Στην αδιατάραχτη Δημοκρατία στην οποία συμβιώνουμε εδώ και πέντε δεκαετίες, η Προεδρευόμενη διάσταση του πολιτεύματός μας έχει πρωθυπουργικό αποτύπωμα.
Ειδικά μετά τη Συνταγματική Αναθεώρηση του 1985, όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου μετέφερε στο Μέγαρο Μαξίμου την… αποκλειστικότητα της εκτελεστικής εξουσίας. Και ο θεσμός του Προέδρου της Δημοκρατίας προσέλαβε… διακοσμητική διάσταση, με την αυτονόητη εξαίρεση του ειδικού βάρους των κατά περίσταση εκφραστών του, με περισσότερο ηχηρή την περίπτωση του Εθνάρχη Κωνσταντίνου Καραμανλή.
Το Μέγαρο Μαξίμου είναι ο πυρήνας της εξουσίας. Το σημείο αναφοράς. Ο, τιδήποτε το αφορά έχει προσθετική και πολλαπλασιαστική διάσταση, ουσία και εντυπώσεις.
Μέσα σε δυο χρόνια, από το καλοκαίρι του 2022 μέχρι και σήμερα, τρεις παραιτήσεις κορυφαίων συνεργατών του σημερινού Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη λειτουργούν ως ρωγμή στον καθρέφτη του πυρήνα της εξουσίας.
Το καλοκαίρι του 2022, ο Γρηγόρης Δημητριάδης, με αφορμή το σκάνδαλο των υποκλοπών.
Τον Μάρτιο του 2022, ο Σταύρος Παπαστάυρου και ο Γιάννης Μπρατάκος, στη σκιά της εθνικής τραγωδίας των Τεμπών, της πρότασης δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης και της συζήτησης περί διαπλεκομένων συμφερόντων.
Τρεις βαθιές ρωγμές στον πυρήνα της εξουσίας. Τίποτα δεν είναι το ίδιο μετά. Πρωτίστως η ίδια η εξουσία. Και ο πυρήνας της…
Της Μαρίκας Λυσιάνθη
