Ομιλία του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία, Αλέξη Τσίπρα, στην έναρξη της συνεδρίασης της Κεντρικής Επιτροπής Ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία
Συντρόφισσες και σύντροφοι, βρισκόμαστε σήμερα εδώ μετά από πολύ καιρό δια ζώσης. Και πράγματι όπως είπε ο Νίκος Σκορίνης, ο προεδρεύων της σημερινής μας διαδικασίας, έχει ενδιαφέρον αυτή η κινέζικη παροιμία: «Κάθε νέα αρχή ξεκινάει από εκεί που τελείωσες την προηγούμενη φορά, που έκανες το τελευταίο βήμα».
Και σήμερα νομίζω βρισκόμαστε όλοι και όλες εδώ ακριβώς γι’ αυτό για να ξαναπιάσουμε το νήμα των διεργασιών που συλλογικά έχουμε αποφασίσει και η πανδημία μας ανάγκασε να διακόψουμε πριν από ενάμισι χρόνο.
Για να ολοκληρώσουμε συλλογικά και συντεταγμένα τον σχεδιασμό μας για την οργανωτική ανασυγκρότηση, τη διεύρυνση και τον ποιοτικό μετασχηματισμό του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία.
Για να προχωρήσουμε στη πραγματοποίηση του 3ου Συνεδρίου μας, που έχουμε εξαγγείλει ότι στόχος μας είναι να είναι ένα Συνέδριο τομής αλλά και συνέχειας. Που θα επισφραγίσει τη νέα αρχή που αποφασίσαμε να κάνουμε όλοι και όλες μαζί. Αλλά και θα δώσει ώθηση στον κεντρικό πολιτικό μας στόχο που είναι η διαμόρφωση μιας νέας κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας, που θα φέρει τη νέα νίκη απέναντι στη Δεξιά, τη πολιτική αλλαγή και τη προοδευτική διακυβέρνηση.
Και είμαστε σήμερα εδώ για να πάρουμε αποφάσεις, να οργανώσουμε τις ιδέες, τις πολιτικές, και τις αποφάσεις μας, σε υλική δύναμη, σε δύναμη μάχης και νίκης, γιατί έχουμε μπροστά μας έναν αγώνα κρίσιμο. Ιστορικό, θα μπορούσα να πω.
Να απαλλάξουμε τη χώρα και το λαό μας από το καθεστώς της ακραίας κοινωνικής ανισότητας, και της ακραίας φαυλότητας, που φέρει την υπογραφή του κ. Μητσοτάκη. Ένα καθεστώς, που διαθέτει βεβαίως την ισχυρή στήριξη των ελάχιστων που βλέπουν τη χώρα και τους ανθρώπους της, ως υποζύγια της ιδιοτέλειάς τους.
Είναι λοιπόν ένας δύσκολος αγώνας, δεν υπάρχει αμφιβολία, αλλά ταυτόχρονα είναι και κι ένας όμορφος αγώνας γιατί η ηθική, η δικαιοσύνη, η ιστορία, είναι με το μέρος μας. Έναν αγώνα απέναντι σ’ αυτούς που μέσα σε δύο χρόνια γύρισαν τη χώρα μας δεκαετίες πίσω. Ένας αγώνας που απαιτεί αποφασιστικότητα, ευρύτητα πνεύματος, καθαρές πολιτικές αποφάσεις, συλλογική σκέψη και δράση.
Γιατί η μεγάλη πολιτική μάχη των επόμενων εκλογών, όλοι και όλες γνωρίζουμε ότι θα είναι πολύ κρίσιμη για τη χώρα. Και δεν μπορεί να μασάει κανείς τα λόγια του σε τέτοιες στιγμές.
Η Ελλάδα θα βυθιστεί στην ανθρωπιστική κρίση και την κοινωνική διάλυση, αν δεν σταματήσουμε το έργο της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Αυτή είναι η αλήθεια. Εκεί οδηγεί ο οδοστρωτήρας της πολιτικής τους.
