Γράφει ο Τάσος Παππάς
Υστερα από κάθε μεγάλη πυρκαγιά, ύστερα από φονικές πλημμύρες, οι κυβερνήσεις ανακοίνωναν πρωτοβουλίες, υπόσχονταν γρήγορη αποκατάσταση των ζημιών, τσάκισμα της γραφειοκρατίας, νέα σχέδια. Πομπώδεις διακηρύξεις για να ηρεμήσει το πλήθος. Βαρύγδουπες δεσμεύσεις που έμειναν αιχμαλωτισμένες στο χαρτί.
Την επόμενη φορά στις οθόνες μας βλέπαμε το ίδιο έργο: καθυστερημένες αντιδράσεις του κρατικού μηχανισμού, έλλειμμα προετοιμασίας, σύγχυση ρόλων, αρμοδιότητες σκορπισμένες σε δεκάδες υπηρεσίες, συγκρούσεις και διαφωνίες που υπονόμευαν τη δράση, διάχυση ευθυνών, αναζήτηση αποδιοπομπαίων τράγων. Και ακούγαμε τις ίδιες σκαληνές δικαιολογίες: πρωτοφανή καιρικά φαινόμενα, η κατάσταση ξεπερνούσε τις δυνάμεις μας και άλλα τέτοιου τύπου ζαβλακωμένα επιχειρήματα που δεν έπειθαν κανέναν. Ούτε καν αυτούς που τα διακινούσαν.
Και η ζωή συνεχιζόταν σαν να μην είχε συμβεί τίποτα. Το σκηνικό άλλαζε. Οι προβολείς των μέσων ενημέρωσης αποσύρονταν από τα πεδία της μάχης, οι πολίτες επέστρεφαν στην κανονικότητά τους συμφιλιωμένοι με την ιδέα ότι δεν πρόκειται να θεραπευτούν οι κακοδαιμονίες, ο θυμός έδινε τη θέση του στην περισυλλογή και την οργή διαδεχόταν η μελαγχολία, οι κάτοικοι των περιοχών που είχαν πληγεί συγκατοικούσαν με τα προβλήματα, η Δικαιοσύνη καθυστερούσε να καταλογίσει ευθύνες, οι επιτήδειοι έβρισκαν την ευκαιρία να αυξήσουν τις περιουσίες τους μετερχόμενοι βρόμικα μέσα, οι τοπικοί κομματάρχες έστηναν τα μαγαζάκια τους τάζοντας εξυπηρετήσεις με το αζημίωτο, οι κυβερνήσεις βολεμένες στο καθεστώς πολυτελούς αδράνειας απλώς παρακολουθούσαν και οι τρύπες στο σύστημα μεγάλωναν.
Θα γίνει κάτι διαφορετικό σήμερα; Πολύ θα θέλαμε να το πιστέψουμε, αλλά οφείλουμε να κρατήσουμε μικρό καλάθι και γιατί το παρελθόν είναι δυσάρεστα διδακτικό και γιατί τούτη η κυβέρνηση δεν έχει δώσει δείγματα γραφής που να μας επιτρέπουν να είμαστε αισιόδοξοι. Είναι μια κυβέρνηση που συμπεριφέρεται αλαζονικά, αντιδρά επιθετικά όταν πιέζεται, δεν διστάζει να συκοφαντεί όσους της ασκούν κριτική, θεωρεί ότι είναι αψεγάδιαστη και ο επικεφαλής της έχει πολύ μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του.
Υπάρχουν τρία παραδείγματα που συνηγορούν υπέρ της άποψης ότι και πάλι θα έχουμε μία από τα ίδια. Το 2008 η επιτροπή της Βουλής στην οποία ήταν πρόεδρος ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατέληξε σ’ ένα πόρισμα για τις φωτιές του 2007. Οι επισημάνσεις της ήταν σωστές, τα συμπεράσματά της λογικά, οι προτάσεις της για το πώς πρέπει να λειτουργούν οι υπηρεσίες και τα μέσα αντιμετώπισης των πυρκαγιών χαρακτηρίστηκαν θετικές. Από τότε έχουν περάσει 13 χρόνια. Αλλαξε κάτι; Εκ του αποτελέσματος προκύπτει πως η κατάσταση δεν μεταβλήθηκε. Με λίγα λόγια: η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν εφάρμοσε την πολιτική που εισηγήθηκε η επιτροπή που είχε πρόεδρο τον Μητσοτάκη.
Γιατί; Ελπίζουμε να ερωτηθεί ο πρωθυπουργός στη συνέντευξη Τύπου και να δώσει μια απάντηση. Μετά τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι, ανάμεσα στα σχέδια για πλήρη αναδιοργάνωση της Πολιτικής Προστασίας ο Αλέξης Τσίπρας εξήγγειλε και τη σύσταση ανεξάρτητης επιτροπής για τη διερεύνηση των αιτιών της τραγωδίας στο Μάτι υπό τον παγκοσμίου φήμης καθηγητή Γιόχαν Γκέοργκ Γκολντάμερ. Τα δεξιά μέσα ενημέρωσης έλεγαν τότε ότι ο Τσίπρας έφερε τον Γερμανό για να κατασκευάσει άλλοθι και να ξεπλύνει τις ενοχές του. Ο Γκολντάμερ με τη βοήθεια εμπειρογνωμόνων κατέθεσε ένα κείμενο 150 σελίδων. Το προσυπέγραψε και η Νέα Δημοκρατία. Το εφάρμοσε όταν έγινε κυβέρνηση; Οχι. Γιατί; Ελπίζουμε να ερωτηθεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης στη συνέντευξη Τύπου και να δώσει μια απάντηση. Ελπίζουμε επίσης να ερωτηθεί ο κ. Μητσοτάκης: «Γιατί οι περισσότεροι από τους ένστολους αξιωματούχους που διαχειρίστηκαν την πυρκαγιά στο Μάτι και ερευνώνται από τη Δικαιοσύνη προήχθησαν ή ανέλαβαν κρατικά πόστα;»
Ανάγωγα
Εξαιρετικοί οι Σέρβοι πυροσβέστες στο πεδίο της μάχης, λένε όσοι τους είδαν να αντιμετωπίζουν τις πυρκαγιές. Εξαιρετικοί και οι Ρουμάνοι στην οργάνωση και την αποτελεσματικότητα. Το ότι θα μας έβαζαν τα γυαλιά οι… καθυστερημένοι Βαλκάνιοι ούτε που το φαντάζονταν οι επιτελικοί της συμφοράς.
