Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης
Η «προοδευτική διακυβέρνηση» είναι προ των πυλών. ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ – ΜΕΡΑ 25 και ΚΚΕ κινούνται παράλληλα, σαν να πρόκειται ήδη για ένα μπλοκ. Στις επόμενες εκλογές θα υπάρχουν δύο παρατάξεις: Η Κεντροδεξιά με τον Κυριάκο Μητσοτάκη και η Αριστερά με τον Αλέξη Τσίπρα, τον Νίκο Ανδρουλάκη, τον Γιάννη Βαρουφάκη και τον Δημήτρη Κουτσούμπα. Και όλα συμβαίνουν και πάλι στο όνομα της δημοκρατίας. Ή αλλιώς, μία πιθανή ρεβάνς για τη «χαμένη ευκαιρία» του 2015 βρίσκεται σε εξέλιξη.
Να το κάνει ο Αλέξης μαζί με τον Γιάννη με το ένα «ν»; Οι δολοφόνοι επιστρέφουν έτσι ή αλλιώς στον τόπο του εγκλήματος. Να το κάνει και το ΚΚΕ, επειδή έχει μια ιδεολογική ταύτιση με τον Τσίπρα και τον Βαρουφάκη. Μπορεί το 2015 το ΚΚΕ να είδε κίνδυνο και να μην συμμετείχε στο παίγνιο, αλλά τώρα για τους δικούς του λόγους θέλει να συμμετέχει. Πρόκειται για ενδοοικογενειακές καταστάσεις, δεν μας πέφτει εμάς λόγος. Αλλά το ΠΑΣΟΚ; Το ΠΑΣΟΚ που πάλεψε το 2012 για να κρατήσει την Ελλάδα όρθια; Πώς τα στελέχη του θα καθίσουν τώρα δίπλα – δίπλα με εκείνους που τους έβριζαν ως γερμανοτσολιάδες; Πώς οι υπουργοί στη συγκυβέρνηση Σαμαρά -Βενιζέλου θα δεχτούν κάτι τέτοιο; Ή τότε έκαναν λάθος ή τώρα. Να είχαν και τότε δίκιο και να έχουν και τώρα; Αποκλείεται…
Ο ελληνικός λαός θα πάει στις κάλπες με ένα ερώτημα: Μητσοτάκης ή Τσίπρας και οι συνεταίροι του; Μία φιλοευρωπαϊκή κυβέρνηση ή μια κυβέρνηση που θα έχει τη μισή της καρδιά στη Μόσχα του Πούτιν και την άλλη μισή στους επίγειους «παραδείσους» της Νοτίου Αμερικής;
Ελέω απλής αναλογικής οι συμμαχίες θα αποκαλυφθούν την επομένη των εκλογών. Όταν και μετρηθούν τα κουκιά. Γι’ αυτό άλλωστε φτιάχτηκε η απλή αναλογική: Για να έχουμε μια «προοδευτική διακυβέρνηση» για πολλά χρόνια και να μπει έτσι η κεντροδεξιά στο… χρονοντούλαπο της ιστορίας, όπως θα έλεγε και ο Κώστας ο Λαλιώτης. Τι έλειπε από το γλυκό όταν συντάχθηκε ο νόμος; Το ΠΑΣΟΚ. Το οποίο και φέρνει στο μαντρί ο Νίκος ο Ανδρουλάκης. Τι άλλο λείπει; Ο Πάνος ο Καμμένος! Ή έστω ένα αντίγραφό του. Μία ακόμη προσθήκη από την παλαιά Δεξιά του Κώστα του Καραμανλή από τη Ραφήνα, τύπου Αντώναρου, η οποία θα νομιμοποιεί τα όσα θα συμβούν στο όνομα της «εθνικής ενότητας».
Να μην έχουμε αυταπάτες! Δεν θα βγει κάτι καλό απ’ αυτή την ιστορία. Δεν βγήκε άλλη φορά κάτι καλό από την προσπάθεια της Αριστεράς να ελέγξει τους αρμούς της εξουσίας για να βγει και τώρα. Το μόνο σίγουρο σε μία τέτοια περίπτωση είναι το γνωστό «δάκρυα και αίμα». Όπως ακριβώς συνέβη και όλες τις προηγούμενες φορές. Να γιατί πρέπει να αλλάξει ο εκλογικός νόμος. Αλλά και πάλι δεν είναι βέβαιο ότι θα αποφευχθεί το ατύχημα. Για να πετύχει τον σκοπό της η αλλαγή του εκλογικού νόμου θα πρέπει να μην γίνει πραγματικότητα η «προοδευτική διακυβέρνηση» από τις πρώτες εκλογές. Μετά θα είναι αργά…