Και οι εξωτερικοί καταναγκασμοί δεν καθορίζουν πια τον πολιτικό ανταγωνισμό, για να μπορεί να κρύβεται η Δεξιά σήμερα για τις αντικοινωνικές πολιτικές της, για ό,τι έχει κάνει και όσα κάνει. Δεν υπάρχει σήμερα κανένα άλλοθι. Δεν έχουν άλλοθι τα μνημόνια και τη τρόικα, γιατί υλοποιούν τις μνημονιακές πολιτικές και τις ιδεοληψίες της τρόικας, χωρίς μνημόνια και χωρίς τη παρουσία της τρόικα, τις ίδιες συνταγές που μας βύθισαν στη χρεοκοπία.
Αλλά ούτε και η πανδημία αποτελεί άλλοθι σήμερα γι’ αυτό το όργιο αυταρχισμού, την επίθεση στους νέους και τη μόνιμη επιχείρηση διχασμού της ελληνικής κοινωνίας. Ούτε φυσικά και η κλιματική κρίση αποτελεί άλλοθι για τις καταστροφές από τις πυρκαγιές και τις πλημμύρες, υπό την εποπτεία ενός ανίκανου, ασυντόνιστου και εγκληματικά ανεύθυνου δήθεν επιτελικού κράτους.
Γιατί η Δεξιά του κ. Μητσοτάκη συνειδητά στοχεύει σε μια Ελλάδα στην οποία θα ευημερούν οι ελάχιστοι και θα υποφέρουν οι πολλοί.
Καθήκον μας είναι αυτό να το ανατρέψουμε, να μην το επιτρέψουμε να συνεχιστεί. Όπλο μας σε αυτήν την αναμέτρηση είναι το πιο ισχυρό, το πιο μεγάλο, αυτό που αλλάζει την ιστορία και τις τύχες των λαών: Το δίκιο.
- Το δίκιο, του εργαζόμενου που πρέπει να αμείβεται ανάλογα με τη δουλειά του.
- Το δίκιο, του μαθητή που πρέπει να έχει τη δυνατότητα να σπουδάσει όπου επιθυμεί, ανεξάρτητα από την οικονομική δύναμη της οικογένειάς του.
- Το δίκιο, του μικρομεσαίου που θέλει να ζήσει την οικογένειά του με αξιοπρέπεια.
- Το δίκιο, της νέας μητέρας που θέλει να έχει το παιδί της πρόσβαση στη γνώση, τον αθλητισμό, σε ένα καλύτερο μέλλον
- Το δίκιο, αυτού που δούλεψε μια ζωή, που θέλει να ζήσει με ηρεμία και ασφάλεια, χωρίς συντάξεις πείνας και αβάσταχτα κόστη ακόμα και για τα φάρμακά του.
- Το δίκιο των Ελληνίδων και των Ελλήνων που, μετά από μια δεκαετία κρίσης, πρέπει κάποτε επιτέλους να ανταμειφθούν για τις θυσίες τους.
Με όπλο μας το δίκιο και πυξίδα μας τις αξίες μας και την ηθική μιας Παράταξης που πάντοτε σε αυτό τον τόπο αναλάμβανε να υπηρετήσει το λαό και τις ανάγκες του στα δύσκολα, θα πορευτούμε και σε αυτή τη δύσκολη μάχη με ορίζοντα τις επόμενες εθνικές εκλογές.
Εκλογές στις οποίες θα εφαρμοστεί για πρώτη φορά η απλή αναλογική και ο κ. Μητσοτάκης διαβλέποντας ότι σιγά σιγά απομονώνεται και συμμάχους πρόθυμους να του κρατήσουν το χέρι βρίσκει μόνο στο χώρο της ακροδεξιάς, έχει ήδη ξεκινήσει τα παιχνίδια, και τα σενάρια. Προεξοφλεί διπλές κάλπες, περιφρονεί εκ των προτέρων την εκλογική διαδικασία της απλής αναλογικής, προσπαθεί εκ των προτέρων να ποδηγετήσει την αυθεντική λαϊκή βούληση.
