Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης
ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ μοιάζουν πλέον με δύο σταγόνες νερό. Είναι πολύ δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς αν μία ανακοίνωση είναι του ΣΥΡΙΖΑ ή του ΠΑΣΟΚ. Και οι δύο επέλεξαν να κτυπήσουν σε δύο (στα ίδια) ταμπλό. Στον Έβρο και στα ψηφιακά. Εκεί, δηλαδή, που η κυβέρνηση συγκεντρώνει υψηλά ποσοστά αποδοχής. Ξέρω! Όλα αυτά είναι τυχαία. Δεν υπάρχει κοινό κέντρο αποφάσεων ή συμφωνία για την επομένη των εκλογών. Αυτά είναι μυθεύματα…
Ο ελληνικός λαός πιστεύει στην μεγάλη του πλειοψηφία ότι τα έχει πάει εξαιρετικά στα εθνικά μας θέματα, ξεκινώντας από την εποχή που οι Τούρκοι ήθελαν να ρίξουν τα σύνορα και να μας στείλουν στην ελληνική επικράτεια μερικές εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες. Τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ είχε σηκώσει την σημαία του διεθνισμού. Όπως και σήμερα. Η διαφορά με τότε είναι ότι στην πλευρά του διεθνισμού έχει στριμωχτεί και το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη. Το οποίο δεν βλέπει σήμερα την εργαλειοποίηση του προσφυγικού από την Τουρκία. Άρα; Κακώς ο Μητσοτάκης δεν άνοιξε αρχής εξαρχής τα σύνορα στον Έβρο. Αν αυτό το πιστεύουν οι φίλοι του ΠΑΣΟΚ δεν έχουν παρά να το πουν. Ανοικτά. Δημοκρατία έχουμε ακόμη. Δεν ελέγχει (ακόμη) ο ΣΥΡΙΖΑ τους … αρμούς της εξουσίας…
Το δεύτερο θέμα που υπήρξε ταύτιση απόψεων με τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν οι επιθέσεις απέναντι στον Κυριάκο Πιερρακάκη. Ο μεν ΣΥΡΙΖΑ «αποκάλυψε» ότι η κυβέρνηση θα αγόραζε λογισμικό παρακολούθησης με χρήματα του Ταμείου Ανάκαμψης, το δε ΠΑΣΟΚ «αποκάλυψε» αντίστοιχα μια ΚΥΑ που δήθεν αφορούσε την ΕΥΠ, η οποία τελικά δεν την αφορούσε. Και οι δύο «αποκαλύψεις» για τον κ. Πιερρακάκη αποδείχτηκαν «πατάτες». Αλλά δεν νομίζουμε ότι αυτό τους απασχολούσε ιδιαίτερα όταν έγραφαν τις ανακοινώσεις τους. Ούτε τον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε το ΠΑΣΟΚ. Το ζητούμενο και για τους δύο ήταν να πληγεί η κυβέρνηση σε έναν τομέα που επίσης έχει υψηλά ποσοστά αποδοχής, σε αυτόν της ψηφιακής πολιτικής.
Αυτό που είναι σαφές είναι ότι φύγαμε από το Αντισύριζα Μέτωπο που στήθηκε απέναντι στις παλαβομάρες του 2015 και μετακινηθήκαμε στο Αντιδεξιό Μέτωπο, στον κοινό τόπο του ΣΥΡΙΖΑ και του Παπανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ. Αυτόν τον δρόμο επέλεξε ο κ. Ανδρουλάκης.
