέωση στην αρχή της πανδημίας να δείξουμε ανοχή, ενάμιση χρόνο να δείξουμε τη μέγιστη ανοχή, σήμερα είναι υποχρέωση μας να απαιτήσουμε, να παλέψουμε, να αγωνιστούμε να σταματήσει αυτή η καταστροφική πορεία, να σταματήσει αυτή η κυβέρνηση το καταστροφικό της έργο. Να μπει ένα τέλος σε αυτή τη τραγωδία. Να σωθούν όσες περισσότερες ζωές μπορούνε τώρα να σωθούν.
Για αυτό και σήμερα θέλω να πω ξεκάθαρα εδώ από την Κομοτηνή: Αν αυτή η κυβέρνηση δεν μπορεί να προστατεύσει τη Δημόσια Υγεία, αν δεν μπορεί να δημιουργήσει ξανά κλίμα εμπιστοσύνης με την κοινωνία για να προχωρήσουν οι εμβολιασμοί, αν δεν θέλει να πάρει αποφάσεις με πολιτικό κόστος ώστε να αποφύγουμε ένα ακόμη καταστροφικό lockdown, ανδεν μπορεί να προστατέψει τους αδύναμους γιατί δεν θέλει να συγκρουστεί με τους λίγους ισχυρούς, αν ούτε θέλει ούτε μπορεί να προστατεύσει τη κοινωνική πλειοψηφία, τότε ήρθε η ώρα να φύγει.
Να φύγει το συντομότερο δυνατό. Όσο γρηγορότερα, τόσο το καλύτερο για τον ελληνικό λαό. Γιατί δεν έχει πια τίποτα να δώσει πέρα από πόνο και ανασφάλεια στους Έλληνες πολίτες.
Το πρώτο και κύριο λοιπόν σήμερα και η δική μας ευθύνη είναι να βάλουμε ένα φρένο σ’ αυτό τον κατήφορο, σ’ αυτή την τραγωδία. Και, ξέρετε, σ’ αυτές τις κρίσιμες ώρες, δεν κρίνεται η κομματική προτίμηση καθενός. Κρίνεται η κοινωνική συνοχή, κρίνονται ζωές. Αυτό είναι το πρώτο.
Και κρίνεται, επίσης, αν την επόμενη μέρα θα μπορούμε να είμαστε όρθιοι και ενωμένοι για να επουλώσουμε αυτές τις πληγές μας και να οργανώσουμε το μέλλον μας στην κρίσιμη δεκαετία που έχουμε μπροστά μας.
Ο κ. Μητσοτάκης λοιπόν, σε αυτά τα δυόμιση χρόνια που κυβερνά, απέτυχε σχεδόν σε όλα τα κρίσιμα που υποσχέθηκε. Στο ότι θα δημιουργούσε μια συνθήκη με μεγαλύτερη ασφάλεια στους πολίτες, απέτυχε παταγωδώς. Δεν υπήρξε ποτέ άλλοτε περίοδος στη χώρα όπου οι πολίτες να αισθάνονται μεγαλύτερη ανασφάλεια.
Στο ότι θα δημιουργήσει συνθήκες για καλύτερες δουλειές, απέτυχε παταγωδώς. Ας κοιτάξουμε γύρω μας να δούμε τις εργασιακές συνθήκες τις οποίες ζει η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων. Κι αυτό ήταν συνειδητή επιλογή, με την κατάργηση του 8ωρου, με την αντεργατική πολιτική που εφαρμόζει, ιδιαίτερα για τους ανθρώπους.
Απέτυχε παταγωδώς και σ’ αυτό που υποσχέθηκε για λιγότερα βάρη στα νοικοκυριά με λιγότερους φόρους όταν η αγοραστική δύναμη μ’ αυτό το κύμα της ακρίβειας, έχει μειωθεί δραστικά στη συντριπτική πλειοψηφία των μεσαίων και χαμηλών εισοδημάτων.
Ο κ. Μητσοτάκης απέτυχε σχεδόν σε όλα τα κρίσιμο που υποσχέθηκε. Και δεν υπάρχει πια αμφιβολία ότι όσο και να τον στηρίξουν τα media με τα οποία έχει παραδοσιακά σχέσεις ή δημιούργησε μ’ αυτή την ανήθικη πρακτική να χρησιμοποιεί δημόσιο χρήμα την ώρα της πανδημίας, όσο και να το στηρίζει η διαπλοκή που έχει παραδοσιακές σχέσης αλλά δημιούργησε νέες, το ξέρει πάρα πολύ κι ο ίδιος, το ξέρει πάρα πολύ και η διαπλοκή, είναι πλέον τελειωμένος. Είναι ήδη ο απερχόμενος πρωθυπουργός.
Αυτό που ενδεχομένως δεν θέλουν για άλλη μια φορά να αποδεχθούν όλοι αυτοί που γνωρίζουν πολύ καλά ότι ο κ. Μητσοτάκης είναι μια τελειωμένη υπόθεση ως πρωθυπουργός, αυτό που ίσως δεν θέλουν για μια ακόμη φορά να αποδεχθούν, όπως και πριν το ’15, είναι ότι η επόμενη κυβέρνηση του τόπου θα είναι μια προοδευτική κυβέρνηση. Είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία θα κερδίσει τις επόμενες εκλογές όποτε κι αν αυτές διεξαχθούν.
