Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης
Οι ελληνικές ποδοσφαιρικές ανώνυμες εταιρείες ξεκινούν τη χρονιά επικά, με στόχους την κατάκτηση του πρωταθλήματος και τουλάχιστον ενός ευρωπαϊκού τίτλου. Μετά τις πρώτες σφαλιάρες στην Ευρώπη, όμως, ο πρόεδρος που είχε υποσχεθεί να φέρει στα πόδια των οπαδών του τη σελήνη, τον ήλιο και τα αστέρια μαζί, ξεκινάει έναν αγώνα «εξυγίανσης», πετώντας από το παράθυρο τα λεγόμενα ακριβά συμβόλαια. Αξίζει τον κόπο να παρατηρεί κανείς τα ποδοσφαιρικά. Είναι μια μικρογραφία μιας χώρας…
Στο παρελθόν είχε γίνει μια προσπάθεια να αναβαθμιστεί το προϊόν. Και σημαντικοί οικονομικοί παράγοντες έβαλαν τα λεφτά τους και τη διάθεση για κάτι καλό. Ήταν τότε που είχε εμπλακεί με το άθλημα και ο Βαγγέλης Μυτιληναίος με τον ιστορικό Ηρακλή Θεσσαλονίκης. Τέλος πάντων, η ονείρωξη γρήγορα διαλύθηκε, όταν σε μια συνέλευση των ΠΑΕ ο θρύλος θέλει πρόεδρο μικρής ομάδας να μπαίνει στην αίθουσα κρατώντας στο χέρι ένα περίστροφο και να αναζητά κάποιον που είπε μια κακή κουβέντα. Πόσο αλήθεια είναι αυτό δεν το ξέρουμε. Εκείνο που ξέρουμε είναι ότι ένας – ένας οι σημαντικοί οικονομικοί παράγοντες άρχισαν να δραπετεύουν από το κλουβί με τους τρελούς.
Σήμερα τα πράγματα έχουν ως εξής: Το ελληνικό ποδόσφαιρο απασχολεί κάθε χρόνο όλο και λιγότερους ανθρώπους. Λιγότεροι ενδιαφερόμενοι, μικρότερα έσοδα, χαμηλότερες πτήσεις. Δεν λείπει το ταλέντο ή οι δυνατότητες. Κοιτάξτε τι κατάφερε ο κ. Μαρινάκης με τη Νότιγχαμ Φόρεστ. Ένας Έλληνας συμμετέχει στο μεγαλύτερο πρωτάθλημα του πλανήτη. Είναι τεράστια η επιτυχία του. Και η Νότιγχαμ μπορεί να ξαναγίνει πρωταθλήτρια Ευρώπης. Ο Ολυμπιακός ποτέ! Γιατί; Είναι απλό. Είναι θέμα δυνατοτήτων. Είναι θέμα αγοράς.
Στο σημείο αυτό θα πει κάποιος ότι υπάρχουν και άλλες μικρές χώρες σαν την Ελλάδα που έχουν ένα αξιόλογο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου. Ναι, αλλά στις χώρες εκείνες δεν υπάρχουν αστυνομικοί ή πυροσβέστες που να διοικούν το πρωτάθλημα! Είπαμε! Το ποδόσφαιρο είναι μία μικρογραφία της ελληνικής κοινωνίας. Συμβαίνει εκεί ό,τι συμβαίνει και στην κοινωνία. Οπότε, χρησιμοποιώντας την αντίστροφη μηχανική μπορούμε να φανταστούμε πώς θα εξελιχτούν τα πράγματα στην κοινωνία! Όπως και στο ποδόσφαιρο! Κάθε χρόνο πιο χαμηλά και πιο χαμηλά. Και στο μεταξύ θα διαβάζουμε για κάποιον Έλληνα που μεγαλουργεί στο εξωτερικό και θα φουσκώνουμε από υπερηφάνεια, αντί να σκεφτόμαστε το εξής απλό: «Είναι το περιβάλλον που διαμορφώνουμε ηλίθιε». Το περιβάλλον που διαμορφώνουμε με τα χεράκια μας.
Επιστρέφουμε στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Είναι σίγουρο ότι οι αποτυχίες είναι μέσα στο πρόγραμμα. Αλλά οι αγώνες που κερδίζονται ή χάνονται είναι το αποτέλεσμα. Το ζητούμενο είναι να δούμε τι συμβαίνει πίσω από το αποτέλεσμα. Πριν από το αποτέλεσμα. Σας αρέσει το προϊόν; Νιώθετε καλά να συζητήσετε στην παρέα σας για το ποδόσφαιρο ή σαν τίποτα παρακατιανούς; Τολμάτε να πάτε με το παιδί σας στο γήπεδο;
Ο κόσμος έχει γυρίσει την πλάτη του στο ελληνικό ποδόσφαιρο, επειδή ακριβώς δεν έχει νόημα κάτι άλλο. Κανονικά και σύμφωνα με τους κανόνες της αγοράς θα έπρεπε όλο αυτό να στρέψει την προσοχή των ανθρώπων του ποδοσφαίρου να δουν το προϊόν τους. Αλλά αυτό δεν συμβαίνει! Διότι το ποδόσφαιρο δεν διοικείται από τους ανθρώπους που επενδύουν σε αυτό. Αλλά από πυροσβέστες και αστυνομικούς. (ΣΗΜ: Πρόσφατα έγινε από παράγοντα του ποδοσφαίρου μια δεξίωση προς τιμή του υπουργού Προστασίας του Πολίτη. Κλείνει η παρένθεση). Κι όσο συμβαίνει αυτό, θα φεύγουν και οι τελευταίοι που έμειναν στο έργο και βάζουν ακόμη τα λεφτά τους.
