Του Νίκου Φυλάγγελου
Έχεις απέναντι σου έναν πολιτικό που βρίσκεται στην εξουσία για δυο ολόκληρες δεκαετίες. Η φθορά… περισσεύει, δηλαδή. Πρόσφατα, στην τελική ευθεία για τις κάλπες, κλήθηκε να διαχειριστεί την οργή της κοινωνίας για την ανείπωτη τραγωδία μεγάλου σεισμού. Σε στηρίζει η Δύση με… όλα τα μέσα. Τα μεγάλα ΜΜΕ του εξωτερικού σε παρουσιάζουν ως… λυτρωτή.
Τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης κάνουν τα… στραβά μάτια για την ανεπάρκειά του, και συμφωνούν να τεθείς επικεφαλής ενός συνασπισμού που δεν έχει ιστορικό προηγούμενο σε επίπεδο ευρείας συνεννόησης.
Παραμονές των εκλογών αποχωρεί από την κούρσα ένας υποψήφιος που εκφράζει πρωτίστως κοινό ακροατήριο με το δικό σου.
Και όμως, καταφέρνεις να… μην κερδίσεις. Να μην ξεπερνάς το 45%, και ο αντίπαλός σου να βρίσκεται πάνω από το 49%.
Φυσικά υπάρχει και ο δεύτερος γύρος, όπου μπορεί να κερδίσεις και να είσαι ο νικητής. Η ήττα του πρώτου γύρου ωστόσο, έχει ταυτοτικά χαρακτηριστικά. Θα σε συνοδεύει δια βίου.
Ο Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου επιβεβαίωσε ότι κάθε άλλο παρά ο… Γκάντι της Τουρκίας είναι. Αποδείχτηκε ο… λάθος Κεμάλ. Και η επένδυση της Δύσης στο πρόσωπό του, πήγε… στον κουβά.