Για μας όμως τα πράγματα είναι ξεκάθαρα: Απορρίπτουμε τα κόλπα, τα σενάρια, τους τακτικισμούς. Λέμε καθαρά και ξάστερα: Οι επόμενες εκλογές όπου θα εκφραστεί αυθεντικά η λαϊκή βούληση, δεν θα είναι άγονες. Γιατί η καθαρή νίκη του ΣΥΡΙΖΑ την Κυριακή των εκλογών, θα δώσει νέα προοδευτική κυβέρνηση στην υπηρεσία του τόπου και της κοινωνίας, τη Δευτέρα το πρωί, την επόμενη μέρα. Χωρίς νέες εκλογικές περιπέτειες, χωρίς σενάρια διχασμού και ακυβερνησίας.
Μια νέα μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία που θα εγγυηθεί με ασφάλεια και σιγουριά το μέλλον της πατρίδας μας. Ξεκάθαρες κουβέντες, ξεκάθαρες λύσεις.
Και αυτή η προοπτική, όσο περνάει ο καιρός, γίνεται πλέον ολοένα και πιο ρεαλιστική, γίνεται πλέον ολοένα και πιο ορατή δια γυμνού οφθαλμού. Μας το δείχνει η ολοένα και εντεινόμενη απαξίωση τηςκυβέρνησης Μητσοτάκη από τους πολίτες, που πληρώνουν τα σπασμένα των πράξεων και των παραλείψεων της.
Μας το δείχνει η ανταπόκριση που δείχνουν προς τον ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία οι δημοκρατικοί πολίτες. Όχι στον ψεύτικο κόσμο της οθόνης, αλλά στην πραγματική ζωή, στις περιοδείες μας στις γειτονιές, και στους χώρους δουλειάς, στις εκδηλώσεις και τις κινητοποιήσεις.
Μας το δείχνει όμως και η προοδευτική στροφή που αρχίζει να αποτυπώνεται σε διεθνές επίπεδο. Τα πράγματα στο κόσμο γύρω μας αλλάζουν και οι ιδέες της Αριστεράς ξανάρχονται στο προσκήνιο: το ισχυρό κοινωνικό κράτος για την άμβλυνση των ανισοτήτων, οι πράσινες πολιτικές για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης, η αύξηση του κατώτατου μισθού για την αναδιανομή και τη στήριξη του εισοδήματος δεν είναι πια ρομαντικές θεωρίες, αλλά επίκαιρες ξανά και κυρίαρχες πολιτικές πρωτοβουλίες, που εκτοπίζουν τις νεοφιλελεύθερες δοξασίες που μας οδήγησαν σε ένα κόσμο αλλεπάλληλων κρίσεων.
Τα trickle-down economics που όλο και περισσότεροι πια παραδέχονται ότι δε δούλεψαν ποτέ, βρίσκονται πια όχι την ατζέντα των κυβερνήσεων αλλά αμφισβητούνται. Και αυτό το κλίμα της αλλαγής, αυτή την αλλαγή συνείδησης, αντίληψης, αρχίζουμε βλέπουμε ότι οδηγεί πια και σε χειροπιαστές πολιτικές εξελίξεις.
Το είδαμε στη Γερμανία, μετά την ήττα του CDU του κόμματος της Δεξιάς που συμβόλισε για 15 χρόνια την Ευρώπη της σκληρής λιτότητας, και είδαμε τη νίκη του SPD.
Το είδαμε στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, με τη νίκη των Δημοκρατικών και τη μεγάλη αύξηση της επιρροής της ριζοσπαστικής τους πτέρυγας, έτσι που ήδη να δρομολογούνται σημαντικές προοδευτικές μεταρρυθμίσεις: αύξηση του κατώτατου ημερομισθίου, φορολογία των πολύ μεγάλων επιχειρήσεων, δίκαιη πράσινη μετάβαση.
Το βλέπουμε στην Ισπανία, με το παράδειγμα που δίνει η κυβέρνηση Αριστεράς και Σοσιαλιστών, θεσπίζοντας το 35ωρο και αυξάνοντας από την πρώτη στιγμή και ξανά τώρα τον κατώτατο μισθό, την ώρα που ταυτόχρονα επενδύει με σχέδιο στο κοινωνικό κράτος και τις δομές υγείας.
