Του Νίκου Φυλάγγελου
Η παταγώδης αποτυχία του Ανδρέα Λοβέρδου να περάσει στον δεύτερο γύρο της μάχης για την ηγεσία του Κινήματος Αλλαγής, ήρθε να επιβεβαιώσει κάτι που, κάθε ψύχραιμος παρατηρητής μπορούσε από την πρώτη στιγμή να διαγνώσει. Στο κόμμα που ιστορικά προέρχεται από το ΠΑΣΟΚ το οποίο ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου, δεν μπορούν να κάνουν κουμάντο, πόσο μάλλον να ηγηθούν… “δεξιούληδες”.
Το dna της κοινωνικής βάσης του χώρου του Κέντρου της Κεντροαριστεράς έχει βαθύ αντι-Δεξιό αποτύπωμα. Και περνάει από γενιά σε γενιά, με ελάχιστες… αλλοιώσεις. Για τον λόγο αυτό, η συντριπτική πλειοψηφία της συγκεκριμένης κοινωνικής βάσης μετακινήθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα, από το 2012 και μετά. Ως αποτέλεσμα και της ιδεολογικά αυτοκαταστροφικής επιλογής του Ευάγγελου Βενιζέλου να συγκυβερνήσει με τον Αντώνη Σαμαρά. Δηλαδή, με τη “Δεξιά”.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης, ο οποίος ταπείνωσε τον Γιώργο Παπανδρέου, και εξελέγη πανηγυρικά στην ηγεσία του… νέου ΠΑΣΟΚ, έχει στα χέρια του μια μεγάλη πρόκληση. Να λεηλατήσει την εκλογική δεξαμενή του ΣΥΡΙΖΑ, εφόσον επιαναφέρει το ΠΑΣΟΚ στις παραδοσιακές ρίζες του. Απέναντι στη Δεξιά.
Αν υποκύψει στις… πιέσεις, και ακολουθήσει διαδρομή “παραρτήματος της ΝΔ”, όπως τον προτρέπουν ανοιχτά αρκετοί διαμορφωτές της κοινής γνώμης, συστημικοί δημοσιογράφοι με τοξικό προφίλ, αλλά και… πρόθυμοι βουλευτές και στελέχη του Κινήματος Αλλαγής, που θα είχαν συρρικνωμένες συστολές να μετακινηθούν οι ίδιοι, απευθείας, στο κόμμα του Κυριάκου Μητσοτάκη, για να… ξεδιψάσουν την επιθυμία τους για συμμετοχή στη νομή της εξουσίας, τότε η κατάληψη της προεδρίας του φέρει το κόμμα του οποίου εξελέγη αρχηγός, σε χειρότερη θέση από εκείνη στην οποία το οδήγησε ο Ευάγγελος Βενιζέλος.
Και χρειάστηκε να το διασώσει και να το κρατήσει όρθιο, με αξιοπρέπεια, η Φώφη Γεννηματά. Την οποία πολέμησαν με λύσσα αρκετοί από τους προαναφερθέντες.
