Γράφει ο Τάσος Παππάς
Το ελληνικό λεξιλόγιο είναι πολύ πλούσιο. Υπάρχουν πολλές λέξεις για να περιγράψεις μια κατάσταση. Φαντασία να έχεις και θα εντοπίσεις τις πιο ταιριαστές. Σπανίως βρίσκεσαι σε αδιέξοδο. Σπανίως επίσης είσαι υποχρεωμένος να επαναλάβεις όρους που έχεις χρησιμοποιήσει. Σε τροφοδοτεί με μπόλικο υλικό η πραγματικότητα. Ωστόσο στην προσπάθειά σου να καταγράψεις και να αναδείξεις την ατμόσφαιρα που επικρατεί στον ΣΥΡΙΖΑ, διαπιστώνεις ότι έχουν ειπωθεί τα πάντα ή σχεδόν τα πάντα. Και τα λεξικά έχουν τα όριά τους. Τι καινούργιο να πεις; Ξεκινάς για λόγους ασφαλείας με τους πιο ήπιους χαρακτηρισμούς. Κρίση. Ενταση. Κόντρες. Σύγκρουση. Σκληρή αντιπαράθεση. Μάχες χαρακωμάτων.
Είσαι έτοιμος να κλιμακώσεις αν κλιμακώσουν οι πρωταγωνιστές του δράματος ή, για να ακριβολογούμε, οι πρωταγωνιστές του μπουλουκιού που υποδύεται τον σοβαρό θίασο. Αυτοί κλιμακώνουν. Κλιμακώνεις κι εσύ υποχρεωτικά για να μην είσαι σε απόσταση από την πραγματικότητα και για να μην κατηγορηθείς ότι παίζεις βρόμικα παιχνίδια, επιχειρώντας να εξωραΐσεις αυτό που συμβαίνει. Οπότε; Χαμός. Χάος. Βαβέλ. Εμφύλιος. Διάλυση. Διάσπαση. Εκφυλισμός. Μαχαιρώματα. Δολοφονίες χαρακτήρων.
Ακούς και παίρνεις υπόψη σου αυτά που σου λένε τα στελέχη των αντιμαχόμενων πλευρών. Ακούς και υπολογίζεις αυτά που λέει ο πρόεδρος του κόμματος είτε στις επίσημες παρεμβάσεις του στα κομματικά όργανα είτε στις αναρτήσεις του σε κανονικές ώρες για τους κοινούς θνητούς ή μετά τα μεσάνυχτα. Ακούς και σταθμίζεις αυτά που σου λένε οι άνθρωποι του προέδρου και έχουν αναλάβει για λογαριασμό του (;) να ερμηνεύσουν τις ακριτομυθίες του ή τις εσκεμμένα αινιγματικές δηλώσεις του για το ένα ή το άλλο θέμα, για το ένα ή το άλλο πρόσωπο. Τα αναμεταδίδεις με τη δέουσα επιφύλαξη και κρατώντας μικρό καλάθι επειδή ξέρεις ότι με αυτό το κόμμα δεν πρόκειται ποτέ να πλήξεις. Στην πορεία δικαιώνεσαι. Οι δεσμεύσεις της Δευτέρας αποσύρονται την Τρίτη και κατατίθενται νέες δεσμεύσεις με διαφορετικό περιεχόμενο από τις προηγούμενες, που κι αυτές όμως λίγα 24ωρα μετά ακυρώνονται για να δώσουν τη θέση τους σε νέες εξαγγελίες.
Οι υποσχέσεις για εκτόνωση που ανακοινώνονται με βαρύγδουπα λόγια θρυμματίζονται σε χρόνο-ρεκόρ. Οι μεν καταγγέλλουν τους δε για ένα σωρό θέματα. Δίκες προθέσεων στήνονται καθημερινώς. Από το εδώλιο του κατηγορουμένου περνάνε οι πάντες, όπως και από την έδρα του εισαγγελέα. Θεωρίες για συνωμοσία κυκλοφορούν ακατάπαυστα. Καμία όμως συγκεκριμένη καταγγελία για τους ηθικούς αυτουργούς. Μισόλογα, δηλητηριώδεις υπαινιγμοί, διασπορά βιτριολικών φημών, μηνύσεις, αγωγές, εξώδικα. Το μίσος ξεχειλίζει από τις δημόσιες τοποθετήσεις τους. Εχθροί παντού. Ο στόχος τους; Να καταστρέψουν το κόμμα. Μα γιατί αυτοί οι κρυμμένοι εχθροί του ΣΥΡΙΖΑ να δράσουν μυστικά, αφού φροντίζουν τα ίδια τα στελέχη του να τον υπονομεύουν φανερά με τις πράξεις τους και τις κατηγορίες που εκσφενδονίζουν; Μερικοί γράφουν και μιλάνε σαν να έχουν καταπιεί μεγάλες δόσεις φθόνου για τους μέχρι χθες συντρόφους τους. Νοσηρή μονομανία για τους μέχρι χθες συνοδοιπόρους τους. Ντύνουν με ωραίες λέξεις τις σκοτεινές επιδιώξεις τους.
