Στο πρόσωπο του Στέφανου Κασσελάκη εικονοποιείται ένα ενδιαφέρον “πείραμα” για το πολιτικό σύστημα. Ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κομίζει κάτι διαφορετικό στη δημόσια σφαίρα, και μένει να αποδειχτεί πόσο συμβιωτικός μπορεί να είναι με τις ανάγκες και τις προτεραιότητες της ελληνικής κοινωνίας. Σε δεύτερο επίπεδο, πόσο συμβιωτικός μπορεί να είναι με το πολιτικό προσωπικό του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς, με το οποίο αναζητεί κοινές συμπτώσεις.
Η ελληνική κοινωνία αλλά και το “σύστημα” στο σύνολό του, βρίσκονται σε αναζήτηση εναλλακτικής λύσης διακυβέρνησης, απέναντι στη Νέα Δημοκρατία και τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Αυτό απαιτεί η ανάγκη ισορροπίας της λειτουργίας της Δημοκρατίας.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης και το ΠΑΣΟΚ απέδειξαν ότι δεν μπορούν. Ακόμη και σήμερα, που ενισχύονται στις δημοσκοπήσεις έναντι του ΣΥΡΙΖΑ, πρακτικά δεν κερδίζουν σχεδόν τίποτα σε επίπεδο πραγματικής κοινωνικής προτίμησης και εμπιστοσύνης. Απλώς, χάνει ο ΣΥΡΙΖΑ και ψηφοφόροι του μετακινούνται στη “γκρίζα” ζώνη των αναποφάσιστων.
Ο Στέφανος Κασσελάκης δείχνει να έχει μεγάλη απόσταση να διανύσει, προκειμένου να πείσει ότι μπορεί να αποτελέσει την εναλλακτική. Το θεμελιώδες ωστόσο βήμα που ήδη έχει κάνει, είναι η απαλλαγή του ΣΥΡΙΖΑ από…. βαρίδια και παρασιτικές τοξικότητες. Ίσως έτσι μπορέσει να απευθυνθεί σε ευρύτερα κοινωνικά στρώματα. Ο χρόνος και οι πιθανότητες δεν είναι με το μέρος του.
Του Νίκου Φυλάγγελου