Ναι, θα τις κερδίσουμε για να ξαναφέρουμε στη χώρα την κοινωνική προστασία, την εμπιστοσύνη, την ασφάλεια. Και, ξέρετε, αυτό δεν είναι επιδίωξη κομματικού στόχου. Είναι για άλλη μια φορά κοινωνική αναγκαιότητα. Γι’ αυτό και θα εκπληρωθεί, θέλουν δεν θέλουν τα λογής συμφέροντα.
Αυτή η κυβέρνηση λοιπόν, η κυβέρνηση της Δεξιάς πρέπει να φύγει μια ώρα αρχύτερα, για να σταματήσει να ματώνει και να γονατίζει τη χώρα και η κοινωνία.
Και για να κάνουμε μια νέα αρχή, όπως λέει το σύνθημά μας. Μια νέα αρχή με την κοινωνία στην πρώτη γραμμή, για την προστασία κάθε ζωής, για την ασφάλεια κάθε πολίτη, κάθε πολίτη που αγαπά την πατρίδα του και θέλει να ζήσει και να δημιουργήσει σε αυτή.
Αλλά και για να πάρουμε άμεσα, γι’ αυτό λέω όσο γρηγορότερα καλύτερα, μέτρα έκτακτης, άμεσης ανάγκης με συγκεκριμένες παρεμβάσεις κι ένα ασφαλές και επιστημονικά τεκμηριωμένο σχέδιο αντιμετώπισης της πανδημίας.
Με την αύξηση των πόρων για το σύστημα υγείας με μεσοπρόθεσμο ορίζοντα. Με την άμεση ενίσχυση του υγειονομικού προσωπικού των νοσοκομείων, εντάσσοντας στο ΕΣΥ το σύνολο του υγειονομικού προσωπικού που έδωσε τη μάχη της πανδημίας. Και με την αυτόματη προκήρυξη όλων των οργανικών θέσεων που κενώνονται λόγω αποχωρήσεων.
Με την επίταξη χωρίς αποζημίωση των ιδιωτικών νοσοκομείων, των νοσοκομείων του ιδιωτικού τομέα για την νοσηλεία των ασθενών με COVID-19 τόσο σε συμβατικές κλίνες όσο και σε κλίνες ΜΕΘ.
Με την ένταξη στο δίκτυο του συνόλου των γιατρών που εργάζονται στην κοινότητα, στην πρωτοβάθμια περίθαλψη του ΕΣΥ. Και αναφέρομαι και στους ιδιώτες. Και με αμοιβή από το κράτος των γιατρών που περιθάλπουν ασθενείς με Covid.
Με την αύξηση στη συχνότητα των δρομολογίων των αστικών συγκοινωνιών. Με αγορά νέων λεωφορείων, επίταξη ιδιωτικών, ακόμα και λεωφορείων του στρατού. Μέτρα άμεσης ανάγκης, έκτακτης ανάγκης. Με τη μείωση του αριθμού των μαθητών ανά τάξη. Με προσλήψεις εκπαιδευτικών αν χρειαστεί και τη δυνατότητα να βρεθούν διαθέσιμες αίθουσες ακόμα και διπλής βάρδιας λειτουργίας αλλά να αραιώσουν τα τμήματα. Πάνω από 30.000 περιστατικά κορωνοϊού στα παιδιά μας από την έναρξη του σχολικού έτους φέτος.
Και βεβαίως μ’ ένα σχέδιο σοβαρής και αξιόπιστης ενημέρωσης των πολιτών για τους ακριβείς στόχους του εμβολιασμού. Μια σοβαρή και αξιόπιστη εκστρατεία ενημέρωσης για να καμφθούν, να καταρριφθούν οι μύθοι που δημιουργούν κλίμα για να αναπτύσσεται το αντιεμβολιαστικό κίνημα.
Η κυβέρνηση δεν μπορεί να τα κάνει όλα αυτά. Δεν μπορεί και δεν θέλει να τα κάνει. Εμείς και θέλουμε και μπορούμε. Και είναι επείγον να τα κάνουμε για να σωθούν όσες ζωές περισσότερες μπορούν να σωθούν.
Δεν είναι όμως μόνο η πανδημία η βασική απειλή για την ανασφάλεια που αισθάνεται σήμερα ο μέσος πολίτης. Μίλησα στην αρχή της ομιλίας μου γι’ αυτό τον διπλό κλοιό, αναφερόμενος τόσο στην πανδημία, όσο όμως και σ’ αυτό το πρωτοφανές κύμα ανατιμήσεων, την ακρίβεια που πλήττει κάθε νοικοκυριό και επιχείρηση.
Θα έλεγα, λοιπόν, ότι η πιο σοβαρή είναι η πανδημία, αλλά η απειλή που διαβρώνει σήμερα την κοινωνική συνοχή και που αλλάζει την κοινωνία όπως τη γνωρίσαμε μέχρι τώρα, είναι η απειλή της κοινωνικής περιθωριοποίησης. Σήμερα, πάνω από ένας στους τέσσερις πολίτες, επισήμως, με βάση τα στοιχεία τα επίσημα, της EUROSTAT και της ΕΛΣΤΑΤ ζει κάτω από το όριο της φτώχειας.
