Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης
«Τρέχει» ο λογισμός τους σε κυβερνήσεις ειδικού σκοπού και σε «ειδικά δικαστήρια». Θέλουν να αλλάξουν πάση θυσία την ρότα της χώρας. Η πλάστιγγα, λέει, έχει γύρει πολύ προς τις ΗΠΑ και αυτό τους «ενοχλεί». Όχι τίποτε άλλο, αλλά επειδή ανησυχούσατε για το τι θα κάνει ο Ταγίπ! Δεν χρειάζεται, πάντως, να κάνει πολλά πράγματα! Φροντίζουν γι αυτό οι αιθεροβάμονες των Αθηνών, που πιστεύουν ότι θα θυσιάσουν την πολιτική ομαλότητα και έτσι θα εξευμενίσουν τα θηρία…
Αυτοί οι άνθρωποι δεν φαίνεται να ασχολούνται με κάποιο άλλο θέμα, πέρα από το να «κοντύνουν» τον Κυριάκο. Η απλή αναλογική τους επιτρέπει να υφαίνουν σχέδια που στόχο έχουν να απομονώσουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη και να δικαιολογήσουν μια κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού. Χρειάζονται ένα αφήγημα γι αυτό και το αφήγημά τους το προσφέρει η υπόθεση των παρακολουθήσεων.
Έχουν σκόπιμα μπλέξει τις νόμιμες επισυνδέσεις με τις παράνομες παρακολουθήσεις. Το ζητούμενο για τους εμπνευστές της Novartis δεν είναι η Δημοκρατία, αλλά η μπαχαλοποίηση της πολιτικής ζωής. Ευελπιστούν ότι μέσα από το χάος θα μπορέσουν να περάσουν με το πρόσχημα της «έκτακτης ανάγκης» πολιτικές λύσεις που κάτω από άλλες συνθήκες θα μπορούσε κανείς να τις θεωρήσει ως ένα ισχυρό φλερτ με την εκτροπή.
Εκείνοι που εξυφαίνουν σενάρια έχουν κίνητρο. Την εξυπηρέτηση της προσωπικής τους ατζέντας. Έχουν όμως και «πλάτες», ισχυρά οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα, εντός και εκτός συνόρων, πουν έχουν «ενοχληθεί» από την μετατόπιση της χώρας προς την αμερικανική και την ισραηλινή πλευρά.
Η Αλεξανδρούπολη δεν τους αρέσει, η αποστολή όπλων στην Ουκρανία δεν τους αρέσει. Κι ενώ ξέρουμε τι δεν τους αρέσει, δεν μας λένε τι θέλουν επιτέλους! Διότι όλο το προηγούμενο διάστημα που η Ελλάδα βρισκότανε αποκλειστικά και μόνο υπό ευρωπαϊκή εποπτεία, οι μοναδικές δαπάνες που γινόντουσαν για την άμυνα της χώρας ήταν οι μισθοί των στρατιωτικών.
Καταλαβαίνουμε όλους εκείνους τους λόγους που εξοργίζουν τους Ρώσους και τους Τούρκους. Αλλά εμάς δεν μας ενδιαφέρει τι συμφέρει τους ανθρώπους στην Άγκυρα ή στην Μόσχα. Μας απασχολεί μόνο τι συμφέρει την Αθήνα. Χρησιμοποιούμε πρώτο πληθυντικό πρόσωπο και δεν είμαστε σίγουροι ότι είναι αυτό που ταιριάζει στην περίσταση. Από την άλλη, έχουμε ακόμη ελπίδες ότι η πραγματικότητα θα γίνει αντιληπτή απ’ όλους και ότι αυτό από μόνο του μπορεί να αποτρέψει δόλια σχέδια, τα οποία γίνονται εκτός των ελληνικών συνόρων και σε κάθε περίπτωση δεν εξυπηρετούν τα ελληνικά συμφέροντα.
