Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης
Πολίτες «συλλαμβάνουν» μετανάστες στον Έβρο. Και το λένε κάποιοι σαν να πρόκειται για κάτι φυσιολογικό. Με την ίδια λογική να πάρουμε όλοι κουμπούρια και να αρχίσουμε να «εφαρμόζουμε» τον Νόμο. Όποιος δεν μας αρέσει θα περνάει από λαϊκό δικαστήριο και θα εκτελείται επί τόπου. Δεν πάμε καλά! Και όλο αυτό θα βγει αργά ή γρήγορα και στην κάλπη, με τους Κασιδιάρηδες να θέλουν σώνει και καλά να μας «σώσουν».
Κάηκε το σύμπαν στον Έβρο και έτσι κυριάρχησαν η οργή και ο φόβος. Φυσικά και αυτό δεν μπορεί να αποτελεί δικαιολογία. Ούτε και το γεγονός ότι η αδυναμία αντιμετώπισης της εισβολής χιλιάδων παράνομων (και όχι παράτυπων) μεταναστών δημιουργούν αίσθημα ανασφάλειας και ειδικά στους γηγενείς εκείνους πληθυσμούς που έρχονται καθημερινά αντιμέτωποι με το πρόβλημα. Δεν υπάρχει κάτι που να μπορεί να δικαιολογήσει την «προθυμία» διαφόρων «πατριωτών» να αντικαταστήσουν το κράτος, σε μία λογική άγριας δύσης. Κι αν δεν μπει ένας ισχυρός φραγμός τώρα, αν δεν γίνει σαφές σε όλους ότι νόμιμη βία ασκεί μόνο το κράτος, τότε θα εισέλθουμε σε επικίνδυνους ατραπούς.
Η ουσία του προβλήματος είναι το μεταναστευτικό. Από την μία έχουμε μία Ευρώπη δειλή να αντιμετωπίσει το πρόβλημα, να έχει αφήσει όλο το βάρος να πέσει στις πλάτες των χωρών υποδοχής. Και από την άλλη ένα αντικειμενικό πρόβλημα που δημιουργείται από τη στιγμή που οι υποψήφιοι μετανάστες για εγκατάσταση στην Ευρώπη είναι περισσότεροι από τους σημερινούς της κατοίκους. Εδώ χρειάζονται, λοιπόν, δύο πράγματα. Το πρώτο είναι να αποφασίσει η Ευρώπη να αντιμετωπίσει ενιαία το πρόβλημα της παράνομης μετανάστευσης. Δύσκολο! Η σημερινή κατάσταση βολεύει αφάνταστα και ως εκ τούτου δύσκολα θα αλλάξει χωρίς να πιεστούν τα λεγόμενα διευθυντήρια. Και το δεύτερο να αποφασίσει και πάλι η Ευρώπη πως θα αντιμετωπίσει το πρόβλημα της υπογεννητικότητας. Πως και με ποιους όρους θα δεχτεί ένα σημαντικό κύμα νόμιμης μετανάστευσης. Διότι την ίδια ώρα που τα (ας πούμε) ευρωπαϊκά σύνορα στενάζουν από το βάρος της πίεσης που ασκούν οι πληθυσμοί που θέλουν να εισβάλλουν στην Ευρώπη, η γηραιά Ήπειρος έχει ανάγκη από νέους κατοίκους. Με άλλα λόγια, αν η παράνομη μετανάστευση είναι μάστιγα, η νόμιμη μετανάστευση είναι αναγκαιότητα.
Οι δικαιωματιστές θα μας πουν ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα να διεκδικήσουν μια καλύτερη ζωή. Σε εκείνο που δεν μπορούν να απαντήσουν είναι το πως η Αθήνα των 5 εκατομμυρίων κατοίκων μπορεί να φιλοξενήσει άλλα 5 ή 10. Είναι αδύνατο. Κι εν πάση περιπτώσει, όσα δικαιώματα προσφέρει η Ευρώπη, άλλα τόσα μπορεί να τους προσφέρει η Σαουδική Αραβία. Για παράδειγμα. Ή η Κίνα. Γιατί μόνο η Ευρώπη;
Ο φόβος των πολιτικών είναι μην τυχόν και κακοχαρακτηριστούν από τους επαγγελματίες ανθρωπιστές. Σαν κάτι μέλη ΜΚΟ που παραλαμβάνουν από εγκληματικά κυκλώματα μετανάστες για να τους περιθάλψουν. Σημείωση πρώτη: Οι μετανάστες έχουν πληρώσει στους εγκληματίες χιλιάδες ευρώ για την μεταφορά τους. Σημείωση δεύτερη: Τα μέλη των ΜΚΟ ασφαλώς και δεν έχουν σχέση με όλο αυτό και το κάνουν μόνο και μόνο για ανθρωπιστικούς λόγους. Τέλος των σημειώσεων…
Αυτός ο φόβος, όμως, είναι που δίνει έδαφος, ζωτικό χώρο στην άκρα δεξιά για να διαχειριστεί το πρόβλημα. Και να είναι όλοι σίγουροι ότι στο τέλος τα πράγματα θα εξελιχτούν άσχημα με αυτό τον τρόπο. Τι «θα» εξελιχτούν; Εξελίσσονται ήδη. Ο Έβρος δεν είναι προάγγελος καλών πραγμάτων…