Και αυτή είναι μια υπαρξιακή απειλή για την ελληνική κοινωνία. Γιατί όχι μόνο στενεύουν τα περιθώρια για μια καλύτερη ζωή, αλλά χάνεται και το βιοτικό επίπεδο που είχε κατακτήσει με μεγάλο κόπο και σκληρή δουλειά η πλειοψηφία των πολιτών. Αναφέρομαι στους ανθρώπους που βλέπουν να χάνεται η γη κάτω απ’ τα πόδια τους τούτες τις μέρες.
Ο κ. Μητσοτάκης έχει στρατηγικό του στόχο να κυβερνά σε μια χώρα που ευημερούν οι λίγοι και φοβούνται οι πολλοί. Και θα συνεχίσει να βάζει στο χέρι στην τσέπη της μεσαίας τάξης. Και θα συνεχίσει να περιθωριοποιεί τους ανθρώπους με χαμηλά εισοδήματα, επιστρέφοντας στον κόσμο αυτό φόβο και ψέματα από τις οθόνες της κρατικοδίαιτης προπαγάνδας.
Και βεβαίως, επιτρέψτε μου να σας θυμίσω: εμείς, στις πιο δύσκολες στιγμές της δημοσιονομικής κρίσης, έχοντας πάνω απ’ το κεφάλι μας την τρόικα, έχοντας πάνω απ’ το κεφάλι μας πολύ αυστηρό πέλεκυ υπό την ποινή της χρεοκοπίας εάν δεν πιάναμε τους στόχους τους δημοσιονομικούς, εντούτοις καταφέραμε, ματώσαμε αλλά καταφέραμε κάθε χρόνο να στηρίζουμε τους πιο αδύναμους.
Θεσμοθετήσαμε το κοινωνικό εισόδημα αλληλεγγύης. Θεσμοθετήσαμε, σχεδόν, γιατί κάθε χρόνο δίναμε κοινωνικό μέρισμα στους αδύναμους, σε εκατομμύρια συμπολίτες μας κάθε Δεκέμβρη. Θεσμοθετήσαμε τη μία επιπλέον σύνταξη. Τη θεσμοθετήσαμε για τις μικρές συντάξεις ολόκληρη και σε μικρότερο ποσοστό για τις μεγαλύτερες συντάξεις.
Μας έλεγαν τότε ότι όλα αυτά είναι ψίχουλα. Και τι έκαναν όταν ήρθαν στην εξουσία; Τα μάζεψαν αυτά τα ψίχουλα, όλα μαζί, γιατί τα χρειάζονταν, αυτοί που τρώνε τα μεγάλα καρβέλια. Γι’ αυτό τα μάζεψαν αυτά τα ψίχουλα. Και έρχονται κι αυτό το 1 δισ. ευρώ που θεσμοθετήσαμε να δίνεται κάθε χρόνο επιπλέον στους συνταξιούχους και το βάζουν στη μαύρη τρύπα της ιδιωτικοποίησης της επικουρικής σύνταξης. Αυτή είναι η λογική της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Και βεβαίως εμείς είμαστε αυτοί που με το που βγήκαμε από τα μνημόνια, επαναφέραμε τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και αυξήσαμε τον κατώτατο μισθό κατά 11% καταργώντας τον υποκατώτατο για τους νέους, τη ρατσιστική αυτή διάταξη.
Και δεσμευτήκαμε στην αύξηση 7,5% συν 7,5% στο ’20 και στο ’21. Αναγκάστηκε τότε, υπό την πίεση των δικών μας προτάσεων, ο κ. Μητσοτάκης να πει «κι εμείς θα αυξήσουμε τον κατώτατο μισθό». Πού είναι η αύξηση του κατώτατου μισθού που υποσχέθηκε, στο διπλάσιο της αύξησης των ρυθμών ανάπτυξης;
Μας μιλά για αύξηση ρυθμών ανάπτυξης φέτος 6%. Πού είναι η αύξηση του κατώτατου μισθού στο 12%; Παρά μονάχα εξήγγειλε ένα 2% για το 2022, μια κοροϊδία απόλυτη δηλαδή των 50 λεπτών ημερησίως. Αυτή είναι όμως η Νέα Δημοκρατία. Και αυτή είναι και η συνεισφορά του στη μεσαία τάξη.
Θυμάστε τι έλεγε για τη μεσαία τάξη; Η Ελλάδα, έλεγε, που ξυπνάει νωρίς. Σήμερα λοιπόν αυτή η Ελλάδα που ξυπνά νωρίς, έχει χάσει τον ύπνο της. Γιατί μέσα στο ζοφερό κλίμα της πανδημίας, ήρθε να προστεθεί ένα σαρωτικό κύμα ακρίβειας που, όπως είπα, είναι βεβαίως εξωγενείς οι ρίζες του, αλλά οι ανεξέλεγκτες συνέπειες του είναι αποτέλεσμα στρατηγικών επιλογών της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας.