Το βλέπουμε στην Πορτογαλία, με την προοδευτική κυβέρνηση Κόστα, που αυξάνει και αυτή τον κατώτατο μισθό, θωρακίζει το σύστημα υγείας και κατευθύνει τους πόρους από το Ταμείο Ανάκαμψης όχι στις μεγάλες επιχειρήσεις για να κάνουν πάρτι λίγοι και εκλεκτοί, αλλά στην παιδεία, τη στέγαση, την περιβαλλοντική πολιτική και τη στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
Όλα αυτά, συντρόφισσες και σύντροφοι, μην έχετε αμφιβολία, είναι εικόνες από το δικό μας μέλλον. Γιατί πλέον σε όλο τον πλανήτη, έγινε σαφές ότι οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές που εμφανίστηκαν ως μονόδρομος τη προηγούμενη εικοσαετία, δεν μπορούν τελικά να εγγυηθούν τίποτα περισσότερο από τη διαρκή διεύρυνση των ανισοτήτων, την καταστροφή της φύσης και την παγίωση της κοινωνικής ανασφάλειας.
Ο νέος κόσμος, ο δικός μας κόσμος, απαιτεί στιβαρές, ριζοσπαστικές και αποτελεσματικές λύσεις, απαιτεί ριζοσπαστισμό, ρεαλιστικό ριζοσπαστισμό. Απαιτεί μια νέα αρχή με την κοινωνία στην πρώτη γραμμή.
Η πρώτη μεγάλη μάχη όμως που έχουμε να δώσουμε μπροστά μας, πριν από τη μάχη των εκλογών, είναι αυτή η μάχη για την ενεργοποίηση της κοινωνίας και ιδιαίτερα των εργαζόμενων και της νεολαίας, απέναντι στις πολιτικές και τις πρακτικές του αυταρχικού και φαύλου καθεστώτος που σήμερα κυβερνά τον τόπο και τον έχει φτάσει στα όριά του, ανοίγοντας διαρκώς βαθιές πληγές στο σώμα της κοινωνίας.
Πρώτον: Έχοντας πετάξει λευκή πετσέτα στο ζήτημα της πανδημίας, με πάνω από 15.000 νεκρούς ήδη, με 300 απώλειες τη βδομάδα, με τη χώρα σταθερά από τον Αύγουστο και μετά στις χειρότερες θέσεις στην Ευρώπη αναλογικά με τον πληθυσμό και με πάνω από ένα εκατομμύριο ανεμβολίαστους άνω των 50, ως αποτέλεσμα επιλογών, εγκληματικών παραλείψεων, και ενός αλλοπρόσαλλου σχεδιασμού.
Γιατί αντιμετώπισαν την πανδημία ως ευκαιρία για να μετατρέψουν το κράτος σε χορηγό της προπαγάνδας τους και άφησαν το Εθνικό Σύστημα Υγείας στο έλεός του. Γιατί η εμμονική κοσμοθεωρία τους δεν τους επιτρέπει να αντιληφθούν ότι τα κέρδη των λίγων δεν μπορούν ποτέ να είναι πάνω από τις ζωές των πολλών.
Δεύτερον: Αφήνοντας τη μέγγενη της ακρίβειας να πνίγει τη μεσαία τάξη και τα λαϊκά στρώματα, παρακολουθώντας απλά τις ανατιμήσεις σε βασικά αγαθά να πολιορκούν την καθημερινότητα του εργαζόμενου, ενώ οι μισθοί παραμένουν καθηλωμένοι. Και ξεπουλώντας τη Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού, την κρισιμότερη ώρα που πρωτοφανείς αυξήσεις στο ρεύμα κόβουν τα πόδια των νοικοκυριών και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
Τρίτον: Βάζοντας στο σημάδι τον κόσμο της εργασίας, καταργώντας το 8ωρο, θεσπίζοντας απλήρωτα 12ωρα, κρατώντας καθηλωμένο τον μισθό, διαλύοντας την Επιθεώρηση Εργασίας, ιδιωτικοποιώντας την επικουρική ασφάλιση, ανοίγοντας έτσι μια τρύπα 70 δισ. μεσομακροπρόθεσμα και ρίχνοντας μέσα σε αυτή την τρύπα ακόμη και το κοινωνικό μέρισμα και τη 13η σύνταξη, που είχαμε θεσπίσει εμείς και τη μετέτρεψαν σε κοινωνικό μέρισμα για να τη ρίξουν τελικά στη μαύρη τρύπα της ιδιωτικοποίησης της επικουρικής ασφάλισης.
