Του Κυριάκου Βελισσάριου
Είναι η πρώτη φορά που το Βρετανικό Μουσείο παραδίδει τα… κλειδιά της διεύθυνσής του σε ένα τόσο επώνυμο πολιτικό πρόσωπο. Κανείς φυσικά δεν περιμένει θεμελιώδεις αλλαγές, πολύ περισσότερο άμεσα. Η είδηση της ανάληψης της προεδρίας του Μουσείου από τον Τζορτζ Όσμπορν ωστόσο, γεννά προσδοκίες για το μέλλον.
Μαζί με τον Ντέιβιντ Κάμερον και τον Μπόρις Τζόνσον, ήταν η “τριπλέτα” που άλλαξε το μέλλον της Μεγάλης Βρετανίας, αφού άλλαξε το μέλλον του Συντηρητικού Κόμματος. Χάρη σε εκείνους, οι Τόρις κατάφεραν να εκθρονίσουν τους Εργατικούς του Τόνι Μπλερ και του Γκόρντον Μπράουν, και να εγκαθιδρύσουν μια ακλόνητη πολιτική ηγεμονία στο Νησί, εδώ και μια δεκαετία.
Ο Κάμερον και ο Τζόνσον έγιναν πρωθυπουργοί. Ο Όσμπορν… περιορίστηκε σε ρόλο Υπουργού Οικονομικών. Γι’ αυτό και θεωρείται το μεγάλο “χαμένο ταλέντο” της βρετανικής πολιτικής ζωής, μαζί με τον Ντέιβιντ Μίλιμπαντ, ο οποίος είχε ηττηθεί στην εσωκομματική μάχη για την ηγεσία του Εργατικού Κόμματος, από τον αδελφό του, Εντ Μίλιμπαντ.
Ο Τζορτζ Όσμπορν υπήρξε πάντοτε ευέλικτος και λειτουργικός. Ίσως γι’ αυτό και είναι ο μόνος με τον οποίο θα μπορούσε να συζητήσει κανείς ανοικτά για τα Γλυπτά του Παρθενώνα. Εφόσον το επιτρέψουν οι συνθήκες της συγκυρίας.
