Γράφει ο Τάσος Παππάς
Στη συνάντηση που είχε ο πρωθυπουργός με την Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου, την Παρασκευή, πέταξε για ακόμη μία φορά το μπαλάκι –έχουμε χάσει το μέτρημα– στους πολίτες για το θέμα των εμβολιασμών. Επικαλέστηκε το Σύνταγμα. Προφανώς έτσι τον συμβούλευσαν οι συνεργάτες του. Το Σύνταγμα έχει γίνει κάτι σαν πασπαρτού για τις κυβερνήσεις. Υποτίθεται πως δίνει απαντήσεις σε όλα τα θέματα, με τη διαφορά ότι έχουν το δικαίωμα να το χρησιμοποιούν μόνο οι εξουσίες για να αποστομώνουν τους επικριτές τους.
Είπε λοιπόν ο Κυριάκος Μητσοτάκης: «Και καθώς αύριο γιορτάζουμε την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, ήθελα να θυμηθώ ένα άρθρο του καταστατικού μας χάρτη το οποίο συχνά το αμελούμε. Είναι το άρθρο 25 παράγραφος 4, μάλιστα θέλω να τη διαβάσω για να είμαι απολύτως ακριβής, όπου στο Σύνταγμά μας προβλέπουμε ότι το Κράτος δικαιούται να αξιώνει από όλους τους πολίτες την εκπλήρωση του χρέους της κοινωνικής και εθνικής αλληλεγγύης. Θεωρώ ότι το άρθρο αυτό είναι σήμερα περισσότερο επίκαιρο παρά ποτέ. Αυτό αξιώνουμε από τους συμπολίτες μας, το χρέος της κοινωνικής και εθνικής αλληλεγγύης. Η αντιμετώπιση της πανδημίας είναι η μάχη της γενιάς μας, θα την κερδίσουμε. Αλλά πρέπει να την κερδίσουμε αναλαμβάνοντας όλοι οι πολίτες την ευθύνη που τους αναλογεί απέναντι στον εαυτό τους, στις οικογένειές τους και στο κοινωνικό σύνολο».
Το Κράτος λοιπόν δικαιούται να αξιώνει από όλους τους πολίτες. Το ερώτημα είναι αν δικαιούνται και οι πολίτες να αξιώνουν από το Κράτος; Αυτό απέφυγε να το απαντήσει ο κ. Μητσοτάκης γιατί θα θόλωνε την εικόνα των ευθυνών στο επίμαχο ζήτημα και θα υποχρεωνόταν να κάνει κάτι που μισεί παράφορα: αυτοκριτική. Οι πολίτες λοιπόν δικαιούνται να αξιώνουν από το Κράτος καλύτερη δημόσια υγεία. Την προσφέρει το Κράτος; Μόνο οι φανατικοί οπαδοί της Δεξιάς μπορούν να το ισχυριστούν. Αλλωστε οι επιδόσεις της κυβέρνησης την περίοδο της πανδημίας δεν προσφέρονται για πανηγυρισμούς. Το αντίθετο.
Οι πολίτες δικαιούνται να αξιώνουν από το κράτος καλύτερη παιδεία. Την έχουν; Μόνο η κυρία Κεραμέως και οι συνεργάτες της μπορούν να υποστηρίξουν κάτι τέτοιο. Ελάχιστοι συνηγορούν, αλλά αυτό είναι μια ασήμαντη λεπτομέρεια. Οι πολίτες δικαιούνται να αξιώνουν από το Κράτος δουλειές με καλές αμοιβές και αξιοπρεπείς συντάξεις. Τις έχουν;
Ακόμη κι ο σημερινός υπουργός Εργασίας αν κληθεί να αναμετρηθεί με το συγκεκριμένο ερώτημα θα δυσκολευτεί πολύ να επικρατήσει, όση βοήθεια κι αν πάρει από τα συστημικά μέσα ενημέρωσης. Δεν γίνεται να απαντήσει θετικά ούτε αυτός που έχει μια παράδοση στο φάσκιωμα προβληματικών καταστάσεων, αφού τα στοιχεία που έχει στη διάθεσή του για την ανεργία, τη μερική απασχόληση, τις εργοδοτικές αυθαιρεσίες, τη φυγή των νέων επιστημόνων στο εξωτερικό, τα γλίσχρα επιδόματα ανεργίας, βοούν και αποκαλύπτουν την παταγώδη αποτυχία του Κράτους (και της κυβέρνησης που το διοικεί) να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του.
Καλό είναι λοιπόν να αποφεύγουν ο πρωθυπουργός και οι συνεργάτες του τις αναφορές στο Σύνταγμα, γιατί και η σημερινή κυβέρνηση, όπως και άλλες στο παρελθόν, το έχουν κακοποιήσει ανενδοίαστα και κυρίως ατιμωρητί.
Ανάγωγα
Ο Αδωνις Γεωργιάδης απειλεί, ο Κυριάκος Μητσοτάκης παρακαλεί. Το μοντέλο του κακού και του καλού μπάτσου. Πάντως και ο κακός και ο καλός μπάτσοι είναι.
