Του Νίκου Φυλάγγελου
Έτσι ήταν πάντα ο Αντώνης Σαμαράς. Θυελλώδης. Στα καλά και στα άσχημα. Στις φωτεινές και τις γκρίζες στιγμές της διαδρομής του. Γι’ αυτό και δεν εξέπληξε κανέναν η παρουσία του και όσα είπε στην εκδήλωση των εγκαινίων του Ιδρύματός του.
Ο πρώην πρωθυπουργός ανέπτυξε μια πατριωτική και κοινωνική ατζέντα, που τον εκφράζει και την υπερασπίζεται με συνέπεια στο σύνολο της διαδρομής του. Κάτι που του αναγνωρίζουν ακόμη και οι αντίπαλοί του. Γι’ αυτό άλλωστε και έχει παθιασμένους φίλους και παθιασμένους αντιπάλους. Δεν στρογγυλεύει τις απόψεις του.
Η παρουσία Σαμαρά είχε ενωτικό αποτύπωμα για την “όλη Κεντροδεξιά”. Αναπόφευκτα απογοήτευσε όσους περίμεναν… εμφυλίους, εκείνοι ωστόσο εκκινούν από τη στρεβλωτική αφετηρία της αδυναμία κατανόησης του γενετικού κώδικα της Κεντροδεξιάς.
Ο πρώην πρωθυπουργός είχε στιγμές με αποστάσεις από τη σημερινή ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, όπως φάνηκε και για το σκάνδαλο των υποκλοπών, που θα μας απασχολεί για αρκετά χρόνια ακόμη. Λογικό και αναμενόμενο. Η διαπίστωση ωστόσο δεν συνιστά πρόβλημα, ούτε έχει… ουρές και συνέχεια.
Ένας πρώην πρωθυπουργός έχει κερδίσει το δικαίωμα να διατηρεί την αυτονομία του.
