Γράφει ο Τάσος Παππάς
Μιλώντας στη γενική συνέλευση του ΣΕΒ ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξης Τσίπρας είπε μεταξύ άλλων: «Και μέσα από τον διάλογο νομίζω ότι μπορεί να υπάρχει καλύτερη κατανόηση των θέσεων, των προθέσεων. Δεν είμαι βέβαιος αν ο ένας μπορεί να επηρεάζει τον άλλον, αλλά νομίζω ότι αν υπάρχει έστω και μόνο μία πιθανότητα, μόνο έτσι μπορεί να επιτευχθεί». Σίγουρα η εργοδοσία θέλει να επηρεάζει τις πολιτικές που αφορούν την οικονομία και την εργασία. Γι’ αυτό άλλωστε αποθέωσε το σχέδιο Πισσαρίδη που υιοθέτησε ασμένως η κυβέρνηση. Γι’ αυτό επίσης συμφώνησε, εκφράζοντας κάποιες ήσσονος σημασίας διαφωνίες, έτσι για τα μάτια του κόσμου, με το νομοσχέδιο Χατζηδάκη.
Δεν είναι λογικό να περιμένει κανείς, κυρίως ένα κόμμα που δηλώνει ότι ανήκει στη ριζοσπαστική Αριστερά, ότι οι οργανώσεις των μεγάλων επιχειρήσεων θα δυσαρεστηθούν με την κατάργηση του οκτάωρου, με την πριμοδότηση των ατομικών συμβάσεων που κάνουν τον εργοδότη ισχυρότερο έναντι των εργατών και των υπαλλήλων του, με την επέκταση του καθεστώτος των απλήρωτων υπερωριών, με τη δημιουργία εμποδίων στην προκήρυξη των απεργιών, με τα αστυνομικά μέτρα κατά των διαδηλώσεων, με την ασφυκτική πίεση στα συνδικάτα, με τη συνήθη τακτική των δικαστηρίων να κρίνουν παράνομες και καταχρηστικές σχεδόν όλες τις απεργίες.
Ενα μεγάλο κομμάτι της όταν μιλάει για μείωση του κόστους δεν αναφέρεται στα κέρδη των μετόχων, εννοεί το μισθολογικό κόστος. Θέλει εύκολη πρόσβαση στον τραπεζικό δανεισμό και την έχει, θέλει ευνοϊκές ρυθμίσεις των χρεών της και τις έχει, θέλει την ακύρωση των ελεγκτικών μηχανισμών και το πετυχαίνει, θέλει τη μείωση της φορολογίας της και την εξασφαλίζει, θέλει να παρκάρει χωρίς πρόβλημα τα κέρδη της στους φορολογικούς παραδείσους και το μπορεί, θέλει δηλαδή να είναι ο απόλυτος κυρίαρχος και μ’ αυτήν την κυβέρνηση η επιδίωξη της δεν αμφισβητείται.
Οπότε ο Αλ. Τσίπρας απευθύνεται εις ώτα μη ακουόντων. Δεν το ξέρει; Προφανώς το ξέρει. Εχει κυβερνήσει. Ωστόσο συνεχίζει μάλλον εξ υποχρεώσεως: «Σε αυτό το περιβάλλον, όποιος αντιμετωπίζει τα πράγματα με στοιχειώδη υπευθυνότητα, βάζει στο τραπέζι το ζήτημα μιας νέας οικονομικής πολιτικής. Είναι επείγουσα ανάγκη μια νέα οικονομική πολιτική: Να μειώσει τις ανισότητες.
Να προστατέψει το περιβάλλον. Να συμβάλλει σε μια μακρά, βιώσιμη και δίκαιη ανάπτυξη». Μείωση των ανισοτήτων και δίκαιη ανάπτυξη; Η νέα οικονομική πολιτική που έχει στο μυαλό του ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ σίγουρα δεν έχει καμιά σχέση με αυτήν που έχουν στο μυαλό τους οι εργοδότες, αλλά και οι οικονομικές και πολιτικές ελίτ της Ευρώπης. Το μήνυμα που στέλνουν οι Γερμανοί Χριστιανοδημοκράτες και ο κεντρικός τραπεζίτης της χώρας που είναι η ναυαρχίδα της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι σαφές: «πρέπει γρήγορα να επιστρέψουμε στην κανονικότητα». Τι σημαίνει αυτό; Μα, «δημοσιονομική περιοριστική πολιτική», που είναι ο ευφημισμός της κακόηχης λέξης «λιτότητα».
Ανάγωγα
Πώς λέγονται οι ηγέτες που είναι σε αποδρομή και η επιρροή τους βαίνει μειούμενη με ταχύτατους ρυθμούς; Κουτσές πάπιες. Πώς λέγονται οι μάρτυρες σε μια υπόθεση στους οποίους έχουν ποντάρει πολλά οι κατήγοροι αλλά αποδεικνύονται αφερέγγυοι; Κουτσά άλογα. Κάτι τέτοιο είχαμε στην προανακριτική επιτροπή για τις τηλεοπτικές άδειες. Κουτσά άλογα, κουτσή δημοκρατία.
