Γράφει ο Τάσος Παππάς
Το θράσος των κυβερνήσεων όταν στριμώχνονται είναι απύθμενο. Στην προσπάθειά τους να τη βγάλουν καθαρή, να μην αναλάβουν τις ευθύνες που τους αναλογούν, πετάνε την μπάλα στην εξέδρα, κάνουν καθυστέρηση με βρόμικα μέσα και φτάνοντας μέχρι τον πάτο εκθρονίζουν τη λογική, ενοχοποιώντας είτε το κράτος διαχρονικά (άρα κανέναν συγκεκριμένα) είτε την προηγούμενη κυβέρνηση (ο βολικός και συνήθης ύποπτος).
Αν και η προηγούμενη κυβέρνηση ήταν από την ίδια παράταξη, τα ρίχνουν στην προπροηγούμενη. Το έχουν κάνει πολλές κυβερνήσεις μέχρι τώρα. Ξεχνώντας τι έλεγαν τα κόμματα εξουσίας όταν βρίσκονταν στην αντιπολίτευση υποδύονται τους τιμητές εκ του ασφαλούς στις περιπτώσεις που καλούνται από άλλη θέση πια να διαχειριστούν σοβαρά προβλήματα. Το «εμείς τα λέγαμε» που διακινούσαν από την αντιπολίτευση, γίνεται «παραλάβαμε καμένη γη και δεν προλάβαμε να διορθώσουμε την κατάσταση».
Είναι βεβαίως απορίας άξιο πώς έχει καταφέρει τούτη η χώρα να στέκεται ακόμη στα πόδια της αν μετρήσουμε τις φορές που οι νέες κυβερνήσεις έχουν παραλάβει καμένη γη και άδεια ταμεία από τις προηγούμενες. Μάλλον επιβιώνουμε λόγω των πολλών θαυμάτων που έχουν γίνει επειδή ο καλός Θεός μάς προστατεύει. Ή, για να το πούμε με όρους συγκυρίας, επειδή η Δεξιά του Κυρίου και η Δεξιά της Ελλάδας είναι στο ίδιο μήκος κύματος και βοηθάει η μία την άλλη στα δύσκολα. Ας είναι. Η σημερινή κυβέρνηση πάντως έχει βάλει στόχο να σπάσει όλα τα κοντέρ. Πάντα υπάρχει κάποιος άλλος που φταίει για τις δικές της παραλείψεις, τις δικές της εγκληματικές επιλογές, τα δικά της λάθη.
Κάθε Κυριακή μετά τη θεία λειτουργία οι πιστοί μπαίνουν στο διαδίκτυο να διαβάσουν τι έγραψε ο σοφός υπηρέτης του τρίπτυχου πατρίς-θρησκεία-οικογένεια. Το τελευταίο κυριακάτικο μήνυμα του πρωθυπουργού είναι η επιτομή της υποκρισίας. Αμάρτημα πολύ σοβαρό η υποκρισία. Προφανώς όμως η Δεξιά του Κυρίου επιτρέπει στη Δεξιά της Ελλάδας να λέει μερικά ψεματάκια για να αντιμετωπίσει τους άθεους, τους εθνομηδενιστές, τους ακροαριστερούς – στην τελευταία κατηγορία ανήκουν, σύμφωνα με τον κ. Γεωργιάδη, όλοι οι άλλοι εκτός της Νέας Δημοκρατίας και των συμμάχων της στα άκρα δεξιά του πολιτικού τόξου. Είπε λοιπόν ο κ.Μητσοτάκης ανάμεσα στ’ άλλα:
– «Οχι, δεν πανηγυρίζουμε για την αποτυχία τους να ρίξουν την κυβέρνηση πατώντας πάνω στον πόνο και στην οργή των οικογενειών των θυμάτων. Κανείς δεν μπορεί να είναι ευχαριστημένος από την τοξικότητα και την πόλωση, τα έχουμε πληρώσει ακριβά και στο πρόσφατο παρελθόν».
Συγγνώμη, αυτός δεν ήταν που απολογούμενος για την ανεπάρκεια του κρατικού μηχανισμού στις πυρκαγιές είπε από το βήμα της Βουλής ότι «σήμερα δυστυχώς μετράμε καμένα στρέμματα, τότε (σ.σ.: Μάτι) μετρούσαμε φέρετρα»; Δικοί του άνθρωποι δεν ήταν αυτοί οι εμπειρογνώμονες που έλεγαν ότι «εμείς θα αδειάζαμε το Μάτι σε μισή ώρα»; Ξέχασε ο πρωθυπουργός τη ρητορική του κόμματός του για τη Συμφωνία των Πρεσπών; Συνεργάτες του δεν ήταν αυτοί (σημερινοί υπουργοί) που μιλούσαν για προδοσία, που έταζαν Ειδικά Δικαστήρια στους πολιτικούς αντιπάλους τους; Δεν ήταν τοξικότητα αυτή; Και το χειρότερο; Οταν ήρθαν στα πράγματα, έφτυσαν όσα έλεγαν για το επίμαχο ζήτημα, αποχώρησαν από τα χαρακώματα της εθνικοφροσύνης, χωρίς να δώσουν μάχη έστω για την τιμή των όπλων και εγκαταστάθηκαν στην επικράτεια του πιο χυδαίου οπορτουνισμού.
Τα καλά τα αφήσαμε για το τέλος. Υποστηρίζει ο πρωθυπουργός: «Η κυβέρνηση έχει εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη και σε ό,τι αποφασίσει. Δεν συγκυβερνούμε με κανένα συμφέρον». Θορυβώδης χυδαιότητα. Η Δεξιά έχει εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη μόνο όταν αποφασίζει κατά πώς τη συμφέρει και την καθοδηγεί για το πώς να κινηθεί ακόμη και στις περιπτώσεις που οι δίκες είναι σε εξέλιξη. Αν εμφανιστεί αραιά και πού κάποιος μερακλής λειτουργός της Δικαιοσύνης και θελήσει να εφαρμόσει τους νόμους και να τιμήσει τον όρκο του θα υποστεί τις συνέπειες της αποκοτιάς του. Πολεμική, λοιδορίες, απειλές, αποκαθήλωση και Ειδικό Δικαστήριο. Οσο για το «δεν συγκυβερνούμε με κανένα συμφέρον»; Εκτός αν είναι του κόμματος, που θα έλεγε ο πολιτικός πρόγονός τους Γκρούεζας… Αδυσώπητο θράσος.
Ανάγωγα
Πρώτη φορά, είπε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, τίθεται θέμα αμφισβήτησης της εκλογικής διαδικασίας και επιτέθηκε στον Στέφανο Κασσελάκη που το έκανε. Η αλήθεια είναι ότι αυτό γίνεται για τρίτη φορά. Στις ευρωεκλογές του 2019 ο κ. Αυγενάκης είχε εκφράσει αμφιβολίες για το αδιάβλητο των εκλογών, υποστηρίζοντας ότι κάποιοι, όχι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί να παρέμβουν. Και είχαμε και την περίπτωση των εκλογών του 2000 που κρίθηκαν κυριολεκτικά στο νήμα. Θα το διαπιστώσει ο κ. Μαρινάκης αν ρίξει μια ματιά στα πρωτοσέλιδα δεξιών εφημερίδων και στις δηλώσεις ορισμένων στελεχών του κόμματός του εκείνες τις μέρες.
