Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης
Η ευθεία απειλή ακόμη ηχεί στα αφτιά μας: «Ή αυτοί ή εμείς» είχε πει ο κανονικός πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρας. Ήταν τότε που οι περισσότεροι από τους μισούς υπουργούς της ΝΔ ήταν κρυμμένοι σε… καταφύγια. Ήταν τότε που Τσακαλώτος, Σκουρλέτης, Φίλης και λοιποί της φωτεινής πρωτοπορίας της αριστεράς που σήμερα νιώθουν απειλούμενοι από το… σκοτεινό διαδίκτυο, δεν είχαν κουνήσει ούτε την άκρη του φρυδιού τους. Σιγά μην κλάψω, σιγά μην λυπηθώ…
Ο αστικός χώρος επιδεικνύει συνήθως μια «ανωτερότητα», η οποία πολλές φορές προσεγγίζει τα όρια της βλακείας. Δεν μπορώ να ξεχάσω πόσοι εξ ημών σχεδόν βάλαμε τα κλάματα όταν η αριστερά του Τσίπρα έμπαινε και δεν έμπαινε στη Βουλή για λίγες ψήφους. Και να που οι προσευχές μας εισακούστηκαν από τον Μεγαλοδύναμο και στα επόμενα χρόνια οι καλοί εκείνοι άνθρωποι έστηναν λαϊκά δικαστήρια και κρεμάλες στις πλατείες.
Ακούμε και διαβάζουμε ότι η χώρα χρειάζεται επειγόντως αντιπολίτευση και ότι αν δεν υπάρξει άμεσα, τότε θα υπάρξει κάποιου είδους καταστροφή. Σιγά! Δεν πρόκειται να συμβεί το παραμικρό. Τι θέλουμε, δηλαδή; Μία «ισχυρή αντιπολίτευση» από τον Πολάκη; Μια μόνιμη απειλή από εκείνους που μας λένε ότι «την επόμενη φορά θα είναι διαφορετικά»; Γι αυτή την αντιπολίτευση να… παρακαλάμε; Να βγάλουμε πάλι μόνοι μας τα ματάκια μας; Μην σώσει και έρθει.
Η τοξικότητα με την οποία έραναν το πολιτικό σκηνικό είναι τόση που θα κάνει πολλά χρόνια για να εξαφανιστεί. Έσπειραν μίσος και διχασμό. Τι περιμένουν; Ανθοδέσμες με δακρύβρεκτα σχόλια για τα όσα υποφέρουν δια χειρός Κασσελάκη; Ας πρόσεχαν! Για όλα αυτά που έκαναν ή που ανέχτηκαν.
Δεν θα μπούμε τώρα σε λεπτομέρειες για το τι έχει συμβεί σε αρκετούς ανθρώπους από τη δράση του υπόκοσμου του διαδικτύου. Ούτε για το γεγονός ότι η ΕΣΗΕΑ δεν προστάτευσε τους επαγγελματίες δημοσιογράφους, αλλά έπαιξε άθλιο ρόλο σε αυτή την υπόθεση. Για να μην ξεχνάμε και όσα συνέβησαν το 2015. Να μην αναφερθούμε στις δολοφονίες χαρακτήρων, στις απειλές, σε άθλιες πρακτικές που θα ζήλευαν ακόμη και οι μυστικές υπηρεσίες των Σοβιετικών. Να πούμε όμως ότι όλα αυτά που έγιναν τα αποδέχτηκαν οι σύντροφοι που τώρα σκούζουν. Μην σκούζετε Σκουρλέτηδες! Δεν είναι κάτι. Τουλάχιστον όχι ακόμη…
Ή αυτοί ή εμείς! Και δεν θυμάμαι εκείνη την περίοδο κάποιον να αντιδρά από τους σημερινούς αστέρες της αριστεράς που κλαίνε για τον τρόπο με τον οποίον τους συμπεριφέρονται οι Πολάκηδες και οι Παπάδες. Για να μην είμαστε άδικοι! Ούτε τους Καραμανλικούς θυμάμαι να διαμαρτύρονται. Ούτε και αρκετούς από τους σημερινούς υπουργούς της κυβέρνησης.
Ή αυτοί ή εμείς. Τόσο άγριο, τόσο αντιφατικό. Τόσο μπανάλ όσο και εκείνοι που το είπαν. Κι αυτό το τελευταίο είναι που δεν πρόκειται να τους συγχωρεθεί…