Όπως και στην πανδημία, έτσι και στην αντιμετώπιση της ακρίβειας επέλεξε την προχειρότητα και την αδράνεια. Από πέρυσι τον Μάιο καταθέτουμε ερωτήσεις στη Βουλή. Και ξέρετε τι μας απαντούσαν, τον Μάιο και τον Σεπτέμβριο; «Αφήστε να δούμε πώς θα διαμορφωθεί η κατάσταση, μην ανησυχείτε όλα είναι υπό έλεγχο διότι η αγορά θα τα ρυθμίσει όλα».
Αυτή λοιπόν η αντίληψη ότι δήθεν η αγορά, το αόρατό της σχέδιο θα τα ρυθμίσει όλα, είναι η αντίληψη η οποία μας οδηγεί στην καταστροφή. Και μια αντίληψη η οποία μας οδηγεί στην καταστροφή. Και μια αντίληψη η οποία έχει αποδειχθεί ότι είναι απολύτως αβάσιμη. Και σήμερα σε όλο τον πλανήτη, από την Αμερική μέχρι και σε σημαντικές ευρωπαϊκές χώρες, αλλάζουν ρότα και λένε ότι η αγορά δεν μπορεί να τα ρυθμίσει όλα. Αλλά πρέπει να έχουμε ένα ισχυρό κράτος, που θα παρεμβαίνει για να ρυθμίζει τα πράγματα και την οικονομία ώστε να μη διευρύνονται οι ανισότητες, να μη γίνονται οι φτωχοί φτωχότεροι και οι πλούσιοι πλουσιότεροι.
Και φτάνουμε λοιπόν σήμερα σ’ αυτό το σημείο. Ίσως για κάποιους αυτό το κύμα της ακρίβειας να μην είναι τόσο ανησυχητικό όσο για κάποιους άλλους. Όταν κάποιοι συμπολίτες μας, λίγοι, αλλά κάποιοι έχουν τεράστιες δυνατότητες και αποθέματα καταθέσεων, καταθέσεις σε τράπεζες στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, και γι’ αυτούς ο κ. Μητσοτάκης προέβλεψε να μειώσει τη φορολογία των κερδών των επιχειρήσεων και των μερισμάτων για να αυξήσουν τα κέρδη τους, αυτοί δεν θα έχουν πρόβλημα απέναντι στην ακρίβεια.
Η μεγάλη όμως πλειοψηφία, πώς θα μπορέσει να σταθεί μ’ αυτές τις αλυσιδωτές ανατιμήσεις; 132% το φυσικό αέριο, 46% το πετρέλαιο θέρμανσης, 22% τα καύσιμα, από 80% έως 150% θα δούμε ανατιμήσεις στο ρεύμα τον μήνα Δεκέμβριο σε σχέση με τις αυξήσεις που είδαμε τον Οκτώβριο. Γιατί αυτή η διαφορά χρόνου, η διαφορά φάσης, τις αυξήσεις που είδαμε στη χονδρική τιμή πώλησης του ρεύματος τον Οκτώβρη, θα τις δούμε στα τιμολόγια της ΔΕΗ τον Δεκέμβριο.
Και το μεγάλο ερώτημα είναι: Πώς θα μπορούν να ανταπεξέλθουν αυτοί οι πολίτες; Είδα πολλούς σήμερα απ’ αυτούς. Πήγα στις Φέρρες το πρωί και συναντήθηκα με αγρότες, με παραγωγούς, με κτηνοτρόφους, με μικρούς επαγγελματίες, οι οποίοι εξέφρασαν την αγωνία ότι δεν βγαίνει ο μήνας, ότι χρεώνονται. Ότι ο λογαριασμός που ήταν 150 ευρώ, έχει έρθει 500 ευρώ τον προηγούμενο μήνα στο ρεύμα. Πώς θα το πληρώσουν αυτοί οι άνθρωποι;
Ο κ. Μητσοτάκης βγήκε προχθές και είπε ένα ακόμα ψέμα, βγήκε και είπε ότι αν δεν είχαμε κάνει σημαντικές παρεμβάσεις, θα ήταν δέκα φορές μεγαλύτερες οι αυξήσεις. Μα ποιες είναι οι σημαντικές παρεμβάσεις; Ανακοίνωσε στη ΔΕΘ 8 ευρώ. Μετά από τρεις εβδομάδες, ανακοίνωσε 18 ευρώ, έκανε τα 8, 18. Και τώρα θα τα κάνει 30.
Οι ανατιμήσεις όμως είναι της τάξης των 150, των 200, των 300 ευρώ. Και πώς μπορεί να επιβιώσει πολιτικά μέσα στο ψέμα; Το θέμα δεν είναι αν θα επιβιώσει αυτός πολιτικά, είναι τι θα κάνουν οι συμπολίτες μας. Και παρά το γεγονός ότι γνωρίζει αυτή τη σημαντική κρίση την ενεργειακή, τι αποφάσισε: Να εκχωρήσει το 17% σε ιδιώτες. Αποφάσισε με δυο λόγια να απολέσει κάθε δυνατότητα να μπορεί να ρυθμίζει με τη δημόσια παρέμβαση, λειτουργώντας η ΔΕΗ ως Οργανισμός Κοινής Ωφέλειας, όχι ως επιχείρηση με αμιγώς ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Στον ανταγωνισμό να μπορεί να παρεμβαίνει.
