Το σχετικό εικαστικό δημιουργικό του “Politico” αποκαλύπτει μέρος, μόνο, της αλήθειας, την ίδια στιγμή ωστόσο προσφέρει αφορμή και υλικό για σκέψη.
Το μεταναστευτικό παγιώνεται ως ασύμμετρη απειλή και εργαλείο αλλαγής πολιτικών ισορροπιών, γκρεμίζοντας κυβερνήσεις ανά τον πλανήτη. Ακόμη και στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, σε ένα ιδιότυπο… χιούμορ της Ιστορίας, η κυβέρνηση Μπάιντεν κλυδωνίζεται, μια δεκαετία μετά την… πυροδότηση της λεγόμενης “Αραβικής Άνοιξης” από το σύστημα της Χίλαρι Κλίντον στο Δημοκρατικό Κόμμα, για να προκαλέσει πολιτικό πρόβλημα στις ηγεσίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Η Ενωμένη Ευρώπη αποσυναρμολογήθηκε, και η ίδια η Αμερική ωστόσο πληρώνει πλέον βαρύ τίμημα για τα άβολα συναισθήματα που προκαλούν στις κοινωνίες τα μεταναστευτικά ρεύματα.
Ο Όλαφ Σολτς στη Γερμανία κλυδωνίζεται περαιτέρω, ο Εμμανουέλ Μακρόν στη Γαλλία υπονομεύει τις όποιες προοπτικές ανάσχεσης της ανόδου της Μαρίν Λεπέν στην εξουσία στις επόμενες εκλογές, ο Ρίσι Σούνακ στη Μεγάλη Βρετανία δεν βρίσκει… πολιτικές ανάσες, στο εσωτερικό των Τόρις, και μονάχα η Τζόρτζια Μελόνι στην Ιταλία επιβάλλει η ίδια την ατζέντα που τη διευκολύνει πολιτικά.
Φυσικά, το μεταναστευτικό δεν λειτουργεί αυτόνομα, αλλά σωρευτικά σε άλλα ζητήματα που απασχολούν και επιβαρύνουν την ψυχολογία των τοπικών κοινωνιών. Και προσλαμβάνει χαρακτηριστικά… μοιραίας σφαίρας.
Του Νίκου Φυλάγγελου
