Γράφει ο Τάσος Παππάς
Πηγή: “Εφημερίδα των Συντακτών”
Η επιχειρηματολογία της κυβέρνησης και των δημοσιολόγων που τη στηρίζουν είναι τόσο αναιμική που δεν αντέχει ούτε σ’ ένα απλό φύσημα. Καταρρέει με το που έρχεται σε επαφή με την κοινή λογική. Τα στελέχη της και τα φιλικά της μέσα ενημέρωσης προσπαθούν να πείσουν τους πολίτες ότι ο πρωθυπουργός είναι τελείως αμέτοχος, ότι δεν πήρε χαμπάρι τίποτα, ότι απλώς προήδρευε όταν οι «από κάτω του» σεργιάνιζαν ανενόχλητοι, παραβιάζοντας τους νόμους και τσαλαπατώντας τους κανόνες. Μας λένε δηλαδή ότι δύο στενοί συνεργάτες του, ίσως οι πιο στενοί, έδρασαν ερήμην του, τον εξέθεσαν και γι’ αυτό πλήρωσαν την αποκοτιά τους με το κεφάλι τους. Ούτε οι αφελείς ούτε οι φανατικοί μπορούν να πιστέψουν ότι δύο άνθρωποι του πρωθυπουργοί που ό,τι είναι το οφείλουν σ’ αυτόν λειτούργησαν με δική τους πρωτοβουλία και άφησαν τον Κυριάκο Μητσοτάκη χωρίς πληροφόρηση για τις επιλογές τους.
Ποιος; Ο ανιψιός του που βρίσκεται δίπλα του πολλά χρόνια και ήταν ο άνθρωπος που αναλάμβανε τις λεπτές υποθέσεις, μ’ άλλα λόγια τη βρόμικη δουλειά για λογαριασμό του αρχηγού. Αλλοτε σαν πυροσβέστης, άλλοτε ως χειραγωγός, άλλοτε ως απεσταλμένος του στις διαπραγματεύσεις με τους ισχυρούς της οικονομικής και της μιντιακής ελίτ.
Ποιος; Ο επικεφαλής της ΕΥΠ που δεν είχε τα απαραίτητα προσόντα για να πάρει τον συγκεκριμένο ρόλο και ο πρωθυπουργός άλλαξε τον νόμο για να χωρέσει ο εκλεκτός του στη θέση. Και οι δύο τοποθετήθηκαν στα κρίσιμα πόστα με απόφαση του πρωθυπουργού. Και οι δύο αναφέρονταν σ’ αυτόν. Και οι δύο δεν είχαν δώσει δείγματα αυτονόμησης. Ούτε που τους περνούσε από το μυαλό ότι θα μπορούσαν να… μαγειρεύουν για πάρτη τους. Οπότε τα περί άγνοιας του πρωθυπουργού είναι δικαιολογίες της συμφοράς.
Στην υπόθεση έχουν συμμετοχή και άλλοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, που έλεγε συστηματικά ψέματα αφού εκ της θέσεώς του είναι βέβαιο ότι ήξερε και την ουσία και την έκταση και τις λεπτομέρειες της δύσοσμης ιστορίας. Ο υπουργός Επικρατείας Γεραπετρίτης, που στη συνεδρίαση της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας υποδύθηκε με σουφρωμένο στόμα τον άσχετο αν και γνώριζε τα πάντα. Αλλωστε αυτός, προφανώς κατ’ εντολήν Μητσοτάκη, ανέλαβε να επικοινωνήσει (με μήνυμα) με τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Νίκο Ανδρουλάκη για να του δώσει εξηγήσεις, αλλά έπεσε σε τοίχο.
Εδώ έχουμε την κλασική αντίδραση μιας εξουσίας που βρέθηκε σε πολύ δύσκολη θέση και για να διασωθεί είναι αναγκασμένη να θυσιάσει τους πιο κοντινούς στον επικεφαλής της ανθρώπους. Ετσι γίνεται σ’ αυτές τις περιπτώσεις. Η παράσταση δεν γίνεται να κατέβει γιατί καραδοκούν οι ανταγωνιστές. Ο θίασος πρέπει να συνεχίσει την περιοδεία του στην επικράτεια της ιδιοκτησίας του, ελπίζοντας ότι οι θεατές δεν θα αποδοκιμάσουν το έργο και τους συντελεστές του. Ο σκηνοθέτης πρέπει να μείνει στο απυρόβλητο. Τα θύματα, αν και έπαιζαν πρωταγωνιστικούς ρόλους, οφείλουν να δεχθούν αδιαμαρτύρητα να σηκώσουν το βάρος της ταπεινωτικής εξόδου από τη σκηνή για το καλό του θιάσου και της αποστολής του.
Μέχρι τώρα δεν είχαμε καμία αντίδραση από το εσωτερικό του κόμματος. Σε άλλα συντηρητικά κόμματα, όταν παρουσιάζονται σοβαρά προβλήματα εμφανίζονται δημοσίως στελέχη που ασκούν κριτική και κρατούν αποστάσεις από τις παράνομες πρακτικές των αρχηγών και τις απαράδεκτες συμπεριφορές της λατρευτικής κλίκας που τους πλαισιώνει. Εδώ, σιγή νεκροταφείου. Κρίμα. Κάποτε αυτή η παράταξη είχε υπολογίσιμη φιλελεύθερη πτέρυγα που δεν δίσταζε να υπερασπιστεί τις αρχές και τις αξίες της. Σήμερα οι εκπρόσωποί της επιλέγουν τη σιωπή. Στην προκειμένη περίπτωση η σιωπή είναι συνενοχή και καλύπτει το παρασιτικό καθεστώς που διοικεί τη χώρα.
Ανάγωγα
Εξεταστική επιτροπή για τις υποκλοπές με ρήτρα εμπιστευτικότητας; Δηλαδή κεκλεισμένων των θυρών; Καταλαβαίνετε τι έχει να γίνει. Αλλα θα μεταφέρουν ως πληροφορίες οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, άλλα οι βουλευτές των άλλων κομμάτων. Η απόλυτη σύγχυση.
