Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης
Η κεντρική ιδέα είναι πάνω κάτω η ακόλουθη: Μέχρι σήμερα δεν έχει υπάρξει κυβέρνηση στην Ελλάδα που να κέρδισε την επανεκλογή της για τρίτη συνεχόμενη τετραετία. Αυτή ήταν η αφετηρία συγκεκριμένων οικονομικών συμφερόντων για να «ανακαλύψουν» το «φαινόμενο Κασσελάκης» και να αναλάβουν να μας σερβίρουν τη λύση της «επόμενης ημέρας». Δεν έχουν το παραμικρό άγχος αν αποτύχει ο θείος από το Σικάγο. Στη χειρότερη των περιπτώσεων υπάρχει και η εφεδρεία της επανεμφάνισης στη σκηνή του Αλέξη Τσίπρα.
Τόσο «ευφυές» σχέδιο; Μην ψάχνετε να βρείτε τους εγκεφάλους στα άδυτα της CIA ή στους συμμετέχοντες στις ετήσιες συγκεντρώσεις της γνωστής λέσχης. Σκεφτείτε το απλά σαν μια προέκταση του «αλάθητου» πλάνου της ανάδειξης του Αλέξη Τσίπρα το 2012. Η στόχευση τότε ήταν «απλή»: Θέλησαν να αλλάξουν ριζικά το πολιτικό σκηνικό, αναδεικνύοντας μία νέα δεξιά και μία νέα αριστερά, που με τη σειρά τους να μπορούν να «στηρίξουν» μία πορεία της χώρας έξω από το ευρώ. Το σχέδιο ναυάγησε στην κυριολεξία το βράδυ του δημοψηφίσματος. Ο αμερικανικός παράγοντας είχε σπουδαία συμμετοχή στις προσπάθειες να παραμείνει η Ελλάδα στην Ευρώπη και να μη διαταραχτούν έτσι οι γεωπολιτικές ισορροπίες.
Ο αμερικανικός παράγοντας ήταν εκείνος που «έσωσε» την παρτίδα και σήμερα δήθεν μας έστειλε τον Κασσελάκη και τον Τάιλερ για να σώσουν την Ελλάδα. Δύσκολο! Μοιάζει με ένα εύπεπτο παραμύθι, σαν κι εκείνο που ήθελε τον Πούτιν ή ακόμη και τον Τσάβες της βενεζουέλας να μας σώζουν από τα γαμψά νύχια των δανειστών. Σαν να λέμε ότι αν τότε η Ελλάδα βρισκότανε εκτός ευρώ, ο Βλαδίμηρος θα μας είχε κάνει σήμερα Ελβετία!
Μην έχουν διάφοροι ψευδαισθήσεις. Το περιτύλιγμα είναι διαφορετικό, το παραμύθι διαφοροποιείται ανάλογα με τις περιστάσεις, αλλά ο στόχος παραμένει ο ίδιος: Να αλλάξει το πολιτικό σκηνικό, επειδή προφανώς το σημερινό δεν τους εξυπηρετεί. Μία παρέα από κακομαθημένα πλουσιόπαιδα πιστεύει ότι πρέπει να διαλύσει τα υφιστάμενα πολιτικά τζάκια και να δημιουργήσει καινούργια. Ένα power game με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που προδίδουν τους εμπνευστές του.
Και το γεωπολιτικό; Η παρέα αυτή πάντα πίστευε στην «πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική». Εκ πρώτης όψεως είναι μια τοποθέτηση που έχει ισχυρά επιχειρήματα. Η εμπειρία, όμως, μας έχει δείξει ότι η μικρή Ελλάδα κάθε φορά που ξεχνούσε τον ιδιαίτερο ρόλο της στον δυτικό κόσμο, το πλήρωνε και μάλιστα ακριβά. Η γεωπολιτική αξία της χώρας είναι σημαντική, αλλά αυτό ταυτόχρονα περιορίζει σημαντικά και τα περιθώρια ανοχής της Δύσης σε οποιαδήποτε παρασπονδία.
Ο Στέφανος Κασσελάκης είναι μία άλλη εκδοχή του Αλέξη Τσίπρα. Αλλά σε κάθε περίπτωση είναι της ίδιας κοπής. Η εμφάνισή του στην ελληνική πολιτική σκηνή θα είναι σημείο αναφοράς για τις πολιτικές σχολές όλου του πλανήτη και για τις επόμενες δεκαετίες. Ο επίλογος αυτής της ιστορίας, πάντως, δεν έχει ακόμη γραφτεί. Αν και οι πρώτες δημοσκοπήσεις μας δίνουν μια πρώτη εικόνα για το τι πρέπει να περιμένουμε. Αλλά και σε περίπτωση αποτυχίας, η πολυπράγμων παρέα δεν ανησυχεί. Έχει την εναλλακτική έτοιμη: Τον Αλέξη Τσίπρα! Ούτε αυτό το σχέδιο είναι ευφυές! Πράγματι! Αλλά η παρέα αυτή είχε πάντα λεφτά. Όχι απαραίτητα και πολιτικό κριτήριο.