Και βεβαίως, θα ήθελα να σας θυμίσω ότι εμείς πέντε χρόνια δώσαμε με νύχια και με δόντια τη μάχη για να κρατήσουμε την τρόικα και τις απειλές της απέναντι από τη ΔΕΗ, να διατηρήσουμε το δημόσιο χαρακτήρα της, να διατηρήσουμε τον δημόσιο έλεγχο στα δίκτυα, στον ΑΔΜΗΕ, στον ΔΕΔΔΗΕ.
Για πέντε χρόνια, τεσσεράμισι, όσα κυβερνούσαμε, δεν αυξήθηκε ούτε ένα ευρώ η τιμή του ρεύματος στα νοικοκυριά. Ούτε ένα ευρώ. Παρά μονάχα υπήρξαν σοβαρά προγράμματα: Το κοινωνικό τιμολόγιο, η δυνατότητα δηλαδή οι μη έχοντες να μπορούν να επιβιώσουν, να έχουν ρεύμα.
Και ήρθαν αυτοί χωρίς τρόικα, χωρίς μνημόνια, χωρίς πιέσεις, και τα έδωσαν όλα αυτά κοψοχρονιά σε ιδιώτες. Και μας λένε χωρίς ντροπή ότι δεν υπάρχει δυνατότητα παρέμβασης. Η αλήθεια είναι όμως ότι το κράτος όχι μόνο απλά μπορεί να παρεμβαίνει: οφείλει να λαμβάνει άμεσα μέτρα για να ανασχέσει αυτό το κύμα της ακρίβειας στηρίζοντας το διαθέσιμο εισόδημα.
Και δεν είναι μόνο ο κατώτατος μισθός που οφείλει να αυξηθεί. Είναι και μια σειρά από παρεμβάσεις που διατυπώσαμε στη ΔΕΘ. Είναι η πρόταση που κάναμε προκειμένου να μειωθεί ο ειδικός φόρος κατανάλωσης στο πετρέλαιο θέρμανσης, στο πετρέλαιο κίνησης και στη βενζίνη, στα κατώτατα όρια που προβλέπει η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Είναι η πρόταση και η δέσμευσή μας να καταργηθεί, να παγώσει ο ειδικός φόρος κατανάλωσης στο πετρέλαιο των αγροτών. Η πρόταση και η δέσμευσή μας προκειμένου να υπάρξει μια διαγραφή σημαντικού μέρους του χρέους που δημιουργήθηκε, του ιδιωτικού χρέους που δημιουργήθηκε την περίοδο της πανδημίας για να ανασάνουν οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις και να μπορέσουν να επιβιώσουν.
Είναι η δέσμευση που κάναμε για να καταργηθεί το τέλος επιτηδεύματος, ανεξαρτήτως επαγγέλματος. Και να καταργηθεί η εισφορά αλληλεγγύης για όσους δημοσίους υπαλλήλους, συνταξιούχους, αυταπασχολουμένους και αγρότες έχουν εισόδημα ως 40.000 ευρώ.
Προτάσεις που θα έδιναν μια ουσιαστική ανάσα, προτάσεις αλλά και δεσμεύσεις, προσέξτε. Προτείνουμε σήμερα ως αξιωματική αντιπολίτευση και δεσμευόμαστε απέναντι στον ελληνικό λαό ως η αυριανή κυβέρνηση της χώρας.
Διότι, στη δημοκρατία, αυτός που δεν κάνει τη δουλειά είτε γιατί δεν θέλει είτε γιατί δεν μπορεί, φεύγει. Πηγαίνει σπίτι του. Του δείχνει την πόρτα το πραγματικό αφεντικό, που είναι ο κυρίαρχος λαός. Ο κυρίαρχος λαός είναι το πραγματικό αφεντικό και όχι οι λογής αφεντάδες που σήμερα ευνοούνται από την κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη.
Φίλες και φίλοι, επιτρέψτε μου σ’ αυτό το σημείο να πω και δυο λόγια που αφορούν το σήμερα και το αύριο της Θράκης. Της Θράκης που έχει πολύ σημαντικές δυνατότητες, σημαντικά ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα, αλλά είναι και μια ιδιαίτερη περιοχή. Και, ξέρετε, σήμερα είχα την ευκαιρία να συναντήσω αγρότες, όπως σας είπα, παραγωγούς, κτηνοτρόφους ξεχασμένους και εξαπατημένους συνταξιούχους.
Άκουσα τις αγωνίες των ανθρώπων του μόχθου και της δημιουργίας για τη διετή εγκατάλειψή τους από την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Συνάντησα και νέους ανθρώπους που ζουν με την αγωνία για το σήμερα και το αύριο, την αγωνία να μπορέσουν να μείνουν σ’ αυτό τον τόπο, να μην ξενιτευτούν. Να σταματήσουμε δηλαδή αυτή τη διαρροή των νέων, των καλύτερων μυαλών που διαθέτουμε στο εξωτερικό. Να μπορέσουν να μείνουν και να ζήσουν με αξιοπρέπεια στον τόπο τους.
