Γράφει ο Τάσος Παππάς
Eγινε αυτό που περιμέναμε. Η πρόταση Μπάιντεν για την άρση της πατέντας των εμβολίων στην αρχή αιφνιδίασε την Ευρώπη, κάποιοι ηγέτες της ψέλλισαν ένα διστακτικό «ναι» με μπόλικες επιφυλάξεις, στη συνέχεια ανακάλυψαν νομικές και εμπορικού χαρακτήρα δυσκολίες, επιχείρησαν να το παίξουν λίγο πιο ευαίσθητοι από τον Αμερικανό πρόεδρο επισημαίνοντας ότι αυτό που προέχει είναι η μαζική παραγωγή εμβολίων και η διάθεσή τους παντού στον πλανήτη, ο Μακρόν ως συνήθως έκανε την απαραίτητη κυβίστηση υιοθετώντας την κλασική οπορτουνιστική γραμμή «ναι μεν, αλλά» και στο τέλος όλοι μαζί παρέπεμψαν το θέμα στις ελληνικές καλένδες. Μερικοί αρχηγοί κρατών και αρκετοί αξιωματούχοι της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών δεν δίστασαν να συμφωνήσουν με τις φαρμακευτικές εταιρείες.
Ετσι είναι. Τα λεφτά που έχουν οι εταιρείες είναι πολλά, τα συστημικά κόμματα χρειάζονται χορηγίες για να χρηματοδοτήσουν τις πανάκριβες καμπάνιες τους, το σύστημα της περιστρεφόμενης πόρτας (από την πολιτική στις επιχειρήσεις και το αντίστροφο) καλά κρατεί, οπότε δεν είναι καιρός για ηρωισμούς. Και τούτη τη φορά, όπως και στην περίπτωση των ιδεών που κατέθεσε ο Μπάιντεν για τη ρύθμιση της παγκόσμιας οικονομίας και ιδιαίτερα για τη μείωση των ανισοτήτων και την ενίσχυση των αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων (εταιρικός φόρος, αύξηση φορολογίας στις μεγάλες περιουσίες, έλεγχος στους φορολογικούς παραδείσους, επενδύσεις για τον εκσυγχρονισμό των υποδομών), αποδείχθηκε ότι έχουν δίκιο βουνό όσοι λένε ότι η Ευρώπη είναι γερμανική, με την έννοια ότι στα κρίσιμα ζητήματα γίνεται αυτό που θέλει η κυρίαρχη δύναμη της γηραιάς ηπείρου.
Ο,τι δεν την ευνοεί, ό,τι απειλεί την πρωτεύουσα θέση της, ό,τι πλήττει τον εξαγωγικό προσανατολισμό της οικονομίας της, ό,τι αμφισβητεί τη λογική της δημοσιονομικής σταθερότητας (λιτότητα), ό,τι κινείται στην κατεύθυνση της ενίσχυσης της εμβάθυνσης και της αμοιβαιοποίησης του χρέους, είτε απορρίπτεται μετ’ επαίνων (για να κρατηθούν τα προσχήματα) είτε παραπέμπεται στο μέλλον όταν υποτίθεται πως οι συνθήκες θα είναι πιο ευνοϊκές είτε υπονομεύεται παρασκηνιακά για να καταλήξει στα αζήτητα.
Μια μεγάλη συζήτηση έχει ξεκινήσει με στόχο την ανίχνευση των προθέσεων του Αμερικανού προέδρου. Γιατί το έκανε; Τι επιδιώκει; Εγινε λαϊκιστής τώρα στα γεράματα; Εζήλωσε τη δόξα του Ρούζβελτ; Φροντίζει για την υστεροφημία του; Θέλει να αποκαθηλώσει από το βάθρο του τον Μπαράκ Ομπάμα, ο οποίος ήταν κατώτερος των περιστάσεων και των προσδοκιών που ο ίδιος είχε καλλιεργήσει; Πολλοί αναλυτές έλεγαν ότι οι Αμερικανοί δεν ψήφισαν τον Μπάιντεν, αλλά καταψήφισαν τον Τραμπ. Θεωρούσαν ότι η μοναδική έγνοια του είναι μια ανέμπνευστη διαχείριση, αλλά αυτός σπάει αυγά και συμπεριφέρεται σαν να είναι ο Σάντερς. Ισως δεν έχει τόση σημασία μια απάντηση στα παραπάνω ερωτήματα. Ισως είναι προτιμότερο να αναλογιστούμε αν είναι δυνατόν να γίνει πράξη η πρόταση του Μπάιντεν.
Οι διαφωνούντες ισχυρίζονται ότι αυτά δεν είναι εύκολα πράγματα, πρέπει να περάσουν χρόνια για να υπάρξει (αν τελικώς υπάρξει) θετική κατάληξη και ότι είναι προϋπόθεση η ομοφωνία στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου. Δηλαδή μας λένε ότι ακόμη κι αν ενώσουν την ισχύ τους και συντονίσουν τη δράση τους οι μεγάλες δυνάμεις του κόσμου -ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα, Ευρωπαϊκή Ενωση- δεν μπορούν να επηρεάσουν τις υπόλοιπες χώρες και να επιβάλουν τη γραμμή τους στους διεθνείς οργανισμούς.
Αστεία υπόθεση. Στις έκτακτες συνθήκες απαιτούνται έκτακτα μέτρα. Χρειάζεται όμως πολιτική βούληση. Στο πεδίο αυτό το έλλειμμα της Ευρώπης είναι εκκωφαντικό. Σήμερα στον κόσμο των ισχυρών οι πιο προοδευτικές φωνές είναι του Μπάιντεν και του Πάπα. Ο πρώτος μέχρι τώρα εκπλήσσει όσους τον είχαν κατατάξει στην γκρίζα περιοχή της πολιτικής. Από τον δεύτερο είχαμε και άλλα δείγματα ριζοσπαστικής γραφής στο παρελθόν. Ο ηγέτης της μητρόπολης του καπιταλισμού και ο φερόμενος ως εκπρόσωπος του Θεού βάζουν τα γυαλιά στους υπερφίαλους Ευρωπαίους.
Ανάγωγα
Επιστροφή στο ΠΑΣΟΚ και ως προς τον τίτλο και ως προς τις πολιτικές υπόσχεται ο Ανδρέας Λοβέρδος αν εκλεγεί αρχηγός του ΚΙΝ.ΑΛΛ. Το ερώτημα είναι σε ποιο ΠΑΣΟΚ; Το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου έχει μετακομίσει στον ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ του Κώστα Σημίτη έχει εγκατασταθεί στη Δεξιά. Υπάρχει άλλο ΠΑΣΟΚ; Δεν το βλέπω…
