Γράφει ο Τάσος Παππάς
Πηγή: “Εφημερίδα των Συντακτών”
Τρία περιστατικά από τη μακρινή χώρα που για ακόμη μία φορά βρίσκεται στο επίκεντρο του διεθνούς ενδιαφέροντος.
● Η Αφγανή παρουσιάστρια Σαμπνάμ Νταουράν δήλωσε ότι οι Ταλιμπάν αρνήθηκαν να την αφήσουν να εργαστεί. Η Νταουράν, που εργαζόταν για την Κρατική Ραδιοτηλεόραση του Αφγανιστάν (RTA), ανέβασε στο Twitter την περίπτωσή της: «Μετά την αλλαγή του καθεστώτος δεν έχασα το θάρρος μου και πήγα στο γραφείο για να ξεκινήσω τη δουλειά μου. Δυστυχώς δεν μου επετράπη να εργαστώ. Μου είπαν ότι το καθεστώς έχει αλλάξει και υπάρχουν σοβαρές απειλές για εμάς. Αν η διεθνής κοινότητα μπορεί να ακούσει τη φωνή μου, όλες οι σχετικές οργανώσεις πρέπει να μας βοηθήσουν. Οι ζωές μας είναι υπό σοβαρή απειλή».
● Συγγενής δημοσιογράφου που εργάζεται για το γερμανικό ραδιοτηλεοπτικό δίκτυο Deutsche Welle σκοτώθηκε από τους Ταλιμπάν, οι οποίοι πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι στο δυτικό Αφγανιστάν αναζητώντας τον δημοσιογράφο που εργάζεται αυτή τη στιγμή στη Γερμανία. Ενα δεύτερο μέλος της οικογένειάς του τραυματίστηκε σοβαρά στην επίθεση. Αλλοι συγγενείς του κατάφεραν να απομακρυνθούν την τελευταία στιγμή. «Η δολοφονία στενού συγγενή ενός εκ των συντακτών μας από τους Ταλιμπάν είναι απίστευτα τραγική και δείχνει τον οξύ κίνδυνο που διατρέχουν όλα τα μέλη του προσωπικού μας και οι οικογένειές τους στο Αφγανιστάν» δήλωσε ο διευθυντής του δικτύου Πέτερ Λίμπουργκ.
● Μετά τις σκηνές από το διεθνές αεροδρόμιο της Καμπούλ με ανθρώπους να σκοτώνονται γιατί γραπώθηκαν από τους τροχούς μεταγωγικών αεροπλάνων, άλλη μια εικόνα απόγνωσης: μανάδες δίνουν σε στρατιώτες τα παιδιά τους προκειμένου να τα σώσουν. Πρόκειται για βρέφη και μικρά παιδιά. Η εικόνα δεν είναι από την προκυμαία της Σμύρνης το 1922, αλλά από το αεροδρόμιο της Καμπούλ το 2021. Δείχνει πώς γονείς προσπαθούν να περάσουν τα παιδιά τους μέσα από τα συρματοπλέγματα στην πίστα του αεροδρομίου εκλιπαρώντας τους Βρετανούς στρατιώτες να τα πάρουν μακριά από το Αφγανιστάν.
Και η Ευρώπη; Η Ευρώπη του διαφωτισμού, της δημοκρατίας, της αλληλεγγύης, της ευρυχωρίας, της ανοχής, της ελευθερίας, των δικαιωμάτων; Και η Ελλάδα που γνώρισε την προσφυγιά; Η Ελλάδα της μετανάστευσης -πιο ήπιος ξεριζωμός αυτός- «στις φάμπρικές της Γερμανίας και στου Βελγίου τις στοές, στη μακρινή την Αυστραλία και πέρα στην Αμερική», για να θυμηθούμε το εμβληματικό τραγούδι των Βίρβου, Δερβενιώτη, Καζαντζίδη; Οχυρώνονται για να αντιμετωπίσουν τους πρόσφυγες. Τους θεωρούν εισβολείς.
Πήγαν στο Αφγανιστάν για να το σώσουν από τους φανατικούς και να τιμωρήσουν τους τρομοκράτες που επιτέθηκαν στην καρδιά των ΗΠΑ, δεσμεύτηκαν, υποσχέθηκαν, έταξαν και τώρα φεύγουν, αφήνοντας στο έλεος των Ταλιμπάν όσους και όσες τους πίστεψαν.
«Να μην επιτρέψουμε να γίνουν οι ευρωπαϊκές χώρες καταφύγιο για τους πρόσφυγες» λένε πολλοί Ευρωπαίοι πολιτικοί. «Δεν θα κάνουμε την Ελλάδα ξέφραγο αμπέλι» δηλώνει η ελληνική κυβέρνηση και επεκτείνει το τείχος στον Εβρο, πυκνώνει τις ένοπλες περιπολίες στα σύνορα, βγάζει τα περιπολικά του λιμενικού στο Αιγαίο. Αποτροπή με κάθε μέσο. Βίαιες επαναπροωθήσεις. Με τη βοήθεια της Frontex. Και το διεθνές δίκαιο, που το έχουμε κάνει σημαία μας; Καλά τώρα, ιλαρή αφέλεια. Το μήνυμα πρέπει να είναι σαφές: «Δεν σας θέλουμε».
Και τι θα κάνουν αυτοί οι άνθρωποι; Αν μείνουν στην πατρίδα τους, κινδυνεύουν. Πού να πάνε για να σωθούν; Στην Τουρκία, είναι ασφαλής χώρα. Μα εκεί υπάρχουν πάνω από τέσσερα εκατομμύρια πρόσφυγες – το αποτέλεσμα άλλων μεγάλων… επιτυχιών της Δύσης. Θα δώσουμε λεφτά στον Ερντογάν για να τους κρατήσει. Μα τον αποκαλούμε δικτάτορα και τον κατηγορούμε ότι με το προσφυγικό εκβιάζει την Ευρώπη. Καλύτερα εκβιαζόμενοι από έναν δικτάτορα, μικρότερο είναι το κακό, παρά να γεμίσουμε πρόσφυγες. Μα δεν λέμε πώς η Ευρώπη είναι χριστιανική; Μήπως να μοιράζονταν το βάρος οι ευρωπαϊκές χώρες; Επιμένουμε: Εκάς οι βέβηλοι.
Ανάγωγα
Με τη σημερινή κυβέρνηση θα σπάσουν όλα τα ρεκόρ στη χρήση «κακών» λέξεων (τραγωδία, συμφορά, κόλαση) και θα κακοποιηθεί το περιεχόμενο «καλών» όρων (επιτελικό κράτος, συντονισμός υπηρεσιών, γρήγορη παρέμβαση, αποτελεσματική δράση).