Η Θράκη όμως, όπως σας έλεγα, είναι και μια περιοχή με ιδιαίτερες δυνατότητες αναπτυξιακές αλλά και μια περιοχή ιδιαίτερης εθνικής και πολιτισμικής σημασίας.
Στο πλαίσιο αυτό, όσο κυβερνήσαμε, προτεραιότητά μας ήταν, αλλά είναι και θα είναι η προώθηση δημοκρατικών μεταρρυθμίσεων στον τόπο σας. Μεταρρυθμίσεων που θα ενισχύσουν τα δικαιώματα της μουσουλμανικής μειονότητας, θωρακίζοντας την ισονομία, ενισχύοντας την ισοπολιτεία και την κοινωνική συνοχή στην περιοχή.
Αναφέρομαι σε δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις που θα διορθώνουν τα σοβαρά, τα πολύ σοβαρά λάθη του παρελθόντος. Ακυρώνοντας, την ίδια στιγμή, τις απαράδεκτες παρεμβάσεις της Τουρκίας σε ζητήματα που αφορούν Έλληνες πολίτες.
Στο πλαίσιο αυτό, θέλω να θυμίσω, το θύμισα σήμερα και στον Ίασμο, ήταν η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ αυτή που προώθησε την ιστορικής σημασίας νομοθετική ρύθμιση για την προαιρετικότητα της Σαρίας και τον εκσυγχρονισμό των Μουφτειών.
Ήταν η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ αυτή που κατοχύρωσε το νομικό πλαίσιο και ενίσχυσε τις υποδομές του Μειονοτικού Γυμνασίου και Λυκείου στην Ξάνθη.
Ήταν η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ που προώθησε το πρόγραμμα για ταυτόχρονη παρουσία στην τάξη των νηπιαγωγείων μαζί με τον νηπιαγωγό και του συνεργάτη ή της συνεργάτριας από τη μειονότητα, προκειμένου να αξιοποιηθεί η μητρική γλώσσα των παιδιών και να διευκολυνθεί η κοινωνικοποίησή τους. Πρόγραμμα το οποίο, βέβαια, κατάργησε η κυβέρνηση του κ Μητσοτάκη.
Εμείς παλέψαμε για αυτές τις σημαντικές μεταρρυθμίσεις. Αλλά οφείλω να ομολογήσω ότι έχουμε ακόμα δρόμο να διανύσουμε. Όσον αφορά στην παιδεία, στηρίζουμε και θα στηρίξουμε τη σύγχρονη και συμπεριληπτική εκπαίδευση στην Θράκη. Διότι είναι απαραίτητη η ενίσχυση της δημόσιας εκπαίδευσης και η δημιουργία νέων δημόσιων σχολείων με εισαγωγή των Τουρκικών ως γλώσσας επιλογής.
Η υποστήριξη των υφιστάμενων μειονοτικών σχολείων τόσο σε υλικοτεχνικό επίπεδο όσο και σε επίπεδο εγκαταστάσεων και υποδομών, ώστε να εξασφαλίζονται ασφαλείς και αξιοπρεπείς συνθήκες για κάθε μαθητή. Η εξασφάλιση ότι τα δημόσια νηπιαγωγεία θα ανταποκρίνονται και στις ιδιαίτερες ανάγκες των παιδιών της μειονότητας, ώστε η μειονότητα να θελήσει να αγκαλιάσει τα δημόσια νηπιαγωγεία και να στέλνει τα παιδιά της εκεί.
Όπως επίσης και η εφαρμογή ενός σαφούς κανονιστικού πλαισίου που υπάρχει για την ίδρυση ιδιωτικών νηπιαγωγείων. Κι αυτό είναι απαραίτητο. Αλλά οι προτεραιότητες και οι απαραίτητες τομές δεν αφορούν μόνο στον τομέα της Παιδείας.
Όσον αφορά τις διαχειριστικές και βακουφικές Επιτροπές, στηρίζουμε κάθε προσπάθεια για χρηστή διοίκηση και διαφάνεια και την διενέργεια εκλογών το συντομότερο δυνατό. Την ίδια στιγμή, όσον αφορά τα θρησκευτικά δικαιώματα, θεωρούμε ότι πρέπει να προχωρήσουμε στις απαραίτητες τομές. Οι επόμενοι μουφτήδες πρέπει να αναδειχτούν με διαδικασίες που θα αποφασιστούν σε διαβούλευση με την μειονότητα και θα εξασφαλίζουν την μεγαλύτερη δυνατή αποδοχή από αυτή.
Μπορεί κάποιος να σκεφτεί ότι αυτές οι αλλαγές που επιδιώκουμε αφορούν μόνο τους μουσουλμάνους συμπολίτες μας. Ωστόσο, εγώ θα έλεγα ότι οι αλλαγές μας αφορούν όλους.
Αφορούν όλους διότι αφορούν τις αξίες πάνω στις οποίες πρέπει να βασίζεται το Ελληνικό κράτος, τις αξίες πάνω στις οποίες πρέπει να βασίζεται μια σύγχρονη κοινωνία, τις αξίες της ειρηνικής συνύπαρξης, της πολυπολιτισμικότητας, αξίες που έχουμε και πρέπει να έχουμε ως Έλληνες πολίτες τον 21ο αιώνα.
