Η φυσική και αυθόρμητη αποστροφή της κοινωνίας για την απάθεια και τη στασιμότητα, σε επίπεδο ψυχολογικής και συναισθηματικής νοημοσύνης, σεργιανίζει και πάλι στη δημόσια σφαίρα, στη βαριά σκιά των «ηθικών» σκιών γύρω από την εθνική τραγωδία των Τεμπών.
Το κοινωνικό εκκρεμές μετακινείται. Και πάλι. Σιωπηλά και υπογείως. Με αργά αλλά συνεπή βήματα, που προσλαμβάνουν ανατροφοδοτούμενη δυναμική. Το προηγούμενο λειτουργεί σωρευτικά για κάθε επόμενο. Και η διάχυση του σχετικού μηνύματος δεν έχει πεπερασμένα όρια. Ούτε διαχειρίσιμα.
Σχεδόν δεκαπέντε χρόνια μετά την έναρξη της εθνικής τραγωδίας των Μνημονίων, που αναίρεσαν την εθνική αυτοδιάθεση, φτωχοποίησαν την ελληνική κοινωνία, ακύρωσαν τα όνειρα ολόκληρων γενεών, και οδήγησαν την πλειοψηφία των πολιτών σε απεγνωσμένες πολιτικές και κομματικές επιλογές, η μετακίνηση του εκκρεμούς επιστρέφει καλπάζοντας.
Για έναν λαό βαθιά συναισθηματικό σαν τον δικό μας, τα Τέμπη λειτουργούν ως σημείο τομής και καμπής, ως ρωγμή στην αδιατάρακτη συνέχεια της εθνικής διαδρομής. Προσομοιάζουν σε μια ανοικτή πρόσκληση να κοντοσταθούμε, να σκεφτούμε, να συγκρίνουμε και να κρίνουμε. Και όσο περισσότερες από τις πληγές που άνοιξαν τα εθνοκτόνα Μνημόνια στο σώμα της ελληνικής κοινωνίας, παραμένουν ανοικτές και μη ιάσιμες, τόσο ευκολότερη είναι η διολίσθηση στην οργή. Ο θυμός μοιάζει ήδη με… προηγούμενο στάδιο.
Η εμπειρία της απαξίωσης της πολιτικής, της Δικαιοσύνης και κάθε «συστημικού» Θεσμού την εποχή των Μνημονίων, προδικάζει με επάρκεια εκτίμησης… όσα έρχονται. Και δεν συνάδουν με φωτεινές και αισιόδοξες στιγμές για την ελληνική Δημοκρατία. Το ποιοτικό επίπεδο του πολιτικού προσωπικού άλλωστε, έχει υποτιμηθεί ραγδαία και ντροπιαστικά για την ιστορική μνήμη της Ελλάδας ως μαιευτηρίου της Δημοκρατίας. Κοιτάζεις γύρω σου και βλέπεις… παρακμή.
Η συνθηκολόγηση της κοινωνίας με τη μετριότητα και τη φθορά, τροχοδρομεί στα επιλογικά στάδιά της. Η εύφλεκτη ύλη που έχει συγκεντρωθεί, παραπέμπει σε «έκρηξη» ασύμμετρων διαστάσεων. Ένα διαρκές και πολυετές έγκλημα, υποτίμησης της αξιοπρέπειας της κοινωνίας μας, και η τιμωρία του
Του Μάνου Οικονομίδη
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Αξία”, το Σάββατο 15 Φεβρουαρίου 2025