Τέταρτον: Εξαπατώντας τη μεσαία τάξη που την είχαν κάνει σημαία προεκλογικά και κατεδαφίζοντας – συντρίβοντας την μικρομεσαία επιχειρηματικότητα, με ένα πτωχευτικό που ρευστοποιεί τα σπίτια και τα μαγαζιά των πολιτών, με το φάσμα των χρεών να απειλεί τους μικρομεσαίους, τώρα που θα αρθεί ειδικά η αναστολή πληρωμών λόγω των lockdown. Με τον αποκλεισμό της συντριπτικής πλειοψηφίας των επιχειρήσεων στη χώρα από τους πόρους του Ταμείου Ανάκαμψης που προβλέπεται να πάνε κι αυτοί σε λίγους και εκλεκτούς όπως και τα τραπεζικά δάνεια, ώστε να γλιτώσουν οι μεγάλοι όμιλοι από τους “ενοχλητικούς” μικρομεσαίους, που πλέον η κυβέρνηση δεν αποκαλεί «ραχοκοκαλιά της οικονομίας», όπως έλεγε προεκλογικά, αλλά τους αποκαλεί «ζόμπι»
Πέμπτον: Διαλύοντας την Παιδεία, πετώντας 40.000 μαθητές εκτός πανεπιστημίων, στοιβάζοντας 25 και 30 μαθητές ανά τάξη εν μέσω έξαρσης της πανδημίας, κλείνοντας και συγχωνεύοντας τμήματα σε σχολεία και πανεπιστήμια εφαρμόζοντας μια τιμωρητική αξιολόγηση. Υποβαθμίζοντας τις πανεπιστημιακές μας σχολές για χάρη των φίλων τους ιδιοκτητών κολεγίων.
Και, τέλος, μετατρέποντας το κράτος σε μαγαζί και το Πρωθυπουργικό Γραφείο σε Ανώνυμη Εταιρεία που κάνει δουλειές, σκορπά χρήμα, υπηρετεί και προστατεύει τα συμφέροντα μιας πολιτικής και οικονομικής ελίτ και των αυλικών της βουτώντας τον δημόσιο διάλογο στο ψέμα, τη συκοφαντία, την απόκρυψη και τη διαστρέβλωση, με τη βοήθεια χορηγών και χορηγούμενων που διαπράττουν καθημερινά χυδαία αντιποίηση της δημοκρατικής αρχής της ενημέρωσης.
Δημιουργώντας τη δική τους εικονική πραγματικότητα, για να τη σερβίρουν με τη μονοφωνική προπαγάνδα και τη μονότονη επανάληψη, σε έναν λαό όμως που δοκιμάζεται. Με ενορχηστρωτή βεβαίως και καθοδηγητή όλων αυτών, τον άριστο γόνο, που αποδείχτηκε όμως ένας φτηνός Βαλκάνιος Κουρτς. Ένα αντίγραφο που κρύβει την ανικανότητα και τον αυταρχισμό του πίσω από αγορασμένους κόλακες και υποτακτικούς.
Και που τρέμει τώρα στην ιδέα της σύστασης Εξεταστικής Επιτροπής στη Βουλή με τις ψήφους όλης της αντιπολίτευσης για την περιβόητη λίστα Πέτσα. Για τα 40 και πλέον εκατομμύρια δημόσιου χρήματος που δόθηκαν για να φτιαχτεί, να φιλοτεχνηθεί η εικόνα του Μωυσή.
Και τρέμει στην ιδέα της εξεταστικής Επιτροπής πάρα το γεγονός ότι θα έχει την πλειοψηφία στην Επιτροπή, γιατί δεν το αντέχει.