Αφορούν όλους μας διότι οι παγκόσμιες και περιφερειακές προκλήσεις του σήμερα και του αύριο είναι μεγάλες. Και μόνο ενωμένοι μπορούμε αυτές τις προκλήσεις να τις αντιμετωπίσουμε.
Οι σύγχρονες αυτές προκλήσεις, που δεν αφορούν μόνο στην κλιματική αλλαγή και την πανδημία, αλλά σχετίζονται και με την οικονομική ανάπτυξη, τη συνανάπτυξη, σχετίζονται και με την προσφυγική και μεταναστευτική κρίση. Μπορούμε να τις αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά μόνο σε συνεργασία κι όχι σε σύγκρουση με τους γείτονές μας.
Γι’ αυτό και έχει ιδιαίτερη σημασία η Τουρκική ηγεσία να συνειδητοποιήσει ότι είναι ανώφελο να ποντάρει στη κλιμάκωση της έντασης. Δεν έχει κάτι να κερδίσει πάρα μόνο να χάσει από αυτό. Δεν έχει να κερδίσει από την εργαλειοποίηση του ανθρώπινου πόνου που είδαμε από την κυβέρνηση Ερντογάν, τον Μάρτιο του 2020 στον Έβρο.
Πρέπει λοιπόν να δουλέψουμε όχι για να κλιμακώνουμε την ένταση, αυτό είναι το εύκολο, αλλά ταυτόχρονα είναι και αδιέξοδο. Πρέπει να δουλέψουμε για να αναπτυχθούν και να αποκατασταθούν δίαυλοι επικοινωνίας και συνεννόησης.
Αυτοί που με κόπο αναπτύξαμε το 2016, με τη στήριξη και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για να μπορούμε να συνεργαζόμαστε για την αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης. Με σεβασμό πάντα στο Διεθνές Δίκαιο και με όσο το δυνατόν καλύτερες συνθήκες για τις τοπικές κοινωνίες όσο αλλά και για τους πρόσφυγες και μετανάστες που βρίσκονται στη χώρα μας.
Φίλες και φίλοι, η Θράκη ήταν σήμερα ένας ακόμη σταθμός σε αυτή τη νέα αρχή που επιχειρούμε, δίπλα στην κοινωνία, με την κοινωνία, για την κοινωνία.
Ήταν ένας σταθμός, και θέλω να κλείσω μ’ αυτό, στην πορεία μας, προς το 3ο μας Συνέδριο. Ένα συνέδριο που δυστυχώς αναβλήθηκε, δυστυχώς λόγω της πανδημίας. Και που τώρα είμαστε πιστεύω σε θέση να ξαναπιάσουμε αυτό το νήμα, με δυσκολία πάλι, γιατί ζούμε ξανά σε πολύ δύσκολες συνθήκες, αλλά με την ελπίδα ότι θα μπορέσουμε να φτάσουμε ως εκεί και να συνεχίσουμε μια προσπάθεια επαφής με τους πολίτες, με εκδηλώσεις, με συζητήσεις, με συναντήσεις σε όλη την Ελλάδα, όλο το ερχόμενο διάστημα.
Στόχος μας είναι, σ’ αυτό τον δρόμο προς το 3ο Συνέδριό μας, που θέλουμε να είναι Συνέδριο τομής και συνέχειας, να δυναμώσουμε τις γραμμές μας, να δυναμώσουμε το κόμμα μας, να κάνουμε όλοι μαζί τον ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία ένα μεγάλο λαϊκό κίνημα. Ριζωμένο στις γειτονιές, στους τόπους δουλειάς, ζωντανό και μαχητικό, ικανό να υπερασπίζεται παντού τα συμφέροντα των πολλών και την κοινωνική δικαιοσύνη.
Γι’ αυτό και θέλω σήμερα εδώ από την Κομοτηνή ν’ απευθύνω κάλεσμα σε όλους τους δημοκρατικούς και προοδευτικούς πολίτες της Κομοτηνής και όλης της Θράκης. Να γίνουν συμμέτοχοι σε αυτή μας τη προσπάθεια. Να γίνουν είτε μέλη είτε υποστηριχτές του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία.
Ανοιγόμαστε στην κοινωνία με στόχο όχι μόνο να γίνουμε πιο δυνατοί εμείς, με στόχο όχι μόνο ν’ αλλάξουμε το κόμμα μας, αλλά με στόχο να αλλάξουμε την κοινωνία, με στόχο να αλλάξουμε την Ελλάδα. Με στόχο να ανοίξουμε, το συντομότερο δυνατό, τον δρόμο για τη μεγάλη νίκη του λαού μας, για μια νέα μεγάλη νίκη της προοδευτικής και δημοκρατικής Παράταξης στις επόμενες εκλογές. Με στόχο την πολιτική αλλαγή και την προοδευτική διακυβέρνηση.
