Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης
Πριν μερικά χρόνια γέμισε η Ομόνοια με κασέτες με μαγνητοφωνημένες συνομιλίες πολιτικών. Στα καροτσάκια πρόσφεραν το «προϊόν». Έγινε και νούμερο στην επιθεώρηση. Από τότε δεν φαίνεται να έχουν αλλάξει και πολλά πράγματα σε αυτή τη χώρα. Και πώς να αλλάξουν; Έχει βελτιωθεί η δημοκρατία μας ή λειτουργούν καλύτερα οι θεσμοί; Μιλάμε για μία χώρα που οι υπάλληλοι της ΕΥΠ, της κρατικής υπηρεσίας πληροφοριών, κάνουν ετήσιο χορό και οι φωτογραφίες τους κυκλοφορούν στο διαδίκτυο…
Η ΕΥΠ ήταν πάντα παρούσα σε οποιαδήποτε βρώμικη ιστορία. Με τον άλφα ή βήτα τρόπο δήλωνε παρών. Κάποιοι είχαν προτείνει σε παλαιότερο χρόνο ότι η υπηρεσία θα έπρεπε να κατεδαφιστεί και να χτιστεί από την αρχή. Αυτά βέβαια δεν γίνονται στον πραγματικό κόσμο. Σε μια χώρα που απειλείται καθημερινά από την Τουρκία δεν υπάρχει αυτή η πολυτέλεια. Και για να είμαστε και απόλυτα ειλικρινείς, αυτή η κακόφημη εταιρεία ή υπηρεσία (όπως θέλετε πείτε την) κατάφερε και κάποια πράγματα απέναντι στους «απέναντι». Φανταστείτε να λειτουργούσε και σωστά τι θα πετύχαινε…
Αυτήν τη φορά, πάντως, δεν ξέρουμε αν τις παρακολουθήσεις τις έκανε η ΕΥΠ ή κάποιος άλλος «φορέας». Και όταν μιλάμε για φορέα, αυτός δεν είναι απαραίτητα κρατικός. Διάφοροι ολιγάρχες, για παράδειγμα, έχουν πόρους για να στηρίξουν μια τέτοια «επιχείρηση».
Αλλά και σε μία τέτοια περίπτωση που τις όποιες παρακολουθήσεις τις έχει κάνει κάποιος ιδιώτης, η ΕΥΠ, ο κρατικός φορέας που είναι επιφορτισμένος με την ασφάλεια της χώρας, θα έπρεπε να το ξέρει. Να το έχει εντοπίσει και να το έχει αντιμετωπίσει. Αυτή είναι η δουλειά της. Τι σόι υπηρεσία πληροφοριών είναι αν δεν γνωρίζει ότι παρακολουθούνται οι συνομιλίες πολιτικών; Αν αυτοί που παρακολουθούσαν, δηλαδή, ήταν οι Τούρκοι, δεν θα έπρεπε να το γνωρίζουν;
Δεν μπορούμε να μπούμε στην ουσία της υπόθεσης, αν η λίστα που παρουσίασε το Ντοκουμέντο ήταν αληθής ή όχι. Για να πούμε ότι δεν ήταν αληθής θα πρέπει να ξέρουμε ότι υπάρχει ή δεν υπάρχει λίστα! Και από την άλλη πλευρά δεν είδαμε αποδείξεις για αυτήν τη λίστα.
Παρόλα αυτά, η θέση μας παραμένει σταθερή: Στη φιλελεύθερη δημοκρατία δεν χωράνε τέτοιες συμπεριφορές. Και το κράτος δικαίου πρέπει να λειτουργεί υπό την οποιαδήποτε κυβέρνηση. Δεν είναι μια συνθήκη α λα καρτ. Και το λέμε αυτό, επειδή δεν θυμόμαστε στα χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ να υπάρχουν ευαισθησίες σαν και αυτές που βλέπουμε σήμερα. Πώς το είπε ο εκ Θεσσαλονίκης επιστήμονας της πολιτικής και θιασώτης των γεφυρών με τον ΣΥΡΙΖΑ; Ότι ο κ. Μητσοτάκης θα έχει την τύχη του Τσαουσέσκου! Ο Θεός να φυλάει αυτήν τη χώρα από τέτοιους «επιστήμονες»…
Εκείνο που μπορούμε πάντως να πούμε είναι ότι χρειάζονται μεγάλες μεταρρυθμίσεις σε αυτόν τον ευαίσθητο τομέα, τις οποίες η κυβέρνηση Μητσοτάκη μπορούσε να κάνει και δεν έκανε. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ήθελε να τις κάνει, επειδή ο σκοπός του ήταν οι αρμοί της Εξουσίας. Μεταρρυθμίσεις που να προστατεύουν τους πολίτες από τις αυθαιρεσίες των συστημάτων. Κρατικών και ιδιωτικών. Προφανώς και έχει σημασία ποιος κάνει τη βρώμικη δουλειά. Αλλά στο τέλος οι πολίτες είναι το ίδιο απροστάτευτοι.
