Να σε λένε Ανδρέα και να είσαι ΠΑΣΟΚ. Αξία ανεκτίμητη. Όταν όμως εξελίσσεται στον… λάθος Ανδρέα του ΠΑΣΟΚ, τότε γίνεσαι πρόβλημα. Και η ταυτότητα σε συνοδεύει εφ’ όρου ζωής
Η θορυβώδης αποχώρηση του Ανδρέα Λοβέρδου από το ΠΑΣΟΚ, έχει δυσανάλογο αποτύπωμα σε σχέση με το αποτύπωμα του εν λόγω πολιτικού στην κοινωνία αλλά και στο πολιτικό σύστημα.
Ο άλλοτε συνοδοιπόρος του Ευάγγελου Βενιζέλου σεργιανίζει στον δημόσιο βίο σχεδόν τέσσερις δεκαετίες. Η υστεροφημία του έργου του πενιχρή, σε ουσιαστικό και φωτεινό αποτέλεσμα. Πλεονασματικές οι σκοτεινές αναμνήσεις, από τη μνημονιακή θητεία του, τόσο στον χώρο της Εργασίας όσο και της Υγείας. Ίσως γι’ αυτό η κοινωνία τον περιθωριοποίησε έκτοτε.
Ο Ανδρέας Λοβέρδος εισπράττει τα τελευταία αρκετά χρόνια την αποστροφή και την αποδοκιμασία της κοινωνίας. Χάνει διαρκώς σε εκλογές, δηλαδή εκεί όπου εκδηλώνεται η κρίση των πολιτών. Βγήκε τρίτος στη μάχη για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, έμεινε εκτός Βουλής σε δυο διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις, τον Μάιο και τον Ιούνιο του 2023.
Και τελικά αποχώρησε από το ΠΑΣΟΚ, όπως είχε ξανακάνει στο παρελθόν, όταν είχε διαγραφεί και είχε φτιάξει το δικό του κόμμα, το οποίο καταποντίστηκε και τελικά υποχρεώθηκε σε επιστροφή στο… μαντρί.
Το παράδειγμα Λοβέρδου έχει διδακτική σημασία για το βάθος της πολιτικής παρακμής στη χώρα μας. Και για το πόσο παγιωμένη είναι η φθορά.
Της Μαρίκας Λυσιάνθη