Και αναρωτιέσαι, αυτοί οι τύποι που τρώνε τις σάρκες τους, που έχουν βγάλει τα μαχαίρια και ετοιμάζονται να αλληλοσφαγούν, μπορούν να συνυπάρξουν, μπορούν να μείνουν στο ίδιο κόμμα, μπορούν να σχεδιάσουν από κοινού ένα πρόγραμμα, να καταλήξουν σ’ ένα πλαίσιο δράσης, να συντονίσουν τον βηματισμό τους και να λειτουργήσουν ως αξιωματική αντιπολίτευση, δηλαδή ως κόμμα εξουσίας, ως το αντίπαλον δέος για τη Δεξιά, ως κυβέρνηση σε αναμονή; Ούτε και ο πιο αισιόδοξος δεν γίνεται να το πιστέψει. Τα γεγονότα τον αποστομώνουν. Αλλωστε οι μνησικακίες αντέχουν περισσότερο από τα ιδανικά. Το μέλλον τους θα είναι μεσίστιο γιατί το παρόν τους είναι καταστροφικό. Και ο κόσμος τους, οι πολίτες που τους πίστεψαν, τα μέλη του κόμματος που παρακολουθούν με οργή αυτά που συμβαίνουν; Λακίζουν με ταχύτητα. Αποχωρούν βρίζοντας.
Για πού; Προς το παρόν για τους καναπέδες τους. Αργότερα; Κανείς δεν ξέρει. Κάποιοι ενδεχομένως θα μείνουν στον ΣΥΡΙΖΑ ή όπως θα λέγεται μετά το καταστατικό συνέδριο, με τον ίδιο ή με άλλο αρχηγό. Χωρίς όμως προσδοκίες για επιστροφή στην κυβέρνηση. Κόμμα διαμαρτυρίας μικρού μεγέθους, ακίνδυνο για το καθεστώς της Δεξιάς. Ο,τι ήταν πριν από μερικά χρόνια. Οι δημοσκοπήσεις που έρχονται θα είναι κατά πάσα πιθανότητα κατεδαφιστικές. Οι περισσότεροι, απογοητευμένοι, θα προτιμήσουν την αποχή. Τίτλοι τέλους λοιπόν; Το νούμερο δύο φάντασμα ενός χρεοκοπημένου ονείρου, μετά το ΠΑΣΟΚ του πρώτου καιρού; Εκτός αν η πανούργα Ιστορία κάνει ξανά τα τσαλίμια της. Ούτε μ’ αυτήν μπορείς να είσαι σίγουρος ούτε με τα ανθρώπινα.
Ανάγωγα
Συνέντευξη στο CNN έδωσε η -«πολύ αριστερή» κατά τον Τραμπ- Κάμαλα Χάρις. Στην ερώτηση εάν, σε περίπτωση που εκλεγεί πρόεδρος, θα εξέταζε το ενδεχόμενο να προχωρήσει σε αναστολή παραδόσεων όπλων στο Ισραήλ επισήμανε πως «έχουν σκοτωθεί πάρα πολλοί αθώοι Παλαιστίνιοι» και ζήτησε ξανά «κατάπαυση του πυρός», κατέστησε σαφές ωστόσο πως απορρίπτει κάθε «αλλαγή πολιτικής ως προς τους εξοπλισμούς». Ποιος σκότωσε τους πολλούς αθώους Παλαιστίνιους; Μήπως οι Ισραηλινοί; Μήπως και με τα όπλα που τους δίνουν οι Αμερικανοί; Μήπως λοιπόν για τα εγκλήματα πολέμου που διαπράττει ο στρατός του Ισραήλ έχει ευθύνη και η αμερικανική διοίκηση; Μήπως;