Και θαρρώ, νομίζω ότι το καταλαβαίνετε κι εσείς, το νιώθετε, ότι κοντοζυγώνει η ώρα που θα μετρηθούμε ξανά. Η ώρα που θα μετρηθούμε οι ζωντανές δυνάμεις αυτής της κοινωνίας, το μέλλον αυτού του τόπου, με το παρελθόν του. Η δημοκρατία με τον αυταρχισμό και την καταστολή. Τα συμφέροντα των πολλών με τα προνόμια των λίγων.
Και πιστεύω ότι μπορούμε, ενωμένοι και αποφασισμένοι, να κερδίσουμε αυτή τη δύσκολη μάχη και να αλλάξουμε το πρόσωπο της χώρας, να αλλάξουμε τις ζωές των ανθρώπων της δουλειάς και του μόχθου. Εγώ το πιστεύω βαθιά. Το ξανάζησα πριν λίγα χρόνια, προσφωνώντας με -ο Τάκης μου μίλησε για μια συγκέντρωση εδώ, σ’ αυτό τον χώρο, την περίοδο πριν το 2015. Το ξανάζησα τότε, όταν στη χώρα κυρίευε το συναίσθημα της απόγνωσης και ο θυμός.
Κάτω από αυτά τα συναισθήματα όμως, φωλιάζει και η δίψα για ένα καλύτερο αύριο, για να ζήσουμε καλύτερα. Και νομίζω ότι αυτή τη δίψα για ένα καλύτερο αύριο τη βλέπετε στους πολίτες με τους οποίους έρχεστε σε επαφή, ανεξάρτητα αν μας ψήφισαν ή όχι στις τελευταίες εκλογές. Πολλοί απ’ αυτούς απείχαν από την κάλπη και πρέπει σ’ αυτούς να μιλήσουμε, να τους δώσουμε ελπίδα και προοπτική
Είναι οι άνθρωποι αυτοί που συναντάμε στις πόλεις, στα χωριά, στις πλατείες, στα καφενεία, στους χώρους δουλειάς, ιδιαίτερα στους χώρους της Νεολαίας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία δεν ήταν ποτέ κόμμα οπαδών, δεν απέκτησε ποτέ ισχυρές πλάτες από την ελίτ, ούτε μας εξέθρεψαν ποτέ χορηγοί και διαπλεκόμενοι. Εμείς, ήμασταν και είμαστε γέννημα της κοινωνίας και υπηρέτης των αναγκών της.
Είμαστε το μέσο που έχει σήμερα κάθε δημοκρατικός και ανήσυχος πολίτης για να ζήσει σε μια χώρα καλύτερη, σύγχρονη, ευρωπαϊκή, προοδευτική. Πάνω απ` όλα, όμως, δίκαιη. Αυτό είναι που μας γεμίζει και μεγάλες ευθύνες.
Ευθύνες να κάνουμε το κόμμα μας να μοιάσει με τα πρόσωπα αυτά των απλών ανθρώπων και όχι να μοιάσουν αυτοί με το δικό μας πρόσωπο. Προσέξτε το, να μοιάσει το κόμμα μας, να μοιάσει στα πρόσωπα των ανθρώπων. Εμείς να μοιάσουμε σ’ αυτούς. Εμείς να αφουγκραστούμε τις αγωνίες τους, τις ανάγκες τους, τις διεκδικήσεις τους.
Όπως έγραψε πολύ ωραία ο μεγάλος ποιητής της Ρωμιοσύνης, ο Γιάννης Ρίτσος, να τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο, να γίνουμε περισσότεροι, να γίνουμε καλύτεροι, να γίνουμε οι εγγυητές μιας Ελλάδας που θα βαδίσει στο μέλλον με ασφάλεια και προοπτική.
Η ιστορία και η ανάγκη, φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι, να το ξέρετε, δεν μας αφήνει άλλη επιλογή, παρά μονάχα αυτό τον αγώνα, αυτή τη μάχη, να την κερδίσουμε. Δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να νικήσουμε.
Είναι χρέος μας απέναντι σε αυτούς που το τελευταίο διάστημα έχουν χάσει τους ανθρώπους τους. Είναι χρέος μας γι’ αυτούς που έχασαν τη δουλειά τους και το εισόδημά τους. Γι’ αυτούς που μειώθηκε το εισόδημα τους και ζουν σε συνθήκες εργασιακής ανασφάλειας. Γι’ αυτούς που παλεύουν έντιμα και σκληρά να τα βγάλουν πέρα.
Είναι χρέος μας, για να μπορέσουν όλοι αυτοί οι συμπολίτες μας να ελπίσουν ξανά και ιδίως αυτοί που φοβούνται. Για να πιστέψουν ξανά αυτοί που απογοητεύτηκαν. Για να κάνουμε αυτή τη νέα αρχή με την κοινωνία, για την κοινωνία, για την Ελλάδα που μας αξίζει.
Μπορούμε λοιπόν αυτό τον αγώνα να τον δώσουμε με αισιοδοξία, με πάθος, με αποφασιστικότητα και να τον κερδίσουμε.
Να είστε καλά. Σας ευχαριστώ θερμά για τη δυνατότητα που μου δώσατε να επικοινωνήσω μαζί σας.
Καλή δύναμη, καλό αγώνα! Γεια σας.
