Του Νίκου Φυλάγγελου
Η παρακμή της περήφανης αλλά χιλιοταλαιπωρημένης πατρίδας, αντικατοπτρίζεται μεταξύ άλλων και στην αντίστοιχη παρακμή των ΜΜΕ. Η δημοσιογραφία άλλωστε πλήρωσε βαρύ τίμημα τη δεκαετία της εθνικής καταστροφής των Μνημονίων, με την ποιότητα και την αξιοπρέπεια να υποχωρούν, μπροστά στην υστερία… διασκεδαστών και χούλιγκαν, που βρέθηκαν σε ρόλο διαμορφωτή της κοινής γνώμης.
Αυτόν τον ξεπεσμό ειδικά των τηλεοπτικών ΜΜΕ, τον πληρώσαμε πολύ ακριβά και σε δόσεις όλα τα προηγούμενα χρόνια. Αυτά τα… υψωμένα δάχτυλα και η καταγγελτική ρητορική, που εξοργίζουν και θολών τη σκέψη ακόμη και των πλέον ψύχραιμων.
Το ζήσαμε με το σχεδόν μοιραίο δημοψήφισμα του 2015. Το ξαναζούμε εδώ και έναν χρόνο, με την τραγωδία της πανδημίας του κορονοϊού. Από τα μέτρα περιορισμού κινητικότητας και κυκλοφορίας, μέχρι τη συμπεριφορά των συνωστισμών και φυσικά στα εμβόλια.
Τα ΜΜΕ μετατρέπουν τους διστακτικούς σε… αρνητές των εμβολίων. Στην πιο κρίσιμη και επικίνδυνη συγκυρία. Μοιραία αλλά καθόλου… άβουλοι. Απλά τραγικοί.
