Της Κατιάνας Ναυπλιώτου
Η σειρά του 1977… παίρνει τα ηνία. Η κατάρρευση της κυβέρνησης Ντράγκι και η οργή της ιταλικής κοινωνίας, οδηγούν τη Τζόρτζια Μελόνι στην πρωθυπουργία. Η 45χρονη πολιτικός, με τα “Αδέλφια της Ιταλίας”, καλπάζει στις δημοσκοπήσεις, και διαμορφώνει συνθήκες πλειοψηφίας, από κοινού με τον Ματέο Σαλβίνι και τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι.
Όπως συμβαίνει συνήθως, και μας δίδαξε το πολύ πρόσφατο παρελθόν, το “σύστημα” δυσκολεύεται να κατανοήσει εγκαίρως την αλλαγή της συγκυρίας. Τα νέα κοινωνικά ρεύματα, και το πώς αυτά εκφράζονται εκλογικά.
Η Τζόρτζια Μελόνι το έκανε… όπως η Μαρίν Λεπέν. Και καλύτερα. Κατάφερε να λανσάρει μια καινούρια εκδοχή του πολιτικού αφηγήματός της, λιγότερο… τρομακτική και απωθητική για τις μετριοπαθείς μάζες.
Και χάρη στην παροιμιώδη ανικανότητα της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών να ανταποκριθεί στις προκλήσεις των καιρών και τις καινούριες αγωνίες των κοινωνιών, βρίσκεται μια ανάσα από την πρωθυπουργία της τρίτης μεγαλύτερης οικονομίας της ευρωζώνης.
