“Φεύγει” ο άνθρωπος. Όχι η ανάμνησή του…
Της Μαρίκας Λυσιάνθη "'Έφυγε" και ο Αλέκος Φασιανός. Ακόμη ένας μεγάλος Έλληνας, που αποχωρεί από τη ζώσα συγκυρία, αφήνοντας ένα τεράστιο κενό, ειδικά αν σκεφτεί κανείς τις
Της Μαρίκας Λυσιάνθη "'Έφυγε" και ο Αλέκος Φασιανός. Ακόμη ένας μεγάλος Έλληνας, που αποχωρεί από τη ζώσα συγκυρία, αφήνοντας ένα τεράστιο κενό, ειδικά αν σκεφτεί κανείς τις
Του Μάνου Οικονομίδη [email protected] Μια αλήθεια βιωματική, σιωπηλή και προσωπική, η οποία σεργιανίζει στο μυαλό και την καρδιά ενός ανθρώπου ως διαβατήριο διαδρομής για ένα ταξίδι περισσότερο ενδιαφέρον, φωτεινό και γαλήνιο. Με το φως να μην χάνεται ποτέ, ή έστω συγκυριακά, και να λειτουργεί ως ταυτότητα αυτοπεποίθησης
Του Μάνου Οικονομίδη Twitter: @EmOikonomidis Με το μυαλό, κάτι γίνεται. Την καρδιά ωστόσο, είναι δύσκολο να την ξεγελάσεις. Μάλλον ανέφικτο. Οι στιγμές που έγιναν αναμνήσεις. Οι αφορμές για γέλια, η ηχώ των οποίων ξεθώριασε στη διαδρομή του χρόνου. Η φωνή της λογικής, που ερχόταν να διακόψει τον μονόλογο
Του Νίκου Φυλάγγελου Τέτοιες ώρες, τέτοια λόγια, έχουν ωστόσο και οι λεπτομέρειες τη σημασία τους. Ο Μίκης Θεοδωράκης αναπαύεται στην κρητική γη, το έργο του ταξιδεύει στην αιωνιότητα, το ταλέντο του και φυσικά την Ελλάδα, όσα ζήσαμε αυτές τις μέρες ωστόσο σου χαρίζουν έναν
Του Μάνου Οικονομίδη [email protected] Η καρδιά δεν έχει κανόνες. Έχει αφετηρίες, για διαδρομές που δύσκολα μπορείς να προδικάσεις πού θα σε οδηγήσουν. Η καβαφική κληρονομιά βέβαια, διατηρεί τη λυτρωτική διάσταση της υπενθύμισης του πόσο σημαντική είναι η ίδια η διαδρομή, η καρδιά ωστόσο είναι ένας αυτοτελής πίνακας
Της Κονδυλίας Ορτανσίου Το φυσικό ισοδύναμο κάθε απώλειας. Η ελπίδα της "διόρθωσης". Της επαναφοράς της ζωής σε περισσότερο φωτεινές διαδρομές. Η επανακάλυψη του εαυτού μας, με την παρότρυνση εκείνης της μικρής σπίθας που έχει παραμείνει ζωηρή μέσα μας. Η ζωή που σε περιμένει. Υπομονετικά. Να (της) ξαναμογελάσεις
Του Μάνου Οικονομίδη [email protected] Η συντροφιά των αναμνήσεων. Ένα ευπρόσδεκτο υποκατάστατο, στην επώδυνη (χωρίς "Ιθάκη") διαδρομή μέσα μας, για να αγκαλιάσεις μια απώλεια. Να αποδεχτείς κάθε στάδιό της. Να μην παγιδευτείς στη γοητεία της άρνησης, ώστε να είναι περισσότερο αυθόρμητο και ειλικρινές, επομένως και περισσότερο εύκολο, να
Της Κονδυλίας Ορτανσίου Μυστήριο η ζωή. Μυστήρια η ίδια. Ως γνήσιο θηλυκό. Με τη συνεπή, ανεξήγητη και αφόρητη συνήθεια να μας "γεμίζει", όταν "αδειάζουμε". Μετά από απώλειες, προσώπων και ονείρων. Μετά από αποτυχίες. Μετά από ήττες. Στην πτώση. Εκεί που πρέπει να ξανασηκωθείς. Μια βίαιη ωρίμανση, για να γίνονται
Του Μάνου Οικονομίδη [email protected] Το σημείο ανάμεσα στην οργή και τη γαλήνη
Του Αλέκου Ευγενικού Για τον Ντιέγκο Μαραντόνα λέγονται και γράφονται, θα λεχθούν και θα γραφτούν περισσότερα, καθώς είναι αυτονόητα ανέφικτο να περιγράψεις και να συμπυκνώσεις την προσωπικότητα, τη διαδρομή και το ταλέντο του. Θα άξιζε ωστόσο να σταθεί κανείς στην παράμετρο του βιωματικού πένθους που συνοδεύει την