Όπως τρέμει και τις αποκαλύψεις από τη διεθνή δημοσιογραφική έρευνα των Pandora Papers, για τις offshore και τη διαφθορά πολιτικών προσώπων, γι’ αυτό και δίνει γραμμή στους ευρωβουλευτές του να μην υπερψηφίσουν για να ξεκινήσουν οι έρευνες στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Αυτό το φαύλο καθεστώς, όμως, συντρόφισσες και σύντροφοι, που μεθοδικά έστησε εδώ και δύο χρόνια, δεν αξίζει στον τόπο μας. Δεν αξίζει στην Ελλάδα των δημοκρατικών αγώνων και των παραδόσεων του λαού μας
Και είναι ένα καθεστώς το οποίο, όσο ισχυρό κι αν φαντάζει, είναι αδύναμο. Μπορεί και πρέπει να ηττηθεί. Και εμείς ξέρουμε και πώς θα ηττηθεί. Κι αυτό το «πώς», το ξαναλέω, είναι να νικήσει ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία κατά κράτος, το κράτος του Μητσοτάκη και το παρακράτος της διαπλοκής, στις επόμενες εκλογές, όποτε κι αν αυτές γίνουν.
Να αναδειχτεί ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία όχι απλώς πρώτη δύναμη, αλλά πρώτη και ισχυρή δύναμη, ισχυρή ώστε να καθορίσει τις εξελίξεις.
Και αυτή η νίκη και η νέα προοδευτική κυβέρνηση που θα προκύψει να ανοίξει δρόμο προς το αύριο. Να απελευθερώσει τις υγιείς δυνάμεις αυτού του τόπου, τον κόσμο της δημιουργίας και όχι της καταστροφής. Την Ελλάδα του μέλλοντος, όχι την Ελλάδα του αμαρτωλού παρελθόντος.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, σε αυτό το πλαίσιο το Συνέδριό μας -που αναβλήθηκε εξ αιτίας της πανδημίας αλλά έρχεται σε μια πολύ καίρια στιγμή σε μια πολύ κρίσιμη συγκυρία για το πολιτικό σύστημα και για τη χώρα- αποκτά μια ιδιαίτερη σημασία.
Το 3ο μας Συνέδριο για το οποίο σήμερα καλούμαστε να πάρουμε αποφάσεις, δεν θέλουμε να είναι, και δεν θα είναι ούτε συνέδριο χειροκροτητών, ούτε αρένα μηχανισμών. Αλλά μια πλούσια, βαθιά ανταλλαγή ιδεών, προβληματισμού, αυτοκριτικής και πάνω απ’ όλα αφετηρία αγώνα και κινητήρια δύναμη δράσης.
Και θέλω να σας καλέσω όλους και όλες σήμερα με τις αποφάσεις αλλά και τις πρωτοβουλίες που θα πάρουμε από εδώ και στο εξής, με την απόφαση για εξωστρεφή καμπάνια, την εξόρμηση, την πολιτική και οικονομική εξόρμηση, την καμπάνια για την εγγραφή νέων μελών αλλά και την τρίμηνη εξόρμηση σε όλη την Ελλάδα, να κάνουμε αυτή τη διαδικασία υπόθεση των πολλών, υπόθεση της κοινωνίας, υπόθεση των μελών και των φίλων μας και των υποστηρικτών μας, όχι μονάχα των μελών μας. Αυτών δηλαδή που μας στηρίζουν και δεν βρίσκονται στις γραμμές μας, αυτών που προσδοκούν από μας ένα καλύτερο αύριο, αλλά κι αυτών που μας κοιτούν κριτικά, ακόμα και καχύποπτα.
Και αυτό γιατί το εγχείρημά μας δεν είναι ιδιωτική μας υπόθεση. Δεν θέλουμε –και το κάνω αυτό σαφές από την αρχή- το εγχείρημά μας να είναι ούτε απλώς κομματική μας υπόθεση. Θέλουμε να γίνει υπόθεση της κοινωνικής πλειοψηφίας, θέλουμε οι θέσεις και οι απόψεις μας να φτάσουν στο τελευταίο χωριό, και στην τελευταία γειτονιά.
Θέλουμε ο προβληματισμός και οι αποφάσεις μας να μην ξεκινούν από κλειστές συσκέψεις και συνεδριάσεις, αλλά από τα βάθη της κοινωνίας που δοκιμάζεται, εκεί όπου δοκιμάζεται στους χώρους δουλειάς, στους χώρους εκπαίδευσης, στις γειτονιές, στα χωριά, στις πόλεις, παντού.
Θέλουμε, για να το πω και λίγο πιο ποιητικά, να σμίξουμε τον κόσμο και να σμίξουμε με τον κόσμο.
