Γράφει ο Τάσος Παππάς
Επιμένει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Στέφανος Κασσελάκης, παρά το γεγονός ότι οι ενδείξεις δεν δικαιολογούν την αχαλίνωτη αισιοδοξία του. Επιμένει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να χτυπήσει την πρωτιά στις ευρωεκλογές. Ελπίζει δηλαδή ότι θα γίνει ένα θαύμα. Γιατί για θαύμα θα μιλάμε αν πέσει μέσα στην πρόβλεψή του. Δεν υπάρχει προηγούμενο. Ούτε το ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του ’70 κατάφερε κάτι ανάλογο. Ξεκίνησε με 13%, συνέχισε με 27% και κατέληξε στο 48%. Επρεπε να περάσουν επτά χρόνια για να πετύχει αυτήν την εκτόξευση.
Η αλήθεια είναι ότι ο ιδρυτής του, Ανδρέας Παπανδρέου, είχε πιστέψει ότι στις εκλογές του 1974 το κόμμα του θα τερμάτιζε δεύτερο και θα γινόταν αξιωματική αντιπολίτευση. Απογοητεύτηκε τόσο με τη χαμηλή επίδοση που, αν ισχύουν οι φήμες και οι πληροφορίες, σκέφτηκε να εγκαταλείψει την πολιτική, να εγκαταλείψει την Ελλάδα και να γυρίσει στο Πανεπιστήμιο. Πρυτάνευσαν όμως ωριμότερες σκέψεις, πίεσαν πολύ και οι τότε συνεργάτες του και ο Ανδρέας Παπανδρέου παρέμεινε στη χώρα, πρωταγωνίστησε στην πολιτική ζωή και έγινε πρωθυπουργός το 1981 με το δεύτερο μεγαλύτερο ποσοστό την περίοδο της Μεταπολίτευσης.
Ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ βγαίνει από μια επώδυνη διάσπαση, ακόμη δεν έχει ανασυνταχθεί (εκτιμά η ηγεσία του πως θα το πετύχει στο συνέδριο του Φεβρουαρίου), έχει σε διπλανούς χώρους ανταγωνιστές (ΠΑΣΟΚ, Νέα Αριστερά, ΚΚΕ, ΜέΡΑ25-ΛΑ.Ε.) που απευθύνονται στο ίδιο ακροατήριο και ξεκινά με ποσοστά (στις δημοσκοπήσεις) λίγο πάνω, λίγο κάτω από το δέκα τοις εκατό. Πολύ χαμηλά δηλαδή. Στις ίδιες μετρήσεις η Νέα Δημοκρατία στη χειρότερη περίπτωση κινείται κοντά στο 30%. Πρέπει μ’ άλλα λόγια ο ΣΥΡΙΖΑ να απογειωθεί και η Νέα Δημοκρατία να προσγειωθεί, και μάλιστα ανώμαλα. Μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο; Μπορεί η πρωτιά να κριθεί κοντά στο 20% και να καταφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ να ανέβει δέκα και βάλε μονάδες και η Νέα Δημοκρατία να καταφέρει (ναι, να καταφέρει) να πέσει δέκα και βάλε μονάδες και τα υπόλοιπα κόμματα, δεξιάς, πολύ δεξιάς και αριστερής, πολύ αριστερής κατεύθυνσης, να μείνουν στα κιλά τους, να μην κερδίσουν τίποτα; Θα πει κάποιος «περί ορέξεως…».
Στο λογικό-καπάκι ερώτημα που δέχεται ο κ. Κασσελάκης όταν δηλώνει τόσο σίγουρος για τις ευρωκάλπες «τι θα κάνετε αν δεν πιάσετε τον στόχο σας;» απαντά ότι θα είμαι «πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και υποψήφιος πρωθυπουργός». Μ’ άλλα λόγια δεν προτίθεται να θέσει τον εαυτό του στην κρίση των καθοδηγητικών οργάνων και των μελών του κόμματος. Ούτε έκτακτο συνέδριο; Ούτε κομματικό δημοψήφισμα (η αγαπημένη του λέξη); Προφανώς για λόγους αυτοπροστασίας δεν γίνεται να δεσμευτεί από τώρα για το τι θα κάνει, από τη στιγμή μάλιστα που δίνει τη μάχη για την πρωτιά. Αν το έκανε, αναπόφευκτα θα δημιουργούσε κλίμα ανασφάλειας στις τάξεις του κόμματος και θα άνοιγε μια συζήτηση που μόνο εσωστρέφεια θα προκαλούσε. Κι αυτό δεν θα το αντέξει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ενδεχομένως όμως να το ζητήσουν στελέχη και μέλη, αν το αποτέλεσμα δεν είναι καλό. Και ποιο αποτέλεσμα δεν θα είναι καλό; Εδώ οι γνώμες συγκρούονται. Ο Γιώργος Τσίπρας έχει δηλώσει ότι κάτω από το ποσοστό των τελευταίων εθνικών εκλογών θα είναι καταστροφή. Οριο δηλαδή το 18%. Ο Διονύσης Τεμπονέρας είπε ότι πρέπει να είμαστε τουλάχιστον δεύτεροι στις ευρωεκλογές. Δεύτεροι είναι καλά, ακόμη κι αν η διαφορά με τον πρώτο είναι μεγάλη; Πώς θα πείσεις ότι μπορείς να κερδίσεις τις εθνικές εκλογές; Δεύτεροι είναι καλά, ακόμη και με ποσοστό που δεν θα ξεπερνά το 15%; Πώς θα μιλάς μετά για προοπτική διακυβέρνησης;
Ανάγωγα
Οταν το Σύνταγμα βάζει εμπόδια στην πολιτική του συστήματος Μητσοτάκη τι γίνεται; Το αυτονόητο. Το σύστημα Μητσοτάκη το παραβιάζει. Πώς; Εχει την πλειοψηφία στη Βουλή και κάνει ό,τι γουστάρει.
