Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης:
Η Ζωή Κωνσταντοπούλου ονειρεύεται να δώσει «ζωή» στο Κοινοβούλιο. Προς το παρόν μοιράζει «χαμόγελα» και «καρδούλες», αφού το προηγούμενο ύφος, εκείνο του θηλυκού Στάλιν, δεν της έδωσε πολλούς πόντους. Σε όσους πιστεύουν ότι η γνωστή Ζωή άλλαξε και έγινε κάτι άλλο από εκείνο που γνωρίσαμε το 2015, έχουμε να πούμε μόνο το εξής: Περιμένετε και θα δείτε! Ναι, μπορεί να «τηγανίσει» τον Αλέξη Τσίπρα. Μόνο που πολύ σύντομα θα τελειώσει το «θέαμα» και θα ξεκινήσουν τα δράματα…
Η Πλεύση Ελευθερίας είναι απόλυτα ταυτισμένη με την Ζωή Κωνσταντοπούλου. Γι αυτό και το όνομα της αρχηγού περιλαμβάνεται στο όνομα του συνδυασμού. Τι θα λέγατε αν ο ΣΥΡΙΖΑ λεγότανε «ΣΥΡΙΖΑ – Αλέξης Τσίπρας». Ή το ΠΑΣΟΚ «ΠΑΣΟΚ – Νίκος Ανδρουλάκης»; Μπορεί η προσωπολατρία να είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη στην Αριστερά, αλλά στην περίπτωση της Πλεύσης είναι κάτι «συν» από το συνηθισμένο.
Η Ζωή Κωνσταντοπούλου υπόσχεται αλησμόνητες στιγμές στην Βουλή στον Αλέξη Τσίπρα. Και πολλοί κεντρώοι τρίβουν τα χέρια τους, θέλοντας να έχουν την πολυτέλεια να καθίσουν στον καναπέ και να απολαύσουν το «θέαμα». Πιστεύουν ότι κατά κάποιο τρόπο το «οφείλουν» στον Αλέξη Τσίπρα. Οι κυρ Παντελήδες παίρνουν την εκδίκησή τους! Μόνο που τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά όσο φαίνονται.
Μπορεί οι συμπεριφορές του Αλέξη Τσίπρα να αξίζουν πολλών «απαντήσεων», αλλά η Ζωή Κωνσταντοπούλου δεν είναι η καλύτερη δυνατή! Η ελληνική κοινωνία έχει ανάγκη να πάει μπροστά και όχι να κάνει ένα ακόμη θλιβερό πισωγύρισμα στα άσχημα για την χώρα χρόνια που ακολούθησαν τον Εμφύλιο. Η Πλεύση Ελευθερίας έχει πολλά χαρακτηριστικά που μας θυμίζουν ότι το 2015 ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να στρίψει αριστερά και να βρισκόμαστε σήμερα εκτός Ευρώπης!
Αν είναι να κατηγορούμε τον Αλέξη Τσίπρα για το μοναδικό σωστό πράγμα που έκανε, για το γεγονός ότι δεν αποδέχτηκε το αίτημα του 60% του ελληνικού λαού στο δημοψήφισμα να οδηγηθούμε στην δραχμή, ίσως πρέπει τελικά να … ψηφίσουμε Ζωή! Η αλήθεια όμως είναι ότι η Ζωή αντιπροσωπεύει αυτό ακριβώς που φοβόμαστε ως φιλοευρωπαϊστές: Τους χειρότερους εφιάλτες μας.
Εφιάλτης για μας, σωτηρία για τις αριστερές ψυχούλες. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι δεν πρόκειται να απαλλαγούμε από τον ανορθολογισμό. Θα υπάρχουν πάντα φωνές στην άκρα δεξιά και στην άκρα αριστερά που θα μας το υπενθυμίζουν. Το θέμα είναι να ξέρουμε με τι έχουμε να κάνουμε. Τα άκρα είναι σε κάθε περίπτωση ο πραγματικός αντίπαλος μιας φιλελεύθερης δημοκρατίας.