Η πορεία προς το Συνέδριό μας, και το ίδιο το Συνέδριο, μπορούν και πρέπει να σηματοδοτήσουν όχι μόνο την ανάγκη για το αύριο, αλλά και τις δυνατότητες να το κατακτήσουμε, να το χτίσουμε, να το υπερασπιστούμε.
Η χώρα είναι φανερό ότι χρειάζεται μια νέα αρχή, σταθερή, τίμια, υγιή, που θα συνενώσει τα αιτήματα της κοινωνικής πλειοψηφίας με το πρόγραμμα μιας προοδευτικής κυβέρνησης. Και το κόμμα μας χρειάζεται μια νέα αρχή.
Πεποίθησή μου, αλλά πιστεύω και πεποίθηση όλων μας, είναι ότι η πείρα, η ιστορία, η αλυσίδα των αγώνων του λαού μας, τον έχει προικίσει με τα αντισώματα εκείνα –για να μιλήσω με σύγχρονους όρους- που είναι σε θέση να νικήσουν την πολιτική και κοινωνική πανδημία του κ. Μητσοτάκη.
Πεποίθησή μου είναι ότι η κοινωνία μας έχει τις αστείρευτες δυνάμεις για να βάλει στο περιθώριο τους χωροφύλακες των δικαιωμάτων, τους αυτουργούς της ανισότητας, τους θιασώτες μιας κανονικότητας στην οποία το διαφορετικό θα δολοφονείται και το δολοφονικό θα ξεπλένεται.
Και για να μη μακρηγορώ, θέλω να κλείσω λέγοντάς σας στο ερώτημα αν μπορούμε, η απάντησή μου είναι απόλυτη, σίγουρη, καταφατική: Ναι, μπορούμε, είμαι βέβαιος ότι μπορούμε.
- Είμαι βέβαιος ότι μπορούμε να ξεπεράσουμε την απολυταρχία της προπαγάνδας τους και να φτάσουμε με τις προτάσεις και τις αλήθειες μας στο λαό.
- Είμαι βέβαιος ότι μπορούμε να εμπνεύσουμε και να οργανώσουμε την αντίσταση σε αυτό το φαύλο καθεστώς, μέσα κι έξω από τη Βουλή.
- Είμαι βέβαιος ότι μπορούμε να χαράξουμε τον οδικό χάρτη που οδηγεί σε κυβέρνηση δημοκρατίας και προόδου.
- Είμαι βέβαιος ότι μπορούμε να δώσουμε στη νεολαία μας χώρο και κίνητρα για να κερδίσει τη δική της μάχη, για τη δική της ζωή.
Και μπορούμε, συντρόφισσες και σύντροφοι, γιατί πιστεύω ότι ήρθε η ώρα όχι εμείς, αλλά οι Ελληνίδες και οι Έλληνες, ο ελληνικός λαός να πάψει να χάνει. Ήρθε η ώρα να νικήσουν, ήρθε η ώρα να πάρουν πίσω τις ζωές και την αξιοπρέπειά τους, να νιώσουν ξανά ασφάλεια και σιγουριά για το μέλλον, να βρουν ξανά την πίστη και την αυτοπεποίθηση ότι σε αυτή τη χώρα μπορούν και πρέπει να ζήσουν καλύτερα. Και θα ζήσουν καλύτερα.
Αν ο καθένας και η καθεμιά από μας γίνει φορέας της αλλαγής και της αλήθειας, αν ο καθένας και η καθεμιά από μας και όλοι μαζί αναδείξουμε το ρεαλισμό ενός μέλλοντος κοινωνικής αλληλεγγύης, κράτους πρόνοιας, προστασίας των αδύναμων, δημοκρατικής εξουσίας, αν κουβεντιάσουμε με τους ανθρώπους ήσυχα κι απλά, φέρουμε την ουσία της πολιτικής σε κάθε γειτονιά, οργανώσουμε τη δική μας κανονικότητα με σύστημα και επιμονή, την κανονικότητα της πολιτικής, κοινωνικής, πολιτιστικής, ηθικής αλλαγής τότε ναι, είμαι βέβαιος: Μπορούμε.
Μπορούμε, και θα το πετύχουμε!
Να είστε καλά.
